Το βενζόλιο είναι ο νέος εφιάλτης για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, ο οποίος προστέθηκε μαζί με το μόλυβδο, το διοξείδιο του θείου, το όζον και το διοξείδιο του άνθρακα. Ενας ρύπος που σε υψηλές δόσεις συνδέεται άμεσα με τον καρκίνο και σοβαρές βλάβες στο ήπαρ. Πολλοί βιάστηκαν να αναθεματίσουν τα καταλυτικά αυτοκίνητα. Ηταν οι ίδιοι που υποστήριζαν ότι αυτά θα είναι η... σωτηρία μας από το νέφος. Ομως αυτό θα υφίσταται, όσο δε θα λύνεται το κυκλοφοριακό, δηλαδή όσο η πολιτική της κυβέρνησης θα παραμένει προσκολλημένη στο ΙΧ. Το ενδιαφέρον με το βενζόλιο είναι ότι η ύπαρξή του οφείλεται μεν στους κακορυθμισμένους καταλύτες, αλλά το κακό ξεκινά από τις εταιρίες πετρελαίου. Γιατί είναι βασικό πρόσθετο της βενζίνης (σούπερ και αμόλυβδης) για να αυξηθούν τα οχτάνιά τους. Κι όλα αυτά επειδή κερδίζουν 2 δρχ. περίπου από κάθε λίτρο, μη χρησιμοποιώντας ακριβότερα αντικροτικά στον εμπλουτισμό της βενζίνης. Μια άρνηση των εταιριών που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή μας. Αλλη μια προσφορά της ελεύθερης οικονομίας.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Δέντρα των τροπικών δασών του Αμαζονίου βρέθηκε ότι έχουν ηλικία μέχρι και 1.400 χρόνια, ανατρέποντας μέχρι τώρα επιστημονικές αντιλήψεις για τη διαχείριση δασικών πόρων.

Επιστήμονες του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια των ΗΠΑ μέτρησαν τις ηλικίες 20 δέντρων του Αμαζονίου με τη μέθοδο του ενεργού άνθρακα και βρήκαν ότι είναι πολύ αρχαιότερα από ό,τι είχε αρχικά υπολογιστεί.

"Υπάρχουν στοιχεία ότι συνέβησαν εκτεταμένες ξηρασίες και πιθανά μεγάλες πυρκαγιές που συνδέονται με μεγάλης κλίμακας φαινόμενα Ελ Νίνιο πριν από 1.500, 1.000, 700 και 450 χρόνια", έγραψε σχετικά ο οικολόγος Τζέφρεϊ Τσέιμπερς στη βρετανική επιστημονική έκδοση Nature, τονίζοντας ότι η ανακάλυψη θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη διαχείριση των δασών στο μέλλον. Και συμπλήρωσε ότι:

"Αν τα δέντρα του μεγέθους που χρησιμοποιείται για εμπορική χρήση είναι αυτής της ηλικίας, η ανάπτυξη βιώσιμων πρακτικών για τη διαχείριση των δασών, θα απαιτήσουν είτε τεράστιες δασικές εκτάσεις είτε πολύ μεγάλους κύκλους καλλιέργειας".

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Για τη ΝΟ έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές. Κι όχι τυχαία. Είναι το πιο παλιό οικολογικό έντυπο, μέσα από τις σελίδες του οποίου έχουν αρθρογραφήσει ό,τι καλύτερο υπάρχει στο συγκεκριμένο χώρο. Επί δεκαπέντε χρόνια κάθε μήνα βρίσκεται στα περίπτερα ενημερώνοντας τους πολίτες γι' αυτά που συμβαίνουν διεθνώς και στη χώρα μας. Η κρίση που είχε ξεσπάσει στο περιοδικό πριν από δυο χρόνια έχει οριστικά ξεπεραστεί. Με βασανιστικά βήματα η νέα συντακτική του ομάδα κατόρθωσε να δώσει καινούρια φυσιογνωμία που αποκρυσταλλώνεται στα 3 - 4 τελευταία τεύχη. Ιδιαίτερα το παρόν τεύχος θυμίζει τις παλιές καλές εποχές, κάνοντας ταυτόχρονα ένα άλμα προς τα μπρος. Τόσο από άποψη περιεχομένου, όσο κι από εικαστική οπτική. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αναγνώστες των ειδικών εντύπων είναι κάτι παραπάνω από απαιτητικοί. Εχουμε και λέμε λοιπόν. Ενα αφιέρωμα για το όζον και το θερμοκήπιο. Δυο κείμενα για την Ολυμπιάδα του 2004. Ενα άρθρο για το αγροτικό που πρέπει να διαβαστεί προσεχτικά. Διεθνείς ειδήσεις, σελίδες βιβλίου, για την ΕΕ κ. ά. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους που από επαναστατικές κορόνες κατάντησαν να υποστηρίζουν τα παρκόμετρα και να κάνουν προτάσεις για "οικολογικούς" ΟΤΑ, η ΝΟ και πάλι δίνει το πράσινο στίγμα, κάτι που το εισπράττει και κυκλοφοριακά.