Το μέλλον της ΛΑΡΚΟ,μιας επιχείρησης - κολοσσού για τα ελληνικά δεδομένα και μιας από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, διαγράφεται εξαιρετικά αβέβαιο. Οχι γιατί το επιβάλλουν οι συνθήκες, αλλά γιατί εκεί την οδήγησε η πολιτική της κυβέρνησης και των μετόχων. Μια πολιτική παρατεταμένης υπονόμευσης, που άρχισε από το 1982 και που σήμερα έφτασε στο αποκορύφωμά της, με στόχο ή το ξεπούλημα της επιχείρησης ή, ακόμα, και το "λουκέτο".

Ηδη, αυτή τη στιγμή έχει σταματήσει η εξόρυξη μεταλλεύματος και το εργοστάσιο στη Λάρυμνα τροφοδοτείται με τα στοκ, τα οποία, στην καλύτερη περίπτωση, αρκούν για ενάμιση μήνα λειτουργίας. Οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση, με αποτέλεσμα τα ατυχήματα να είναι συχνά. Οι εργαζόμενοι κάνουν τα αδύνατα - δυνατά για να συντηρήσουν το εργοστάσιο, όχι μόνο για το καλό της επιχείρησης, για το οποίο πολλές φορές έχουν κάνεις σοβαρές υποχωρήσεις, αλλά - όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν - και για "να γλιτώσουν το κεφάλι τους". Επενδύσεις έχουν πολλά χρόνια να γίνουν, τα τελευταία 10 χρόνια έχουν γίνει μόνο 15 προσλήψεις, ενώ οι εργαζόμενοι άρχισαν, ήδη, να υφίστανται τις συνέπειες της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης με μια σφοδρή επίθεση στα δικαιώματά τους.

Προκειμένου να μειωθεί το κόστος παραγωγής, η διοίκηση επιδίδεται σε περικοπή μισθών και παροχών και, συνεπικουρούμενη από την απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης - Διαιτησίας, για πρώτη φορά στα εργατικά χρονικά, η αύξηση των αποδοχών θα σχετίζεται με την τιμή του προϊόντος (στη συγκεκριμένη περίπτωση με την τιμή του Νικελίου) στη διεθνή αγορά!Εκτός αυτού, η διοίκηση της επιχείρησης, από την περασμένη Πέμπτη, μείωσε το ποσό της προκαταβολής κατά 50%, ενισχύοντας τις ανησυχίες γύρω από το πρόβλημα της μισθοδοσίας. Επίσης άρχισαν να περικόπτονται το γάλα, άρβυλα, κ.ά.

Πριν 10 χρόνια, στην επιχείρηση δούλευαν περισσότεροι από 2.500 εργαζόμενοι. Σήμερα απασχολούνται μόλις 1.300 και οι μελέτες "βιωσιμότητας" που εμφανίζουν οι μέτοχοι κάνουν λόγο για μείωση του προσωπικού στα 1.000 άτομα. Ηδη, οι μέτοχοι της επιχείρησης (ΟΑΕ, ΔΕΗ, ΕΤΕΒΑ, Εθνική Τράπεζα) "ψάχνουν" να βρουν λεφτά για τις αποζημιώσεις 200 εργαζομένων που "πρέπει" να απολυθούν άμεσα.

Πώς, όμως, μετά από 16 χρόνια συνεχούς υπονόμευσης, κρατιέται αυτή η επιχείρηση ανοιχτή; "Με τους αγώνες των εργαζομένων", θα μας πει ο Γιώργος Ρούσσης,μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στη Λάρυμνα.

Στη συζήτησή μας, ο συνδικαλιστής καυτηριάζει την απόφαση της κυβέρνησης να ξεπουλήσει τη ΛΑΡΚΟ πάση θυσία, ενώ δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο του κλεισίματος, αφού - όπως αναφέρει - "η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, με τον μπαμπούλα της οικονομικής κρίσης και της χαμηλής τιμής του Νικελίου, θέλουν να την κλείσουν και στη συνέχεια, αφού θα έχουν απαλλαγεί από τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα, να την ξεπουλήσουν. Ηδη, η μελέτη της ΕΤΕΒΑ - συνεχίζει ο συνδικαλιστής - κινείται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και προβλέπει μείωση των θέσεων εργασίας, περικοπές παροχών και κατακτήσεων, επιλογές που υλοποιούνται την τελευταία τριετία".

Η κορύφωση της επίθεσης της διοίκησης στους εργαζόμενους - όπως μας εξηγεί ο συνδικαλιστής - έγινε πριν λίγο καιρό, όταν η διοίκηση προσέφυγε για πρώτη φορά στην ιστορία της στον ΟΜΕΔ (Οργανισμό Μεσολάβησης - Διαιτησίας) ο οποίος, με απόφασή του, προβλέπει "αύξηση" στις αποδοχές των εργαζομένων χαμηλότερη και από αυτήν που υπέγραψε η ΓΣΕΕ, ενώ περικόπτει αποδοχές και από το επίδομα παραγωγής.

Επίσης χαρακτηρίζει ως κατάπτυστη την απόφαση αυτή του ΟΜΕΔ, "ο οποίος για πρώτη φορά παίρνει απόφαση που να συνδέει την αύξηση των αποδοχών με την τιμή του προϊόντος" και επισημαίνει ότι αυτή η απόφαση θα ανοίξει το δρόμο για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρωτοφανές μέτρο και από άλλους εργοδότες.

Για τη διοίκηση της επιχείρησης, ο Γ. Ρούσσης σημειώνει ότι "καταργεί τμήματα, υπερεντατικοποιείται η εργασία με την αλλαγή των ειδικοτήτων, προωθεί την εργολαβοποίηση. "Χέρι" επίσης έβαλε και στα ομαδικά ασφάλιστρα των εργαζομένων, ενώ λίγες μέρες πριν η διοίκηση άλλαξε και τον τρόπο πληρωμής". Η εκτίμησή του είναι ότι, αμέσως μετά τις εκλογές, "οι εξελίξεις στην επιχείρηση θα είναι ραγδαίες, αφού η κυβέρνηση δε θέλει να πάρει τώρα μέτρα που έχει σχεδιάσει, γιατί υπολογίζει το πολιτικό κόστος".

Με αφορμή την πρόσφατη κατάληψη εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ από την "Γκρίνπις", ο Γ. Ρούσσης μας λέει για την ουσία του προβλήματος ότι "τα περιβαλλοντικά ζητήματα στην περιοχή ξεκινάνε με το ξεκίνημα της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ. Το πρόβλημα είναι γνωστό σε όλους και σε όλες της κυβερνήσεις και οι αντιδράσεις των κατοίκων είναι πάρα πολλές στη διάρκεια 30 χρόνων".

Ηδη, με αγώνες των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής, έχουν ληφθεί κάποια μέτρα στην κατεύθυνση προστασίας του περιβάλλοντος. Ομως, όπως μας λέει ο Γ. Ρούσσης, η "έλευση της "Γκρίνπις" τη συγκεκριμένη στιγμή και η ενέργεια να καταλάβει εγκαταστάσεις του εργοστασίου, εξυπηρέτησε μόνο την κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, οι οποίες εμφάνισαν το γεγονός με τον τρόπο που τους συνέφερε".

Το θέμα της ρίψης της σκουριάς στη θάλασσα είναι παλιό και ο συνδικαλιστής εξέφρασε την απορία του για τη χρονική στιγμή που επέλεξε η οργάνωση να καταλάβει τις εγκαταστάσεις, διότι από το 1995 είχε κληθεί από την κοινότητα η "Γκρίνπις", αλλά δεν εμφανίστηκε.Σημείωσε, επίσης, ότι αυτή η ενέργειά της "μπορεί να έδινε στην κυβέρνηση την αφορμή να κλείσει την επιχείρηση, προφασιζόμενη ...περιβαλλοντικούς λόγους".

Προκειμένου να προστατευτεί το περιβάλλον, οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της Λάρυμνας ζητούν άμεσα: Να κατασκευαστεί κρηπίδωμα κατά μήκος του λιμανιού, που θα λειτουργεί σαν δεξαμενή καθίζησης της σκουριάς και ψύξης των νερών, για να μην πέφτουν με μεγάλη θερμοκρασία στη θάλασσα. Να βρεθεί εναλλακτική λύση για την αξιοποίηση της σκουριάς ή και να εναποτίθεται σε χερσαίο χώρο και να υλοποιηθούν όλες οι μελέτες που έχουν γίνει ως αυτή τη στιγμή για την προστασία του περιβάλλοντος.