8 Ιούνη 1921: Γεννιέται ο Σουχάρτο από φτωχή αγροτική οικογένεια της Τζακάρτα. Το 1940 εκπαιδεύεται σε στρατιωτική σχολή, ενώ η χώρα του είναι ολλανδική αποικία. Το 1945 ενώνει τις δυνάμεις του με τους υποστηριχτές του Σουκάρνο, που κηρύσσει την ανεξαρτησία της Ινδονησίας και γίνεται ο πρώτος πρόεδρος. 30 Σεπτέμβρη 1965: Εξι στρατηγοί σκοτώνονται σε υποτιθέμενο πραξικόπημα κομμουνιστών στρατιωτικών. Ο Σουχάρτο αδράττει την ευκαιρία, παίρνει τη διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων και συντρίβει τους στασιαστές. Οκτώβρης 1965: 1.000.000 κομμουνιστές, αλλά και Ινδονήσιοι κινεζικής καταγωγής σφαγιάζονται μέσα στους επόμενους μήνες ανατροπής του Σουκάρνο από τον Σουχάρτο. Η Δύση κάνει τα στραβά μάτια σε ένα από τα χειρότερα λουτρά αίματος της ανθρώπινης Ιστορίας, ενώ οι στρατιώτες και οι οπαδοί του Σουχάρτο προσπαθούν να εξολοθρεύσουν το τότε ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδονησίας, δύναμης 3.500.000 μελών!

12 Μάρτη 1966: Ο Σουχάρτο γίνεται Πρόεδρος και θέτει εκτός νόμου το ΚΚ Ινδονησίας. Μάρτης 1973: Ο Σουχάρτο ξαναδιορίζεται πρόεδρος από τη Λαϊκή Συμβουλευτική Εθνοσυνέλευση, πράγμα που επαναλαμβάνεται άλλες πέντε φορές: 1978, 1983, 1988, 1993 και 1998, χωρίς να προκάνει να ολοκληρώσει τη θητεία του...

Δεκέμβρης 1975: Ο στρατός της Ινδονησίας, με την υποστήριξη της Δύσης, εισβάλλει στην πρώην πορτογαλική αποικία του Ανατολικού Τιμόρ. Το καταλαμβάνει με, μεταξύ άλλων, συνέπεια τις σφαγές δεκάδων χιλιάδων αθώων και το προσαρτά το 1976 ως την 27η επαρχία της Ινδονησίας. Η κατοχή του Α. Τιμόρ από την Ινδονησία δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τον ΟΗΕ.

20 Ιούνη 1996: Η Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι, θυγατέρα του πρώην Προέδρου Σουκάρνο και θεωρούμενη κορυφαία μορφή της αντιπολίτευσης, απομακρύνεται από την ηγεσία του "Ινδονησιακού Δημοκρατικού Κόμματος" μετά από ενέργειες στελεχών του Σουχάρτο.

8 Ιούλη 1997: Αρχίζει η καθοδική πορεία της ρουπίας στα ασιατικά Χρηματιστήρια. 6 Οκτώβρη 1997: Η ισοτιμία ρουπίας - δολαρίου φθάνει τις 3.845 και η κυβέρνηση Σουχάρτο ζητά τη "βοήθεια" του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Νοέμβρης 1997: Το ΔΝΤ εγκρίνει δάνειο ύψους 10 δισ. δολαρίων στην Ινδονησία, αλλά στις 6 Γενάρη 1998 η αξία της ρουπίας παίρνει την κάτω βόλτα, με αποτέλεσμα ένα δολάριο να αντιστοιχεί με 10.000 ρουπίες! Λίγες μέρες μετά, 15 Γενάρη 1998,η κυβέρνηση Σουχάρτο και ο διευθυντής του ΔΝΤ καταλήγουν σε συμφωνία - πακέτο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας. 9 Φλεβάρη 1998: Εντείνονται οι ταραχές στην επαρχία, λόγω της ραγδαίας αύξησης στις τιμές βασικών καταναλωτικών προϊόντων.

10 Μάρτη 1998: Ο Σουχάρτο ξαναδιορίζεται, για τελευταία φορά, Πρόεδρος της Ινδονησίας, ενώ τέσσερις μέρες μετά διορίζει το νέο υπουργικό συμβούλιο, που απαρτίζεται και πάλι από "ημέτερους" πολιτικούς, επιχειρηματίες και τη μεγαλύτερη σε ηλικία κόρη του.

16 Απρίλη 1998: Χιλιάδες φοιτητές κλιμακώνουν τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις τους σε πανεπιστήμια της χώρας, ζητώντας την παραίτηση του Σουχάρτο. 4 Μάη 1998: Η κυβέρνηση αυξάνει τις τιμές των καυσίμων και του ηλεκτρικού κατά 71%. Τρεις μέρες ταραχών ξεσπούν στην πόλη Μεντάν της Σουμάτρας με αρκετούς τραυματίες, αλλά και νεκρούς. 15 Μάη 1998: Πλήθη λεηλατούν και κατακαίουν το κέντρο της Τζακάρτα, ενώ ο Σουχάρτο αναγκάζεται να επιστρέψει στη χώρα από την Αίγυπτο. 16 Μάη 1998: Οι νεκροί από τις ταραχές των τελευταίων μερών ξεπερνούν τους 500 και στις 18 Μάη 1998 ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Χαρμόκο ζητεί την παραίτηση Σουχάρτο, γεγονός που γίνεται στις 21 Μάη, αλλά με αντικαταστάτη του τον στενό του φίλο και συνεργάτη αντιπρόεδρο Χαμπίμπι, που ορκίζεται να "υπηρετήσει" τη χώρα ως Πρόεδρος μέχρι το 2003. Οι φωνές αποδοκιμασίας υψώνονται και εναντίον του νέου "προέδρου", που θεωρείται μαριονέτα του Σουχάρτο.