Σκόπιμες αλχημείες και αποσιώπηση περιουσιακών στοιχείων, που αποτελούν "ένα το κρατούμενο" για όποιον αποκτήσει το 51% της τράπεζας
Οι κάθε είδους θιασώτες της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν πως οι "προσφορές" που θα υποβληθούν για το 51% των μετοχών της Ιονικής Τράπεζας θα είναι σε κάθε περίπτωση εύλογες. Στην αρχή έκαναν λόγο για ποσά γύρω στα 120 δισ. δρχ., τον Απρίλη ανέβασαν την ταρίφα στα 150 και μετά την "έφοδο" Λάτση ανέβασαν τον πήχη πιο ψηλά. Από όποια πλευρά κι αν εξετάσει κανείς τους παραπάνω αριθμούς, η κοροϊδία είναι οφθαλμοφανής, αφού μόνο η ακίνητη περιουσία της Ιονικής, με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, υπερβαίνει τα 70 δισ. δραχμές! Η εκτίμηση, για την αξία των ακινήτων της Ιονικής Τράπεζας, δεν είναι αυθαίρετη. Στο ποσό αυτό υπολογίζεται η αξία ακινήτων της Ιονικής, με βάση σχετική μελέτη που έγινε από τις αρμόδιες υπηρεσίες της τράπεζας. Σύμφωνα μάλιστα με έγκυρες πληροφορίες, η αξία της ακίνητης περιουσίας της Ιονικής,γύρω στα 70 δισ. δραχμές, υπολογίστηκε με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις και συγκεκριμένα με βάση τις τρέχουσες αντικειμενικές αξίες. Αυτό σημαίνει ότι, με βάση την τρέχουσα εμπορική αξία, τα ακίνητα της Ιονικής αξίζουν πολύ πάνω από τα 70 δισ. δραχμές.
Οι εκτιμήσεις του Συλλόγου Υπαλλήλων της Ιονικής - και όχι μόνο - που υπολογίζουν την αξία της Ιονικής και του ομίλου των επιχειρήσεών της σε πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δραχμές, μπορεί να φαντάζουν υπερβολικές. Ομως, βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Ακραίες και εξωπραγματικές είναι οι εκτιμήσεις όλων εκείνων, που - υπεραμυνόμενοι της εκποίησης της Ιονικής Τράπεζας και μάλιστα με... έκπτωση γύρω στο 75% με 80% - επικαλούνται διάφορα διάτρητα επιχειρήματα.
Ολοι αυτοί, που υπεραμύνονται της πώλησης της Ιονικής και του ομίλου των επιχειρήσεών τους σε ιδιώτες:
Ξεχνούν πολλά οι κάθε είδους θιασώτες της εκποίησης του 51% των μετοχών της Ιονικής και - στη δυσκολία τους να πείσουν την κοινή γνώμη και τους εργαζόμενους ότι η ιδιωτικοποίηση της Ιονικής "συμφέρει" την ελληνική οικονομία και το λαό (!) - εμφανίζουν το μαύρο σαν άσπρο.
Στα πλαίσια αυτά, προσπαθούν να αξιοποιήσουν την περίπτωση της Τράπεζας Κρήτης. Επικαλούνται, για παράδειγμα, την περίπτωση της Τράπεζας Κρήτης που εξαγοράστηκε από τον όμιλο επιχειρήσεων Λάτση αντί 70 περίπου δισ. δραχμών, για να πουν πως "είναι καλή και συμφέρουσα τιμή" η περίπτωση που κάποιος ιδιώτης δώσει τα διπλάσια για την Ιονική Τράπεζα. Το επιχείρημα αυτό προβάλλεται, παρότι μέχρι και το Φλεβάρη του 1998 ο υπουργός ΕΘνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, δήλωνε, δημόσια, έτοιμος να πουλήσει την Τράπεζα Κρήτης με... έκπτωση, σε σχέση με την τιμή που προσφέρθηκε στον τελευταίο διαγωνισμό, προκειμένου να δείξει η κυβέρνηση έργο στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Ηταν δηλαδή έτοιμος ο κύριος υπουργός, να πουλήσει την Τράπεζα Κρήτης λιγότερο από 30 δισ. δραχμές, ενώ η αξία της υπερβαίνει κατά πολύ τα 100 δισ. δραχμές.
Μέχρι τις 24 Αυγούστου, που θα ανοίξουν οι προσφορές των υποψηφίων αγοραστών για το 51% της Ιονικής, η επιχειρηματολογία από την πλευρά της κυβέρνησης και των κάθε είδους κολαούζων της θα εμπλουτιστεί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυξάνονται και πληθύνονται τα επιχειρήματα και τα σχετικά δημοσιεύματα, που σημειώνουν την ανάγκη να "απεγκλωβιστεί" η κυβέρνηση από τη δέσμευση για πώληση της Ιονικής με βάση τη χρηματιστηριακή της αξία. Εμμέσως πλην σαφώς, όλοι αυτοί που πίνουν νερό στην "ελεύθερη αγορά" (κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, ΣΕΒ κλπ.), στην πράξη έρχονται να αμφισβητήσουν τους μηχανισμούς της αγοράς (επειδή κρατούν τη χρηματιστηριακή αξία της Ιονικής σε υψηλά επίπεδα) και συνιστούν την πώληση της Ιονικής σε τιμή πολύ κάτω από τη χρηματιστηριακή της αξία.
Μ' αυτή την τακτική - οι "πράσινοι" και "γαλάζιοι" "εκσυγχρονιστές" ή "προεδρικοί" ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε τους - δείχνουν πόσο επικίνδυνοι είναι και πως αν σήμερα επιχειρηματολογούν υπέρ της εκποίησης της Ιονικής και άλλων κερδοφόρων κρατικών τραπεζών και επιχειρήσεων, αύριο θα βρουν κάποιο καινούριο επιχείρημα για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της εκποίησης ελληνικών νησιών μέχρι και αρχαιολογικών χώρων, όπως οι Δελφοί, η Αρχαία Ολυμπία, το Θέατρο Επιδαύρου και άλλα θέατρα, μέχρι και η Ακρόπολη...
Λάμπρος ΤΟΚΑΣ