Οταν ένας θεσμικός παράγοντας προσβάλλει, υποβαθμίζει και τελικά ακυρώνει κατά συρροή και εξακολούθηση ένα θεσμό, το θέμα δεν είναι μόνο σοβαρό, αλλά και ένας πολύ κακός οιωνός. Ο θεσμικός παράγοντας είναι ο υπουργός Πολιτισμού και ο θεσμός (θεσμός δεκαετιών) είναι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο,το οποίο δυστυχώς δεν έχει καν αποφασιστικό χαρακτήρα.Και όχι μόνο αυτό: αφού εδώ και πολλά χρόνια, από εναλλασσόμενες πολιτικές ηγεσίες εκφυλίστηκε ο ουσιαστικός του ρόλος για τα αρχαιολογικά πράγματα της χώρας, εξαναγκαζόμενο, αντί να αποφασίζει επί των αρχών, να αποφασίζει επί των... ιδιωτικών μπαλκονιών, μαντρών, παραθύρων και άλλων, τώρα ένας υπουργός μεθοδεύει το δημόσιο διασυρμό του.

Πριν λίγο καιρό ακύρωσε τη θέση των ειδικών επιστημόνων για τον Κάλβιν Κλάιν στο Ηρώδειο και τώρα δημοσιοποιεί, με ανακοίνωση, όχι την απόφασή του να παραχωρηθεί το θέατρο στον δήμαρχο Αθηναίων παρά την αρνητική γνωμοδότηση του ΚΑΣ,αλλά την πιθανή πρόθεσή του να διαφωνήσει με το Συμβούλιο,αφού διαβάσει τα πρακτικά της συνεδρίασής του. Ετσι, κάνοντας προσωπική πολιτική εντυπώσεων, μεθοδικά ομολογουμένως, συμπεριφέρεται ως το ΚΑΣ να απαρτίζεται από μέλη (άνδρες και γυναίκες) που δεν έχουν νου καθαρό και γνώση ικανή και αρκετή.

Το χειρότερο και το πλέον επικίνδυνο είναι ότι ακυρώνει την επιστημονική υπόσταση ενός επιστημονικού οργάνου, που επί δεκαετίες, παρά τις δυσκολίες, τις πιέσεις, τα λάθη, τις κακές εκτιμήσεις, προσπαθεί να διαφυλάξει σύμβολα και αρχές. Αλλωστε, μόνο η ύπαρξή του συνιστά θέμα αρχών για την αρχαιολογική πολιτική. Αλλά πάλι κατά το υπουργό Πολιτισμού το Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφασίζει για πρακτικά θέματα επί του υλικού των μνημείων και όχι για θέματα αρχαιολογικής πολιτικής και ιδεολογικής χρήσης των μνημείων. Ετσι από τη μία διαχωρίζει δύο τομείς που φύσει δε χωρίζονται και από την άλλη επιβεβαιώνει αυτό που προαναφέρθηκε: ο υποβιβασμός του καθοριστικού ρόλου του Συμβουλίου, ως θεσμού.

Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ