Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η αξιωματική αντιπολίτευση και όλοι οι συνοδοιπόροι τους στον αντιλαϊκό δρόμο του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, μας κάνουν συστηματικά πλύση εγκεφάλου για το πόσο "κακό" είναι να είναι το κράτος επιχειρηματίας και πως οι ΔΕΚΟ πρέπει να περάσουν στα χέρια του... φυσικού τους φορέα, που είναι ο ιδιωτικός τομέας! Ολοι αυτοί αποσιώπησαν, και αποσιωπούν σκόπιμα, τη θετική συμβολή των ΔΕΚΟ στην ανάπτυξη της χώρας (με τα δεκάδες δισεκατομμύρια που επένδυαν και επενδύουν κάθε χρόνο) και άρα στην αύξηση της απασχόλησης, στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής (παροχή αγαθών και υπηρεσιών σε άγονες περιοχές που οι ιδιώτες δεν ενδιαφέρονται γιατί δεν υπάρχει κέρδος), κλπ. Εννοείται, βέβαια, πως αν υπήρχε καλύτερη διαχείριση στη λειτουργία των ΔΕΚΟ και δεν αξιοποιούνταν από την εκάστοτε κυβέρνηση σαν "κομματικό μαγαζί" για ρουσφέτια και ψηφοθηρία, τα οφέλη για το κοινωνικό σύνολο θα ήταν πολύ μεγαλύτερα και περισσότερα.

Εκτός από τις παραπάνω θετικές πλευρές, σημαντική ήταν η συνεισφορά των ΔΕΚΟ και στη συγκράτηση - αποκλιμάκωση του πληθωρισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι σημαντικό μερίδιο στη μείωση του πληθωρισμού έχει και η τιμολογιακή πολιτική των ΔΕΚΟ. Αξιοποιώντας το γεγονός ότι η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ και άλλες ΔΕΚΟ ήταν 100% κρατικές επιχειρήσεις, οι κυβερνώντες εφάρμοσαν αντιπληθωριστική τιμολογιακή πολιτική, εγκρίνοντας, δηλαδή, αυξήσεις των τιμολογίων που ήταν μικρότερες από τον πληθωρισμό. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και στις ΔΕΚΟ, που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ άρχισε να τις ιδιωτικοποιεί, παραδίδοντας σταδιακά στα χέρια ιδιωτών μεγάλα πακέτα μετοχών. Αδιάψευστος μάρτυρας η περίπτωση του ΟΤΕ.

Η θετική συμβολή των ΔΕΚΟ στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού φαίνεται και από τα τιμολόγια της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ (εξακολουθούν να παραμένουν 100% στο κράτος), ενώ τις αρνητικές συνέπειες στον πληθωρισμό και την τσέπη των εργαζομένων τις δείχνει ανάγλυφα η περίπτωση του ΟΤΕ που από το 1994 η κυβέρνηση τον οδήγησε στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης.

Με βάση λοιπόν την τιμολογιακή πολιτική της κυβέρνησης, από το 1994 μέχρι και σήμερα, που ο πληθωρισμός αυξήθηκε περίπου 45%:

• Τα τιμολόγια ΕΥΔΑΠ αυξήθηκαν, κατά 13,2% το νερό. Από 103,40 δραχμές το 1994 σήμερα η τιμή του κυβικού έχει διαμορφωθεί στις 117 δραχμές (για την πρώτη κλίμακα μέχρι και περίπου 20 κυβικά). Επίσης, αυξήθηκαν κατά 20% περίπου οι εισφορές για νέα έργα και αποχέτευση, ενώ το πάγιο παρέμεινε παγωμένο στις 480 δραχμές το τρίμηνο. Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι η αύξηση τιμολογίων της ΕΥΔΑΠ ήταν σχεδόν το 1/4 της αύξησης του πληθωρισμού.
• Τα τιμολόγια κατανάλωσης οικιακού ρεύματος της ΔΕΗ αυξήθηκαν περίπου στο μισό της αύξησης του πληθωρισμού. Συγκεκριμένα, το πάγιο ημέρας και νύχτας αυξήθηκε περίπου 20% (από 2.150 δραχμές το 1994 ανέβηκε στις 2.582 δραχμές). Η μέση τιμή αύξησης της κιλοβατώρας επίσης γύρω στο 20%. Από 17 δραχμές ανά κιλοβατώρα μέχρι τις πρώτες 200 και 19,22 δραχμές για τις επόμενες 400 κιλοβατώρες, φέτος το καλοκαίρι πληρώναμε 21,49 δραχμές κάθε κιλοβατώρα, για το σύνολο των πρώτων 800 κιλοβατωρών.
• Μικρές ήταν και οι αυξήσεις των τιμών στα υγρά καύσιμα, καθώς εξακολουθεί το δημόσιο να έχει το πάνω χέρι στη διαμόρφωση των τιμών (η ΔΕΠ κάθε βδομάδα ανακοινώνει τις ενδεικτικές τιμές που όμως αναγκάζονται να τις εφαρμόσουν και οι ιδιωτικές εταίρες εμπορίας πετρελαιοειδών, επειδή οι κρατικές εταιρίες ΕΚΟ και ΕΛΔΑ εξακολουθούν να είναι κρατικές και άρα εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική).

Το 1994 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε στην πώληση του πρώτου μεγάλου πακέτου μετοχών του ΟΤΕ, υλοποιώντας έτσι την πολιτική που είχε χαράξει η ΝΔ και που η πώληση του ΟΤΕ στοίχισε τον Κ. Μητσοτάκη την πρωθυπουργία. Με την πώληση του πρώτου πακέτου μετοχών του ΟΤΕ άρχισαν και οι τσουχτερές αυξήσεις τιμολογίων.

Συγκεκριμένα, τα τιμολόγια του ΟΤΕ - που δείχνουν τι σημαίνει η ιδιωτικοποίηση (όχι ολική αλλά μερική) των ΔΕΚΟ - αυξήθηκαν:

• Κατά 72,1% το πάγιο.
• Κατά 64,3% η κάθε αστική τηλεφωνική μονάδα, που ανέβηκε από 7 σε 11,50 δραχμές. Η πραγματική αύξηση της αστικής τηλεφωνικής μονάδας είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς επεκτάθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους συνδρομητές η χρονοχρέωση (κάθε τρία λεπτά πέφτει και μονάδα) με την επέκταση των ψηφιακών τηλεφώνων.

Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι οι αυξήσεις όλων των τιμολογίων του ΟΤΕ ήταν πολύ μεγαλύτερες από την αύξηση του πληθωρισμού. Αυτή είναι και η καλύτερη απόδειξη για το τι σημαίνει στην πράξη η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και τι επιφυλάσσει στους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, των κρατικών εταιριών πετρελαίου και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας.