Θα μπορούσαμε να πούμε απερίφραστα ότι η βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου από τη Σοφία Αδαμίδου με τίτλο "Πότε ντόρτια πότε εξάρες",είναι υποδειγματικά διακριτική και αληθινή. Η Σ. Αδαμίδου, που γνώρισε από κοντά τη χαρισματική, μοναδική στο είδος της, τραγουδίστρια, δεν έπεσε στη συναισθηματική παγίδα, που πέφτουν συνήθως οι βιογράφοι. Χωρίς εξάρσεις, υπερβολές, μελοδραματισμούς, αφήνει την ίδια την Μπέλλου να "μιλήσει" και με την ξεχωριστή φωνή της να μας ξεναγήσει στον κόσμο της. Να αφηγηθεί τα νεανικά της χρόνια στη Χαλκίδα κοντά στους γονείς της (όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πολλοί αναρωτιούνταν "είχε γονείς, σπίτι, σύζυγο, αδέλφια, η Μπέλλου;).

Η Σ. Μπέλλου ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, με τον ευθύ αλλά ατίθασο χαρακτήρα της, τις δυστροπίες, τις καλοσύνες, τις αντιφάσεις της να καταγράφονται με λεπτότητα, τρυφερότητα και χιούμορ. Η γυναίκα που έκαψε τον άνδρα που την απάτησε, η κόρη που είπε "όχι" στις επιταγές του πατέρα της και της μικρής κοινωνίας. Η τραγουδίστρια που δε δίστασε να αρνηθεί να τραγουδήσει του "Αετού τον γιο", να τα βάλει με εφτά άντρες. Η γυναίκα, που ξυλοκοπήθηκε από ασφαλίτες και συναδέλφους της, δεν είναι άλλη από την πολυσύνθετη και ιδιότυπη προσωπικότητα που σφράγισε με τη φωνή της μια ολόκληρη εποχή. Ο αναγνώστης ξαναζεί, ή γνωρίζει, αλησμόνητες στιγμές των δεκαετιών του '40, του '50, του '60. "Ακούει" το ρεμπέτικο να βγαίνει από την απαγόρευση, που του είχε επιβάλλει η αστική κοινωνία και να θριαμβεύει. Η Αθηνα, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης, αυτά τα"λαϊκά" ιερά τέρατα, είναι οι ήρωες αυτής της ιστορίας, που, καθώς τη διαβάζουμε δε θέλουμε να τελειώσει και είναι σα ν' ακούμε την ιδιαίτερη φωνή της Μπέλλου να τραγουδά: "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια /και με τους φίλους τους παλιούς/ τραγουδάμε στα σοκάκια / αλλά εσύ δε μας ακούς". Σημειώνουμε ότι την καλαίσθητη έκδοση συμπληρώνουν σπάνιες, ανέκδοτες φωτογραφίες της Μπέλλου, πλάι σε πολιτικά πρόσωπα, που σημάδεψαν την ιστορία μας.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ