Τον 11ο αιώνα περίπου αρχίζει η κάμψη της Βυζαντινής Μουσικής.

Στα μετέπειτα χρόνια, σε περίοδο παρακμιακή για το Βυζάντιο, κάνει την εμφάνισή του ένα εξαιρετικό μουσικό ταλέντο, ο Ιωάννης Μαΐστωρ Κουκουζέλης. Υπήρξε μεγάλος συνθέτης, θεωρητικός και δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής.

Αποσυρμένος στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας, δημιούργησε την περίφημη μουσική του σχολή.

Σχεδόν αποποιήθηκε τα μουσικά αξιώματα, που κατείχε στην Εκκλησία και στο Παλάτι και αφοσιώθηκε στη δημιουργία, στην έρευνα, στη μελέτη.

Ο σημερινός μελετητής ανακαλύπτει με θαυμασμό (σε έναν καλλιτέχνη περασμένης εποχής) αξιοπρέπεια και ταλέντο. Κάτι τέτοιο, δύσκολα το συναντάμε στις μέρες μας.

Αυτά τα δύο στοιχεία λειτουργούν αλληλοσυμπληρωματικά και συνθέτουν την προσωπικότητα εκείνη, που διδάσκει ήθος στο παρόν, ενώ ταυτόχρονα είναι παράδειγμα στάσης ζωής και στο μέλλον.

Η κάθε εποχή και ιδιαίτερα η δική μας αναζητά δημιουργούς - παραδείγματα που να μπορέσουν να δώσουν έργο με αγάπη.

Σε δύσκολους καιρούς, σε χρόνους κάμψης, σε εποχές πτώσης ιδεολογιών και αξιών, οι δημιουργοί και δάσκαλοί μας οδηγούν.

Παράδειγμα σημαντικού ανθρώπου και καλλιτέχνη, αποτελεί η προσωπικότητα του Ιωάννη Μαΐστωρ Κουκουζέλη.