Ερευνα με αντικείμενο την εικόνα που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις - μέλη του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΒΕΑ), που στην πλειοψηφία τους οι βιοτεχνίας είναι μικρές και επιχειρήσεις αυτοαπασχολούμενων, πραγματοποίησε το BIC Αττικής για λογαριασμό του Επιμελητηρίου σε 4.000 αντιπροσωπευτικές επιχειρήσεις. Από την έρευνα προέκυψαν μια σειρά ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις προοπτικές τους, όπως καταγράφονται στην πορεία του χρόνου, αλλά και για το βαθμό ωφελιμότητας του Επιμελητηρίου στις επιχειρήσεις αυτές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που - ας σημειωθεί - το 60% του δείγματος είναι ίδιο με εκείνο που χρησιμοποίησε η ΔΗΜΕΛ σε παρόμοια έρευνα που έκανε το 1993, με το σκεπτικό να είναι συγκρίσιμα τα αποτελέσματα, προέκυψαν τα εξής:

• Το 70% των επιχειρήσεων απασχολούν 1-2 εργαζόμενους και πραγματοποιούν 10 εκατ. τζίρο το χρόνο. Το 20% απασχολούν 6-10 εργαζόμενους και έχουν τζίρο 10-50 εκατ. το χρόνο. Το 10% απασχολεί πάνω από 11 εργαζόμενους και πραγματοποιούν τζίρο από 50 εκατ. δρχ. και πάνω, ενώ μόνο το 5% πραγματοποιεί εξαγωγές.
• Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον τζίρο των επιχειρήσεων από την έρευνα προκύπτει ότι το 1991 και το 1997, στην εξεταζόμενη περίοδο, αποτελούν τις χειρότερες χρονιές ως προς την εξέλιξή του σχετικά με τις προηγούμενες χρονιές. Επισημαίνεται, δε, ότι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων παρουσιάζουν τζίρο κάτω του μέσου όρου. Παράλληλα, η αύξηση του μέσου τζίρου οφείλεται κυρίως στις επιχειρήσεις με πάνω από 10 απασχολούμενους, ενώ οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις είναι αυτές που παρουσιάζουν αύξηση του τζίρου που υπερκαλύπτει τον μέσο ετήσιο πληθωρισμό. Οι μικρότερες επιχειρήσεις παρουσιάζουν οριακή αύξηση του μέσου όρου κύκλου εργασιών, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν καλύπτουν τον πληθωρισμό. Ειδικότερα το 24% των επιχειρήσεων δήλωσε ετήσιο τζίρο το 1997 μέχρι 5 εκατ., το 13,6% 10-12 εκατ. και το 21,1% 20-50 εκατ. δρχ.
• Το ποσοστό κέρδους επί του κύκλου εργασιών κυμαίνεται προ φόρων γύρω στο 15% στην τριετία '95-'97. Μ' αυτό το δεδομένο μπορεί κανείς να αντιληφθεί σε τι ποσό αντιστοιχεί αυτό το ποσοστό αυτό επί ποσού 10 εκατ. δρχ. που έχει τζίρο το 70% των επιχειρήσεων - μελών του ΒΕΑ.
• Τα προβλήματα που απασχολούν τα μέλη του ΒΕΑ ,με βάση την αξιολόγηση που έκαναν οι ίδιοι ερωτηθέντες, είναι: Η έλλειψη χρηματοδότησης και τα προβλήματα ρευστότητας (33,8%), η χαμηλή ζήτηση (25,7%), ο έντονος ανταγωνισμός (17,7%), το φορολογικό (15,1%), τα χαμηλά περιθώρια κέρδους (12,9%), η επαγγελματική στέγη (7,4%), το υψηλό κόστος (5%), το ασφαλιστικό (3,3%), το χαμηλό επίπεδο οργάνωσης (3%), η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού (2,9%), το νομικό πλαίσιο (2,7%), η λειτουργία της αγοράς (2,6%), οι εξαγωγές - εισαγωγές - συνεργασίες (1,9), η οργάνωση κλαδικών φορέων (0,8%) και κάτι άλλο (0,1%).

Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στο ζήτημα της έλλειψης χρηματοδότησης, για το οποίο - όπως τονίστηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έρευνας - οι μικρές επιχειρήσεις αποκλείονται a priori από τα κοινοτικά προγράμματα και τους αναπτυξιακούς νόμους, καθώς οι προϋποθέσεις που τίθενται αφορούν επιχειρήσεις τουλάχιστον από 5 εργαζόμενους και πάνω. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 70% των επιχειρήσεων δεν έχει προχωρήσει σε επενδύσεις επέκτασης ή εκσυγχρονισμού, στο διάστημα 1993-1998, ενώ από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις το 82% χρηματοδότησε την επένδυση με ίδια κεφάλαια, το 11% με δανεικά και μόλις το 0,5% επιδοτήθηκαν από τα προγράμματα.

Επίσης, σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων - μελών του ΒΕΑ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της διοίκησης του Επιμελητηρίου - γιατί η έρευνα δεν έχει καταγράψει σχετικά στοιχεία - η δημιουργία νέων επιχειρήσεων είναι 5 φορές λιγότερη απ' ό,τι παλιότερα, ενώ οι 5 στις 10 επιχειρήσεις δε φτάνουν στα 3 χρόνια ζωής.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την έρευνα του BIC Αττικής, τα οφέλη που είχαν οι επιχειρήσεις - μέλη του ΒΕΑ από το ίδιο το Επιμελητήριο έχουν μειωθεί από το 10% το 1993 στο 5% το 1998. Το στοιχείο αυτό αποδεικνύει ότι το Επιμελητήριο μετατρέπεται χρόνο με το χρόνο σε ένα όργανο υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους που εκπροσωπεί, σε φορέα διαχείρισης των προγραμμάτων της ΕΕ που μόνο στις μικρές επιχειρήσεις δεν απευθύνονται και σε ουσιαστικό και πρακτικό επίπεδο οι υπηρεσίες του απέναντι σ' αυτές τις επιχειρήσεις είναι περιορισμένες, όπως αποτυπώθηκε στη σχετική έρευνα.