Η κοινωνική πρόνοια γίνεται θύμα του "Προκρούστη" της μείωσης του κόστους των κρατικών δαπανών, στο όνομα της μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων. Είναι μια από τις συνιστώσες της παραπλανητικής προπαγάνδας για λιγότερο και μικρότερο κράτος, σ' έναν τομέα που η συνεχής εσκεμμένη υποβάθμισή του, οδηγεί τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, που έχουν την ανάγκη παροχής προνοιακών υπηρεσιών, στην εξαθλίωση. Βεβαίως, η κυβέρνηση προπαγανδίζει τη δήθεν αναβάθμιση της πρόνοιας, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα στην πράξη μορφές και τρόπους εφαρμογής της πολιτικής της. Ο υφυπουργός Οικονομικών σε πρόσφατη συνέντευξή του, έγινε αρκετά σαφής ως προς τις προθέσεις της κυβερνητικής πολιτικής για την πρόνοια, λέγοντας ότι "δε σχετίζονται με το ύψος των δαπανών", άρα μπορούν να μειωθούν, ενώ ο στόχος είναι "η παροχή ευκαιρίας με την ατομική προσπάθεια". Οι ευκαιρίες έτσι θα παρέχονται από την ιδιωτική πρωτοβουλία, τον εθελοντισμό, τη φιλανθρωπία, ενώ για την προώθηση αυτής της πολιτικής ανατίθεται ο θλιβερός αυτός ρόλος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διάφορα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εφαρμόζονται από ΟΤΑ, όπως το "Φτώχεια 3", το "HORIZON για τα ΑΜΕΑ", γίνονται ο "Δούρειος Ιππος" για τη μετατροπή της πρόνοιας σε ευκαιρία προς ατομική αναζήτηση, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στην πρόνοια, αλλά και την υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών.