Ανοιξη. Η φύση αιώνες τώρα μας υποδέχεται με την επανάστασή της. Μια διαρκή επανάσταση που προσπαθεί να μας θυμίσει πού ανήκουμε και πού πάμε. Ομως εμείς (δηλαδή όχι ακριβώς εμείς, αλλά οι κυβερνώντες) τις τελευταίες δεκαετίες, στα πλαίσια μιας δήθεν ανάπτυξης, την τραυματίζουμε καθημερινά και ποικιλοτρόπως. Οι ψίθυροι στο δάσος, οι ήχοι των ποταμών, το θρόισμα στους καλαμιώνες, το αεράκι από τις βουνοκορφές, ο αφρός των κυμάτων, το κελάηδισμα των πουλιών και τα χρώματα των λουλουδιών αντικαταστάθηκαν από το θόρυβο, το νέφος, τα καυσαέρια, τη μόλυνση και τον τρόμο, για ένα αύριο εφιαλτικό από την απειλή του θερμοκηπίου, της όξινης βροχής και της τρύπας του όζοντος. Στη χώρα μας, την ίδια στιγμή που η Αθήνα προετοιμάζεται να υποδεχτεί την Ολυμπιάδα του 2004, η ζωή υποβαθμίζεται καθημερινά. Ελάχιστο πράσινο, κυκλοφοριακό αδιέξοδο και ρύποι που καθημερινά βρίσκονται στα όρια επιφυλακής. Οσο για την επαρχία, που αποτελούσε κάποτε πραγματική όαση, σήμερα κι αυτή υφίσταται τα ... αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού (ή καλύτερα της σύγχρονης βαρβαρότητας). Στη Μυτιλήνη η καμινάδα της ΔΕΗ εδώ και χρόνια "βάφει" τον ουρανό της μαύρο. Στη Χίο οι τουριστικοί πράκτορες θέλουν να επεκτείνουν το αεροδρόμιο... μέχρι την κεντρική πλατεία της πόλης. Η Ρόδος βουλιάζει από τα ξενοδοχεία που έχουν καταλάβει τις περισσότερες ακτές. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κέρκυρα.Η Κως έχει γεμίσει αυθαίρετα. Η Θάσος έχει μετατραπεί σ' ένα απέραντο νταμάρι. Η λίμνη Κερκίνη στερεύει. Ο υγρότοπος του Μαλιακού εξαφανίζεται. Η Παμβώτιδα έχει μετατραπεί σε χαβούζα. Στον Αίνο δολοφονούνται τ' άγρια άλογα. Στη Στυλίδα μια βιομηχανία απειλεί περιβάλλον και ανθρώπους. Ο παράδεισος του Κουρουπητού στα Χανιά αποτελεί οριστικά παρελθόν. Τα δάση στην Ικαρία κάηκαν και κανείς δε νοιάζεται για την αποκατάστασή τους. Και δυστυχώς, στην Κύπρο, εκτός τους ανθρώπους, ο "Αττίλας" εξακολουθεί να βιάζει τη φύση, με τους Ευρωπαίους "εταίρους" μας να τον χαϊδεύουν και να του κλείνουν πονηρά το μάτι. Αν δεν εξεγερθούμε και ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση, σίγουρα δε μας περιμένουν καλύτερες μέρες,όπως μας υπόσχονται οι "σοσιαλ" - νεοφιλελεύθεροι "εκσυγχρονιστές", αλλά πολύ χειρότερες. Πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του ποιητή Μ. Κατσαρού, που γράφηκαν μισό αιώνα πριν και μας καλεί για αντίσταση...

Αντισταθείτε/σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι/και λέει καλά είμαι εδώ, /Αντισταθείτε/σ' αυτόν που γύρισε πάλι σπίτι/και λέει δόξα σοι ο Θεός/Αντισταθείτε/στο Περσικό τάπητα των πολυκατοικιών/στο κοντό άνθρωπο του γραφείου/στην εταιρεία εισαγωγαί - εξαγωγαί/στην κρατική εκπαίδευση/τον φόρο/σε μένα ακόμα που σας ιστορώ...".Μόνο που το δικό μας υστερόγραφο θα καλούσε για αντίσταση σ' αυτούς που στο όνομα του σοσιαλισμού έχουν επιβάλει μια πρωτόγνωρη βαρβαρότητα στην πατρίδα μας.