Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο ποσοτικό. Ισως, η σοβαρότερη πλευρά του βρίσκεται στην αναπαραγωγή σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και ένταση των υπαρχόντων και πριν ταξικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Τα στοιχεία από τις επιδόσεις των μαθητών της Β` Λυκείου, που έδωσε στη δημοσιότητα η ΟΛΜΕ, είναι πράγματι περισσότερο και από αποκαλυπτικά. Μπορεί το γενικό ποσοστό αποτυχίας να βρίσκεται γύρω στο 18,5% (ποσοστό κατά πολύ υψηλότερο προηγούμενων χρόνων), αλλά δεν είναι το ίδιο, ούτε καν περίπου το ίδιο, σε όλες τις περιοχές της χώρας. Οι μαθητές των «ευκατάστατων», βόρειων προαστίων της πρωτεύουσας σημειώνουν αποτυχία μόνο κατά 5 έως 12%. Οι μαθητές, όμως, εργατικών και υποβαθμισμένων συνοικιών και δήμων ή οι μαθητές ορεινών περιοχών, απομακρυσμένων χωριών ή τουριστικών περιοχών απέτυχαν σε ποσοστά που ξεπερνούν το 25 ή το 30% και αγγίζουν ακόμη και το 60%. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα εξής στοιχεία: Αιγάλεω 29%, Κερατσίνι 32%, Μαραθώνας 38%, Ερυθρές 45%, Δωδεκανήσου 27%, Ευρυτανία 30,1%, Γρεβενά 31,1%, Γαβαλού Αιτωλοακαρνανίας 55,6% και Αργυράδες Κέρκυρας 60,6%.

Χρειάζεται, μήπως, και άλλα στοιχεία ο υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση, για να βγάλει τα ολοφάνερα συμπεράσματα για την εκπαιδευτική πολιτική της και, ειδικά, για τη «μεταρρύθμιση»;