Η αλληλεγγύη Ελλήνων και αλλοδαπών εργατών, η ενότητά τους απέναντι στα κοινά προβλήματα, ο κοινός αγώνας για ένα καλύτερο μεροκάματο, για μια καλύτερη ζωή, ίσως βρίσκει την πιο πλατιά έκφρασή της στο εργοτάξιο του νέου αεροδρομίου στα Σπάτα. Ελληνες, Αλβανοί, Ρώσοι, Πολωνοί.., ενωμένοι κάτω από τα λάβαρα του Παραρτήματος Εργαζομένων στο έργο, του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, δίνουν μαζί τη "μάχη" για την περιφρούρηση του 7ωρου - 5ήμερου, για την επικόλληση των πραγματικών ενσήμων, για ουσιαστικές αυξήσεις, για την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας.

Τη Μ. Δευτέρα έδωσαν μια ακόμα "μάχη" για τα δικαιώματά τους, πραγματοποιώντας, με καθολική συμμετοχή, στάση εργασίας και συγκέντρωση. Εκεί βρεθήκαμε και συζητήσαμε με αλλοδαπούς εργάτες για τα προβλήματά τους. "Παρών" στη συγκέντρωση ήταν ο Ζήσης Κόντης από την Αλβανία. Οπως θα πει, "ένα χρόνο τώρα δουλεύω εργάτης στην εταιρία ΓΕΚ. Το μεροκάματο χαμηλό, 7.000 δραχμές, και έχω γυναίκα και τρία παιδιά. Είναι δύσκολα, αλλά κουτσά στραβά τα βγάζουμε πέρα. Με τους Ελληνες συναδέλφους είμαστε αγαπημένοι, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Το Παράρτημα έχει σταθεί δίπλα μας, βρίσκεται κάθε μέρα στο χώρο δουλιάς και παρεμβαίνει για τα προβλήματά μας".

Δυο μόλις μήνες εργάζεται στο αεροδρόμιο ο Σωτήρης Τσίλης απ' την Αλβανία, που θα πει: "Δουλεύω στη ΓΕΚ στα κτισίματα. Στην Ελλάδα συνολικά έχω 7 χρόνια και απ' την αρχή δούλεψα στην οικοδομή. Η κατάσταση είναι άσχημη εδώ. Το μεροκάματο μόλις 7.000 δραχμές. Κανονικά έπρεπε να παίρνουμε 11.000 δραχμές τη μέρα. Μας κλέβουν και από πάνω έχουμε και καθυστερήσεις στην πληρωμή. Εχουμε προβλήματα και με τα ένσημα. Για ένα μήνα δουλιά μού είχαν βάλει μόνο 10 ένσημα. Το σωματείο εδώ κάνει αγώνες για όλους. Σε όλες τις στάσεις εργασίας και τις συγκεντρώσεις που έχουν γίνει αυτό το διάστημα, έχω πάρει μέρος. Ομως δεν είμαι ακόμα μέλος του σωματείου. Θα γραφτώ, γιατί έτσι πιστεύω θα είναι πιο καλά για όλους".

Λίγο πιο πέρα, ο Αλβανός Αντώνης Κούρτης συμπληρώνει την αίτηση εγγραφής στο Παράρτημα. Βρίσκεται στο εργοτάξιο "μόλις ένα μήνα - θα πει - και δουλεύω σαν βοηθός καλουπατζής στην εταιρία ΖΕΦ. Πέντε χρόνια είμαι στην Ελλάδα και μένω στα Μέγαρα. Πριν έκανα ό,τι δουλιά έβρισκα. Ημουν παράνομος, δε μου βάζαν ένσημα, με έδιωχναν. Τώρα έχω πάρει τη "λευκή κάρτα" απ' τον ΟΑΕΔ. Πριν λίγες μέρες με πιάσαν απ' την Αστυνομία. Τους έδειχνα την κάρτα, αλλά τίποτα. Με κράτησαν μια μέρα μέσα και με το ζόρι τελικά με άφησαν να φύγω. Παίρνω εδώ 8.000 μεροκάματο, όσο για ένσημα μου είπαν ότι θα μου βάλουν, αλλά ακόμα δεν ξέρω. Ευτυχώς με τους Ελληνες εργάτες εδώ, τα περνάμε καλά. Σήμερα γράφτηκα στο Παράρτημα, όμως και στις προηγούμενες στάσεις εργασίας και στην απεργία πήρα μέρος. Στοιχιζόμαστε με τους Ελληνες συναδέλφους, παλεύουμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε. Μόνο όλοι μαζί θα κερδίσουμε".

Τέσσερα χρόνια "μετρά" σαν μέλος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, ο Αναστάσιος Κόζντηνε απ' την Αλβανία που θα πει: "Στα 7 χρόνια που είμαι στην Ελλάδα, δουλεύω στην οικοδομή. Μόνο όμως τα τέσσερα τελευταία χρόνια βάζω ένσημα. Και αυτά τα αγοράζω, γιατί οι εργολάβοι μας κοροϊδεύουν. Στο αεροδρόμιο ήρθα πριν έξι μήνες. Δουλεύω στη ΓΕΚ σαν μάστορας χτίστης και τώρα μου έκαναν 11.000 δρχ. το μεροκάματο. Πριν κλείσω δυο μήνες, με σταματάνε και με βάζουν να ξανακάνω σύμβαση για να μη δικαιούμαι αποζημίωση. Στο συνεργείο είμαστε ένα μήνα απλήρωτοι. Εχω δυο παιδιά, είναι το νοίκι, τα πράγματα που συνεχώς ακριβαίνουν. Τα βγάζω πολύ δύσκολα πέρα. Με τους Ελληνες συναδέλφους τα πάμε πάρα πολύ καλά. Απ' το συνδικάτο μάς βοηθούν πολύ. Πολεμάνε για μας, όπως και για τον εαυτό τους. Κοίτα να δεις τι γίνεται. Εμάς οι εργοδότες μάς απειλούν: "Αν θέλεις με αυτό το μεροκάματο, αλλιώς δρόμο". Στους Ελληνες εργάτες, αν παραπονεθούν για τις συνθήκες εργασίας τους λένε: "Αν θέλετε.., αλλιώς βρωμάνε οι Αλβανοί". Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε μαζί για να κερδίσουμε όλοι. Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι εδώ στο εργοτάξιο δε θα σταματήσουμε να παλεύουμε όλοι μαζί, γιατί πολεμάμε για το ψωμί μας".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ