Ο Ζακ Σιράκ και ο Λιονέλ Ζοσπέν, δε βρέθηκαν τυχαία στο επίκεντρο των εκδηλώσεων που ακολούθησαν την επιτυχία της γαλλικής ομάδας. Ολα ήταν κανονισμένα σε περίπτωση επιτυχίας. Οι νικητές πρώτα θα χαιρετούσαν τον Πρόεδρο, ο τελευταίος θα ανέμιζε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, όπως είχε διαρρεύσει εκ των προτέρων στον Τύπο και στη συνέχεια... αυθόρμητα θα τραγουδούσε μαζί με τους οπαδούς "και ένα και δύο και τρία, εναντίον μηδέν".

Η νίκη των "τρικολόρ", ήταν μια ανάσα για την πολιτική ηγεσία της Γαλλίας, που αδυνατεί να δώσει λύσεις στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα. Η ακρίβεια, η ανεργία, οι περικοπές εισοδημάτων, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, μπορεί να ξεχάστηκαν τις μέρες του Μουντιάλ, αλλά δεν ξεπεράστηκαν με τα γκολ του Ζιντάν. Οι διακοπές τελειώνουν, το φθινόπωρο έρχεται και ο κρατικός προϋπολογισμός μπήκε μέσα, από τη φιέστα, 65 δισεκατομμύρια δραχμές. "Νομίζω ότι η μεγαλύτερη αιτία υπερηφάνειας, είναι ότι έχουμε δημιουργήσει μια αίσθηση ενότητας στο γαλλικό λαό", δήλωσε την επομένη του τελικού ο Εμέ Ζακέ, μιλώντας περισσότερο ως πολιτικός παρά ως προπονητής. Αν η αίσθηση για τον Ζακέ, ήταν ψευδαίσθηση για το γαλλικό λαό, θα φανεί τους επόμενους μήνες. Πάντως, ο Γάλλος Πρόεδρος έσπευσε να τον επιβραβεύσει, χαρακτηρίζοντάς τον "μαχητή, σοβαρό, κατανοητό, δίκαιο" και πάνω απ' όλα "αποφασιστικό και ανεκτικό", καθώς δεν ενέδωσε στις πιέσεις του Τύπου και των φιλάθλων, να παίξει η ομάδα του περισσότερο επιθετικά.

Ο Ζακ Σιράκ δεν πρωτοτύπησε. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες ασπάζονται την άποψη που λέει, "εάν οι κάτω δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ποδόσφαιρο, τότε οι πάνω ανεξάρτητα αν τους ενδιαφέρει προσωπικά, δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς το ποδόσφαιρο". Ακόμα και ο Μπιλ Κλίντον, που πιθανά δε γνωρίζει τι ακριβώς κάνουν στον αγωνιστικό χώρο οι 22 ποδοσφαιριστές και οι τρεις διαιτητές, παραμονή της συνάντησης της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ με το αντίστοιχο συγκρότημα του Ιράν, κάλεσε τις κάμερες της τηλεόρασης για να δηλώσει, "ότι ελπίζει το παιχνίδι ανάμεσα στους Ιρανούς και του Αμερικανούς ποδοσφαιριστές να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για τη συμφιλίωση των δύο λαών".

Στις εξέδρες των γαλλικών γηπέδων βρέθηκαν πολλές πολιτικές προσωπικότητες. Ο καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ παρακολούθησε δίπλα δίπλα με τον Πρόεδρο της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν τον αγώνα των ομάδων τους. Γνώριμοι από το παιχνίδι που παίχτηκε σε βάρος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν. Πάντως, όσοι βρέθηκαν στο Κάρντιφ, όπου πραγματοποιήθηκε η σύνοδος των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχουν να λένε για την ανησυχία του Χέλμουτ αναφορικά με την πορεία της Γερμανίας στο Μουντιάλ. Σε λίγους μήνες διεξάγονται στη Γερμανία προεδρικές εκλογές, τα προγνωστικά για τον ίδιο δεν είναι τα καλύτερα και ήθελε περισσότερο από ό,τι ο Ζακ Σιράκ να εκμεταλλευτεί τη δύναμη που παρέχει το ποδόσφαιρο, απευθυνόμενος στο γερμανικό λαό ως νικητής. Ο Αγγλος πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ έφτιαξε έτσι το πρόγραμμα των επισκέψεών του στις διάφορες χώρες, ώστε παραμονή του Μουντιάλ να βρεθεί στη Γαλλία και να περάσει λίγες ώρες δίπλα στους Αγγλους ποδοσφαιριστές. Ακόμα και ο Νέλσον Μαντέλα δεν έχασε την ευκαιρία να επικοινωνήσει με το λαό της Νότιας Αφρικής, μέσω της Εθνικής ομάδας της χώρας του, που αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Μουντιάλ. Εστειλε προσωπική επιστολή με διαφορετικό περιεχόμενο σε όλα τα μέλη της αποστολής. "Είμαι εντυπωσιασμένος με τις απόψεις σας για το ποδόσφαιρο, αλλά και τις προπονητικές μεθόδους που εφαρμόζετε", έγραψε στον Γάλλο προπονητή της ομάδας Φιλίπ Τρουσέ. Τώρα, πότε προλαβαίνει ο 80χρονος Μαντέλα και παρακολουθεί τις προπονητικές μεθόδους του Τρουσέ, είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως οι επιστολές διέρρευσαν στον Τύπο κι οι κριτικές δεν ήταν άσχημες.

Οι Γάλλοι διοργάνωσαν για πρώτη φορά παγκόσμιο κύπελλο το 1938. Τότε δεν τα κατάφεραν, αν και ήθελαν πολύ να κατακτήσουν το τρόπαιο. Στη γειτονική Ισπανία μαινόταν ο εμφύλιος και η κορυφαία ομάδα της εποχής, η Εθνική Αυστρίας, διαλύθηκε από τον Χίτλερ, προκειμένου οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές της να αγωνιστούν με τα χρώματα της δικής του ομάδας και να θριαμβεύσει η "Μεγάλη Γερμανία". Νίκησε όμως η Ιταλία. Πριν τον τελικό με την Ουγγαρία ο Ντούτσε έστειλε τηλεγράφημα στους παίκτες με την εντολή, "θα νικήσετε ή θα πεθάνετε". Στην επιστροφή με το τρένο από το Παρίσι, εκτός των άλλων, στους Ιταλούς παίκτες προσφέρθηκε παγωτό σε σχήμα βόμβας. Χίτλερ και Ντούτσε γνώριζαν καλά τη δύναμη του ποδοσφαίρου.

Σήμερα οι πολιτικοί δε λένε στους ποδοσφαιριστές, θα νικήσετε ή θα πεθάνετε. Προσπαθούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις επιτυχίας, ώστε οι ίδιοι να παρουσιαστούν στο λαό ως νικητές. "Η αθλητική επιτυχία μπορεί να προσφέρει στο έθνος πολύ περισσότερα από ό,τι μια νίκη στο πεδίο των μαχών" σύμφωνα με τον Τζέραλντ Φορντ. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ όταν μιλούσε για έθνος είχε υπόψη του τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπούσε. Η επιτυχία για παράδειγμα των τριών Αμερικανών σπρίντερ, που ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών στην Ολυμπιάδα του Μεξικού, με υψωμένες γροθιές, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαύρων στις ΗΠΑ, ασφαλώς και δεν τον ικανοποίησε.

Το ποδόσφαιρο ως άθλημα, από μόνο του δεν υπηρέτησε ποτέ σκοπιμότητες. Τα συμφέροντα είναι εκείνα που το κατευθύνουν να λειτουργήσει προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όπως πολλοί εκ των υστέρων παραδέχτηκαν, άρχισε στις 13 Μαρτίου 1990 στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής συνάντησης της Παρτιζάν Βελιγραδίου με τη Χάιντουκ Σπλιτ. Το παιχνίδι διεκόπη όταν στην εξέδρα ξέσπασαν πρωτοφανή επεισόδια και Κροάτες φίλαθλοι εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο όπου έκαψαν τη σημαία της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. "Αμέσως μετά από εκείνο το παιχνίδι αρχίσαμε να δημιουργούμε στρατιωτικά τμήματα, καθώς ήταν φανερό πως ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος", έγραψε αργότερα ο εκ των ηγετών των Σέρβων ανταρτών Ζέλικο Ραζπάτοβιτς.

Αντίθετα με τους Σέρβους, οι Κροάτες κέρδισαν τις εντυπώσεις στα γήπεδα της Γαλλίας κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο. Κάθε νίκη της ομάδας του Σούκερ, σηματοδοτούσε εθνική γιορτή στο Ζάγκρεμπ. Σε λίγους μήνες Σέρβοι και Κροάτες θα βρεθούν αντιμέτωποι στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ενας ποδοσφαιρικός αγώνας έγινε αιτία για να διχαστούν οι δύο λαοί, ένας άλλος μπορεί να τους συμφιλιώσει. Εξαρτάται από το πώς θα αντιμετωπίσουν τις δύο αναμετρήσεις, οι πολιτικές ηγεσίες των δύο χωρών.

ΓιάννηςΓΕΩΡΓΑΚΗΣ