Θέλοντας και μη, το τι γίνεται στους ελληνικούς ποδοσφαιρικούς χώρους το μαθαίνεις σε "απευθείας σύνδεση". Εχει φροντίσει άλλωστε η τρέχουσα τηλεοπτική μας πραγματικότητα, που ανταγωνίζεται σε ρυθμούς και συχνότητα μετάδοσης ποδοσφαιρικών αγώνων την εποχή της χούντας. Εν πάση περιπτώσει, γίναμε και προχτές μάρτυρες του πώς διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας στην Ελλάδα. Πέτρες, τούβλα, τσιμέντα, κλειδαριές, κινητά τηλέφωνα (σσ: λάθος, αυτό έπεσε σε γήπεδο αγώνα μπάσκετ), σιδερολοστοί και άλλα... σχετικά με το άθλημα αντικείμενα, εκσφενδονίζονται από κάποιο σημείο της έναρξης του παιχνιδιού και μετά, εντός του αγωνιστικού χώρου. Το παρακολουθήσαμε στο ματς μεταξύ Αρη και Ολυμπιακού, το είδαμε λίγο καιρό πριν στην Τούμπα. Το φιλοθεάμον πανελλήνιο - μεταξύ αυτού οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, οι φέροντες τη δικαστική τήβεννο, οι μεγαλοπαράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου - με τα τσιπς στο τραπεζάκι και το τηλεκοντρόλ στα χέρια, για εύκολο ζάπινγκ (σσ: αφού στο άλλο κανάλι έχει αυθεντικό πόλεμο από το Ιράκ), συγκροτεί τις κερκίδες μιας ολοένα και πιο εκβαρβαριζόμενης αρένας. Στο μεταξύ, εντός αγωνιστικών χώρων, οι 22 άνθρωποι πετροβολούνται (για διάφορους λόγους, αφού πάντα υπάρχει ένας λόγος σφηνωμένος στον ά-λογο εγκέφαλο του εκάστοτε "γιαπο-φρικιού" χουλιγκάνου). Εκτός αγωνιστικών χώρων τα αφεντικά των πετροβολούμενων συνεχίζουν να ενισχύουν τις εξω-ποδοσφαιρικές τους μπίζνες μέσω του ποδοσφαίρου και μέσω των "στρατών - οπαδών" που συγκροτούν, τα κανάλια κονομάνε από τις μεταδόσεις και τις διαφημίσεις, η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, σαν το διαιτητή που "κατάπιε" τη σφυρίχτρα, και η υπόλοιπη κοινωνία εθίζεται στην αποδοχή της αρχής του δημόσιου και τηλε-προβαλλόμενου λιντζαρίσματος.

Μετά τα όσα έγιναν στα τελευταία παιγνίδια ένα είναι βέβαιο: Αν σε αυτό το κράτος λειτουργούσαν στοιχειωδώς οι ελάχιστοι κανόνες διαφύλαξης των ανθρώπινων αρχών συμβίωσης, κάποιος θα βρισκόταν να πει "ως εδώ". Κάποιος θα βρισκόταν να πει "κομμένη" αυτή η αθλιότητα. Κάποιος θα είχε το ανάστημα να βάλει τέρμα - ναι, να σταματήσει! - τη διεξαγωγή αυτής της φρικαλεότητας που λέγεται "ελληνικό ποδόσφαιρο", να βάλει φρένο σε όλη αυτή την αλητεία, που διαπερνά με πλήρη επαγγελματισμό όλα τα επίπεδα του ποδοσφαίρου, για να συνετιστεί (γιατί να καθαρθεί, αποκλείεται)...

Αντίθετα, στην Ελλάδα της διαφθοράς, στην Ελλάδα των άκρατων νόμων της αγοράς, στην Ελλάδα των ιδιωτικών συμφερόντων, στην Ελλάδα του καπιταλισμού με δυο λόγια, η ξεφτίλα είναι σύμφυτη με τα κέρδη ορισμένων. Ποιος να τα βάλει με την ξεφτίλα του ποδοσφαίρου από τη στιγμή που θίγονται τα συμφέροντα εκείνων που κατάντησαν το ποδόσφαιρο να έχει γίνει συνώνυμο του λιθοβολισμού, της συναλλαγής, της αρπαχτής, της "σικέ" επικράτησης. Ποιος να βρεθεί από όλους αυτούς τους ταγούς και ιθύνοντες, που συνωστίζονται στις επετηρίδες προαγωγής του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, για να κάνει το καθήκον του και να πάει κόντρα στα αφεντικά του. Αν δεν το κάνει ο ίδιος ο λαός, δε θα γίνει από κανέναν.