Για τα πρώτα βήματα της ΚΝΕ, πριν και κυρίως μετά την απόφαση για την ίδρυσή της, μιλά στο "Ρ" ο Θ. Τζιαντζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σήμερα, από τα πρώτα στελέχη του κεντρικού καθοδηγητικού της ΚΝΕ με την ίδρυσή της. "Ηδη, από την προδικτατορική περίοδο, ήταν αισθητές οι επιπτώσεις από την απουσία μαρξιστικολενινιστικής οργάνωσης στο χώρο της νεολαίας. Η έλλειψη πολιτικο-ιδεολογικής συνοχής και οργανωτικής ετοιμότητας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, η αδυναμία της να εξασφαλίσει κάποια συσπείρωση και συνέχεια του αγώνα της νεολαίας ενάντια στη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία έδειχναν καθαρά ότι και στη νεολαία χρειαζόταν άλλου τύπου οργάνωση.

Ταυτόχρονα, η ανασύσταση των παράνομων κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ, οι συνθήκες έντονης διαπάλης με τον αναθεωρητισμό (με ιδιαίτερη πολύμορφη έκφρασή τους στο ριζοσπαστισμό και τις αναζητήσεις της νεολαίας) αναδείχνουν την αναγκαιότητα άμεσα της επανασύστασης της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, σαν αναγκαίο όρο της ανάπτυξης, το σωστού προσανατολισμού του νεολαιίστικου κινήματος, για την αναζωογόνηση του κόμματος του επαναστατικού κινήματος στις υποχρεώσεις του, στις νέες δύσκολες συνθήκες".

"Ηδη, πριν την απόφαση του ΠΓ (τον Αύγουστο του '68) για την ίδρυση της ΚΝΕ, υπήρξε προβληματισμός και προσανατολισμός της Κεντρικής Επιτροπής για ζητήματα της νεολαίας, που εκφράστηκε σε σύσκεψη μελών της Κεντρικής Επιτροπής το Γενάρη του '67 για τα ζητήματα της δουλιάς του Κόμματος στη νεολαία της προσφυγιάς. Βέβαια, η αναγκαιότητα της ύπαρξης Κομμουνιστικής Νεολαίας υπήρχε πέρα και ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες ανάγκες μιας φάσης, που εκεί, ίσως, εκδηλώνεται πιο ανάγλυφα η απαίτηση και η αναγκαιότητά της.

Οι στίχοι του Βάρναλη εκφράζουν, νομίζω, απλά και γλαφυρά αυτήν τη βασική αφετηρία ύπαρξής της. Σαν ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής, ο νέος κομμουνιστής γεννιέται, ξεπηδά, κατ' αρχάς μέσα απ' τους συγκεκριμένους όρους της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, που υπάρχει στην καπιταλιστική κοινωνία μας.

"Ο κομμουνισμός (έλεγε ο Λένιν) "φυτρώνει" ορμητικά απ' όλες τις μεριές της κοινωνικής ζωής, βλαστάρια του υπάρχουν παντού, το "μίασμα" (για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη στην αστική τάξη και στην αστική αστυνομία και την πιο "ευχάριστη" για κείνους λέξη) έχει διεισδύσει στον οργανισμό πολύ σταθερά και έχει εμποτίσει ολόκληρο τον οργανισμό. Κι αν με ιδιαίτερη επιμέλεια "βουλώνουν" μια από τις εξόδους, το "μίασμα" θα βρει άλλη έξοδο, καμιά φορά τελείως απρόσμενη. Η ζωή θα προχωρήσει". Τα λόγια αυτά του Λένιν ισχύουν γενικά και μέσα σ' αυτά βρίσκεται και η νεολαία".

"Η νεολαία σαν κοινωνική κατηγορία, ανεξάρτητα από την ταξική της ανομοιογένεια και ρευστότητα, έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Την τόλμη και τον ενθουσιασμό, τη θέληση για συλλογικότητα και δημιουργία. Την αμφισβήτηση και το ριζοσπαστισμό. Η πλειοψηφία τους, παιδιά του λαού, βιώνοντας με τους δικούς της όρους την παθογονία της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Βιώνουν με τα δικά τους μάτια την ταξική πάλη. Είναι αντικειμενικά σε θέση ν' αφουγκραστούν τη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία, είναι σε θέση να αναπτύξουν πρωτοπόρα δράση.

Οσο, όμως, και αν η ζωή γεννά την "ανάγκη" και την "οργή", τη διάθεση, τη δυνατότητα στους νέους για επαναστατική δράση, αυτόματα και μόνη της αυτή δε θα πραγματοποιηθεί με συνέπεια και συνέχεια, χωρίς την οργάνωση των πρωτοπόρων στοιχείων της νεολαίας και, κυρίως, αν δεν έχουν δίπλα τους στήριγμα και πολιτικοϊδεολογικό καθοδηγητή το μαρξιστικό - λενινιστικό πολιτικό φορέα της νέας κοινωνίας, το ΚΚΕ.

Γι' αυτό πέρα από την "ανάγκη και την οργή" χρειαζόταν να υπάρχει και υπήρξε (σε πείσμα των καιρών) το ΚΚΕ, που κατανόησε την ανάγκη και πήρε την απόφαση δημιουργίας της ΚΝΕ, δίνοντας, έτσι, ουσιαστικό περιεχόμενο στη διάθεση, αναζήτηση τμημάτων της νεολαίας για καινοτόμα δράση, που, όπως δείχνει η ζωή, ιδιαίτερα έντονα εκδηλώνεται σε καμπές της πορείας του τόπου, κόντρα στην ηττοπάθεια, στην τρομοκρατία και εκμετάλλευση. Η απόφαση αυτή χρόνια τώρα έχει καταξιωθεί στη ζωή. Με την ΟΚΝΕ, με την επανασύσταση της ΚΝΕ το '68 και την 30χρονη προσφορά της δίπλα και μαζί με το Κόμμα. Η αναγκαιότητα της ΚΝΕ, η δράση, η προσφορά της στη νεολαία και στο Κόμμα δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι το ΚΚΕ υποβαθμίζει την ευθύνη του - τις υποχρεώσεις του απέναντι στη νεολαία. Το αντίθετο, μάλιστα.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν έκρυψε απ' τη νεολαία το ενδιαφέρον του για τα προβλήματά της και την προοπτική της. Ποτέ δεν έκρυψε τη θέλησή του για άμεση επικοινωνία μαζί της, την πρόσκληση για συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες, στην ταξική πάλη και μέσα από τις γραμμές του. "Είμαστε το κόμμα του μέλλοντος και το μέλλον ανήκει στη νεολαία. Είμαστε το κίνημα των καινοτόμων και η νεολαία με ενθουσιασμό ακολουθεί τους καινοτόμους".

Είμαστε το κόμμα, που παλεύει κατά την παλιάς σήψης και "η νεολαία πρώτη θα ορμήσει σ' αυτήν την πάλη". Τα λόγια αυτά του Ενγκελς δεν τα κρύβουν ούτε η ΚΝΕ, ούτε το ΚΚΕ από τη νεολαία. Το ενδιαφέρον, η ευθύνη του ΚΚΕ απέναντι στη νεολαία παραμένει αμείωτο, ανεξάρτητα της αναγκαιότητας της ύπαρξης και της προσφοράς της ΚΝΕ.

Η δημιουργία της ΚΝΕ εκφράζει την εμπιστοσύνη που έχει το ΚΚΕ στις δημιουργικές δυνατότητες της νεολαίας. Γνωρίζουμε ότι κάθε νέα γενιά με το δικό της τρόπο θα προσεγγίζει και θα εντάσσεται στο εργατικό κίνημα και θα παλεύει για την προώθηση των στόχων του. Ακριβώς για να γίνει πράξη η συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας σ' αυτόν το στόχο, χρειάζεται η οργάνωση της πρωτοπορίας της. Χρειάζεται δική της οργάνωση, που θα επικοινωνεί πλατιά με τη νεολαία, θα οργανώνει τη δράση της, θα επιδρά στον προσανατολισμό της, θα καταχτούν τα μέλη της γνώση, πείρα πολύπλευρη, αγωνιστική στάση ζωής, κοσμοθεωρητική Μ - Λ συγκρότηση, με τη φιλοδοξία να καταχτήσουν τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ".