Στις 16 Γενάρη 1999 πραγματοποιήθηκε στο προάστιο της Μόσχας Γκόρκι Λένινσκιε, συνεδρίαση "στρογγυλής τραπέζης" του Συμβουλίου της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ, του Προεδρείου και επιστημόνων της Οργάνωσης Μόσχας και περιοχής Μόσχας της ένωσης "Επιστήμονες Σοσιαλιστικού Προσανατολισμού της Ρωσίας" (ΕΣΠΡ), αφιερωμένη στα 75 χρόνια από το θάνατο του Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν και στα 80 χρόνια από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Τον εναρκτήριο λόγο "Λένιν, Ρωσία και Κομμουνιστική Διεθνή στην ιστορία και τη σύγχρονη εποχή", εκφώνησε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ και της Διεθνούς Επιτροπής "Για την Ενωση και την Αδελφοσύνη των Λαών" Ολέγκ Σένιν. Την εισήγηση "Ο Λένιν - η ανθρώπινη σημαία μας" παρουσίασε ο διδάκτορας Φιλοσοφίας, καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, συμπρόεδρος της ΕΣΠΡ, Ρίτσαρντ Κοσολάποφ. Ο διδάκτορας Φιλοσοφίας, καθηγητής του Ινστιτούτου Φιλοσοφίας της Ακαδημίας Επιστημών της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Γκράνοφ, παρουσίασε την εισήγηση "Η επέτειος της Κομμουνιστικής Διεθνούς και ορισμένα ζητήματα αναγέννησης της ενότητας του κομμουνιστικού κινήματος".

Εγινε ενδιαφέρουσα συζήτηση, στην πορεία της οποίας εξετάστηκαν ζητήματα, όπως τα διδάγματα από την πείρα της Κομιντέρν, ο Λένιν για το διεθνισμό και τη σύγχρονη εποχή, ορισμένα ζητήματα της αφομοίωσης και διδάγματα του λενινισμού, διεθνή προβλήματα της παγκόσμιας επανάστασης κ. ά.

Μετά το τέλος της "στρογγυλής τραπέζης", ο "Ρ" είχε μια συζήτηση με τον Ο. Σένιν.

- Ολέγκ Σεμιόνοβιτς, η 21η Γενάρη είναι ημερομηνία θλίψης στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος: πριν από 75 χρόνια, τη μέρα αυτή έπαψε να χτυπά η καρδιά του Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν. Τα τελευταία χρόνια, το κυρίαρχο καθεστώς στη Ρωσία και οι απολογητές του κατέβαλαν πολλές προσπάθειες για τη δυσφήμιση του Λένιν και του λενινισμού, για την αμαύρωσή του. Τι μπορείτε εσείς προσωπικά να πείτε σήμερα για τον ηγέτη του διεθνούς προλεταριάτου;

"Στις παραμονές της 75ης επετείου του θανάτου του Λένιν, τη μέρα, που τιμούμε τη μνήμη του, οφείλουμε να θυμηθούμε πόσα κολοσσιαία πράγματα έχει κάνει για την επαναστατική αλλαγή του κόσμου στον 20ό αιώνα, για να βγάλει τον ανθρωπισμό από τον κύκλο της μικροαστικής στενότητας, προσδίδοντάς του υψηλό και συγχρόνως απλό και κατανοητό νόημα. Στην Πολιτική Εισήγηση του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ για το Συνέδριό της,προσπαθήσαμε όσο ήταν δυνατό να εκτιμήσουε τη γιγαντιαία συμβολή του στην υπόθεση της οικοδόμησης του κόμματος νέου τύπου, στην εφαρμογή στην πράξη των πρώτων βημάτων του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η κληρονομιά του Λένιν είναι ανεξάντλητη, όπως και η ύλη".

- Σήμερα που το κομμουνιστικό κίνημα στο έδαφος της ΕΣΣΔ δοκιμάζει δύσκολους καιρούς, τι μπορούμε να αντλήσουμε από την πείρα του Λένιν;

"Θα έκανα μια αναλογία με το 1905, όταν η επανάσταση υπέστη ήττα και το κόμμα, μόλις ορθοποδούσε και δοκίμαζε μια περίοδο πλήρους αποσύνθεσης. Επιπλέον, είχε αρχίσει η περίοδος των τρομερών διώξεων και κατατρεγμών, που είχαν επεκταθεί και βαθύνει, αγκαλιάζοντας όλη τη χώρα. Ηταν η περίοδος της δυσπιστίας στο κόμμα, της γενικής φυγής απ' αυτό, όχι μόνο της διανόησης, αλλά εν μέρει και των εργατών, περίοδος άρνησης της παρανομίας, περίοδος του λικβινταρισμού και της διάλυσης, της προσαρμογής και της απόγνωσης. Ο Λένιν ήταν τότε σχεδόν ο μοναδικός που δεν ενέδωσε στη γενική επιδημία και κρατούσε ψηλά τη σημαία της κομματικότητας, συγκεντρώνοντας τις διασκορπισμένες και χτυπημένες δυνάμεις του κόμματος με καταπληκτική υπομονή και πρωτοφανή επιμονή, μαχόμενος ενάντια σε όλα και κάθε λογής αντικομματικά ρεύματα μέσα στο εργατικό κίνημα, υπερασπιζόμενος την υπόθεση του κόμματος με τεράστια γενναιότητα και πρωτόγνωρη σταθερότητα. Και το 1912 μπήκε τέρμα στο κόμμα τόσο στον λικβινταρισμό, όσο και στον οτζοβισμό. Πρόκειται για ένα καλό παράδειγμα για όσους αναζητούν διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος".

- Ενα ορισμένο τμήμα του κομμουνιστικού κινήματος της Ρωσίας, ιδίως ορισμένοι ηγέτες, μετά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τη διάλυση του ΚΚΣΕ, μετατοπίζονται όλο και περισσότερο προς τη σοσιαλδημοκρατία, αρνούνται και το σύνθημα της προλεταριακής αλληλεγγύης και του διεθνισμού. Ποια η γνώμη σας γι' αυτό;

"Και δω μπορούμε πάλι να στηριχτούμε στην πείρα και στην ιδεολογική κληρονομιά του Λένιν. Η σοσιαλδημοκρατία καταλήγει τελικά στην εξυπηρέτηση της αστικής τάξης. Θυμίζω: στο αποκορύφωμα του πρώτου ιμπεριαλιστικού πολέμου, όλα, ή σχεδόν όλα τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα, ενδίδοντας στη γενική ψευτοπατριωτική παραφορά, πέρασαν στην υπηρεσία της αστικής τάξης της χώρας τους, ενώ η 2η Διεθνής υπέστειλε τις σημαίες της μπροστά στο κεφάλαιο. Ο Λένιν υπήρξε τότε σχεδόν ο μοναδικός, που διεξήγαγε αποφασιστική πάλη ενάντια στο σοσιαλσοβινισμό και στον σοσιαλπασιφισμό, που στηλίτευσε την προδοσία των ηγετών της 2ης Διεθνούς και τη μεσοβέζικη στάση "επαναστατών". Ο Λένιν αντιλαμβανόταν ότι η μόνη σωστή πολιτική που έχει μέλλον, είναι η πολιτική του συνεπούς διεθνισμού. Γι' αυτό ακριβώς μετά τη νίκη του Μεγάλου Οκτώβρη - πριν από 80 χρόνια - με τη μεγαλοφυία του Λένιν και τη θέληση του μπολσεβίκικου κόμματος, ιδρύθηκε η 3η Διεθνής, η οποία υπήρξε ένα τέταρτο του αιώνα και μπήκε για πάντα στην πολιτική ως Κομιντέρν. Βασιζόμενοι σ' αυτό το παράδειγμα, οφείλουμε υπομονετικά, σταθερά και με συνέπεια, βήμα με βήμα να οικοδομήσουμε στις σημερινές συνθήκες μια νέα Κομιντέρν τόσο σε άμεσο όσο και σε ευρύτερο διεθνές επίπεδο".

- Ποια χαρακτηριστικά του Λένιν - ηγέτη, θεωρητικού, στοχαστή - θα ξεχωρίζατε;

"Είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπήρξε στην ιστορία άλλος επαναστάτης, ο οποίος να πίστευε τόσο βαθιά στις δημιουργικές δυνάμεις του προλεταριάτου και στην επαναστατική σκοπιμότητα του ταξικού ενστίκτου του. Απ' εδώ και η ακούραστη νουθεσία του Λένιν, να διδασκόμαστε από τις μάζες, να ερμηνεύουμε τις ενέργειές τους και να μελετάμε την πείρα της πάλης των μαζών. Η μεγαλοφυής διορατικότητα, η ικανότητα να συλλαμβάνει γρήγορα και να μαντεύει το εσωτερικό νόημα των επικείμενων γεγονότων αποτελεί εκείνο το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Λένιν που τον βοηθούσε να χαράσσει τη σωστή στρατηγική και την ξεκάθαρη γραμμή συμπεριφοράς σε περιόδους καμπής του επαναστατικού κινήματος. Ο Λένιν ήταν λαμπρός υλιστής και διαλεκτικός, προπαγανδιστής και εξαίρετος πολύπλευρος κρατικός ηγέτης, σχεδόν υπερφυσικής διορατικότητας, ο οποίος μπορούσε σε όλες τις περιστάσεις να συνθέτει αλάνθαστα και πλήρως την επαναστατική θεωρία και την πρακτική, δρούσε πάντα με βάση τον μαρξισμό, αναπτύσσοντάς τον δημιουργικά. Ο Λένιν υπογράμμιζε: "Η μεγαλοφυία του Μαρξ συνίσταται στο ότι κατόρθωσε πριν απ' όλους να βγάλει... και να εφαρμόσει με συνέπεια το συμπέρασμα που διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Το συμπέρασμα αυτό είναι η θεωρία για την ταξική πάλη". Γι' αυτό ακριβώς ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός μ' επικεφαλής τη δύναμη κρούσης του - τον σιωνισμό και το αναθρεμμένο στη μαγιά του ντόπιο κεφάλαιο - δε λυπούνται δυνάμεις, ώστε, αν όχι να σβήσουν το όνομα και το έργο του Λένιν από την παγκόσμια ιστορία, τουλάχιστον όσο το δυνατόν περισσότερο να τον δυσφημήσουν, να τον μειώσουν, να τον διαστρεβλώσουν. Γι' αυτό χρειαζόμαστε σήμερα για την υπεράσπισή μας την τιτάνια μορφή του Λένιν. Οι εχθροί, που μισούν την ίδια την ύπαρξη του σοσιαλισμού, την ΕΣΣΔ, μπορούν μόνο να λασπολογούν, πράγμα με το οποίο ασχολούνται οι ψευτοδημοκράτες. Οι πολιτικοί νάνοι δεν πρόκειται να γίνουν γίγαντες. Αυτοί όμως οι παράγοντες θα χρειαστεί αργά ή γρήγορα να λογοδοτήσουν ενώπιον των λαών, διότι, σύμφωνα με τον Λένιν, η ιστορία είναι αυστηρή μητέρα και στην υπόθεση της επίδρασης δεν έχει κανέναν περιορισμό. Σχετικά μ' αυτό ο μεγάλος προλεταριακός συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι έλεγε: "Κι αν το σύννεφο του μίσους, της ψευτιάς και της συκοφαντίας γίνει όλο και πιο πυκνό γύρω από το όνομά του, το ίδιο κάνει: δεν υπάρχουν δυνάμεις που θα μπορούσαν να συσκοτίσουν τον πυρσό που ύψωσε ο Λένιν μέσα στο πνιγηρό σκοτάδι του παράφρονου κόσμου. Και δεν υπήρξε άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος να άξιζε τόσο πολύ, όσο αυτός, την αιώνια μνήμη"".

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ