Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα; Ολα είναι πιθανά. Τουλάχιστο αν πιστέψουμε το διαφημιστικό μήνυμα με το οποίο μας βομβαρδίζει τις τελευταίες μέρες η τηλεόραση για τα αγαθά του ΚΠΣ (Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης). Δημοφιλείς ηθοποιοί χρεώθηκαν να μας "εξηγήσουν" ότι αυτό που βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά είναι ψεύτικο. Κάτι σαν οπτασία, ας πούμε. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Αυτοί που έχουν κατασκευάσει τα διαφημιστικά γραφεία και οι μακέτες των εργολάβων που παίρνουν - με το αζημίωτο - έργα, για να τσιμεντώσουν ό,τι έχει μείνει σ' αυτό το τόπο. Εχουμε και λέμε, λοιπόν. Η ξενάγηση στη "σοσιαλιστική" Ελλάδα του 1998 περιλαμβάνει μοντέρνα λιμάνια, σύγχρονα αεροδρόμια, πλήρεις νοσοκομειακές μονάδες, σχολεία υψηλών προδιαγραφών κι ένα... παραδεισένιο φυσικό περιβάλλον. Οσοι έχετε ταξιδέψει καλοκαίρι με πλοίο από το Πειραιά γνωρίζετε από πρώτο χέρι τι σημαίνει τριτοκοσμική χώρα. Το απόλυτο χάος. Για τα αεροδρόμια της χώρας ισχύουν τα ίδια και χειρότερα. Οσο για την ασφάλειά τους, το πρόσφατο πολύνεκρο ατύχημα απέδειξε ότι ο βασιλιάς δεν είναι μόνο γυμνός, αλλά και άκρως επικίνδυνος. Για τα σχολεία οι εμπειρίες είναι περισσότερες. Αθλια κτίρια, χωρίς θέρμανση και εργαστηριακή υποδομή που λειτουργούν σε διπλοβάρδιες. Παγκόσμια πρωτιά που ο εκάστοτε υπουργός παιδείας υπόσχεται να "εξαφανίσει", όταν εγκαθίσταται στη Μητροπόλεως, αλλά την επόμενη μέρα το "ξεχνά". Οσο για το περιβάλλον τι να πρωτοπούμε; Η μόνη πολιτική που υπηρετείται με συνέπεια είναι αυτή που αφορά το ΙΧ αυτοκίνητο. Πέραν αυτής ουδέν. Το πράσινο βρίσκεται σε διωγμό και το τσιμέντο είναι ο μόνος άρχοντας της πόλης. Ο σιδηρόδρομος είναι όνειρο μακρινό και το τραμ υπάρχει μόνο στα φυλλάδια του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Δήμου Αθήνας. Το κτηματολόγιο ξεχάστηκε. Νερά και εδάφη υποβαθμίζονται. Οι υδροβιότοποι λεηλατούνται. Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί. Αλλά ποιο το νόημα; Οι διαφημιστές της κυβερνητικής πολιτικής έλυσαν το πρόβλημα. Ο Πιραντέλλο κάποτε είχε γράψει "Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε πως είναι".Μήπως βρισκόμαστε στον αστερισμό του παραλόγου;