Η συνεχιζόμενη για έκτη βδομάδα απεργιακή κινητοποίηση των καθηγητών, με τον ιδιαίτερο δυναμισμό που τη διακρίνει, προσφέρεται για την εξαγωγή μερικών γενικότερων συμπερασμάτων, που ξεπερνούν αυτόν καθ' αυτόν τον αγώνα των καθηγητών. Πολύ περισσότερο, που τα συμπεράσματα αυτά έρχονται να δικαιώσουν πανηγυρικά τις αντίστοιχες εκτιμήσεις του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.
Κατ' αρχήν, η κινητοποίηση αυτή δεν κάνει μόνο χειροπιαστή την έντονη - στον ένα ή άλλο βαθμό - δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, που υπάρχει στα λαϊκά στρώματα, αλλά φανερώνει και τις υπαρκτές δυνατότητες - κάτω από ορισμένες συνθήκες - να πάρουν οι τάσεις αυτές αγωνιστική έκφραση και να βρουν διέξοδο στους δρόμους του αγώνα. Να φέρουν στο προσκήνιο τα σοβαρά και οξυμένα προβλήματα και να θέσουν επί τάπητος τις απαιτούμενες λύσεις.
Ιδιαίτερα πρέπει να σημειωθούν τα πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που έχει η συγκεκριμένη κινητοποίηση, χαρακτηριστικά που δε συναντιούνταν σε ανάλογους αγώνες στο πρόσφατο παρελθόν. Η ενότητα, η μαζικότητα, η διάρκεια και η αντοχή, η μαχητικότητα και η πρωτοτυπία στις μορφές είναι τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν. Είναι δε σημαντικό ότι ανάλογα χαρακτηριστικά υπήρχαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό και στις κινητοποιήσεις των αγροτών και των ναυτεργατών, που προηγήθηκαν αυτές των εκπαιδευτικών.
Οσο σίγουρο είναι, επίσης, ότι την ένταση του αγώνα των εκπαιδευτικών την πυροδοτεί πρώτα και κύρια η οξύτητα των προβλημάτων και η βαθιά αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι την επιτυχία των κινητοποιήσεων τη διασφαλίζουν οι ίδιοι οι καθηγητές. Η μαζική συμμετοχή στις συνελεύσεις, η παρουσία στις κινητοποιήσεις και γενικότερα ο από τα κάτω, σε μεγάλο βαθμό, έλεγχος του αγώνα είναι κάτι που ξεχωρίζει. Τέτοια ή ανάλογα χαρακτηριστικά υπήρξαν και στις κινητοποιήσεις των αγροτών, όταν το κάθε παραπέρα βήμα αποφασιζόταν από τους ίδιους τους εξεγερμένους αγρότες ή των ναυτεργατών, που η συνέχιση της απεργίας αποφασιζόταν από συνελεύσεις των ίδιων των ναυτεργατών μέσα στα πλοία.
Η πρωτοφανής σε χρονική αντοχή κινητοποίηση των εκπαιδευτικών (όσο και των αγροτών και των ναυτεργατών), αλλά και οι διχαστικές και αποπροσανατολιστικές επιχειρήσεις της κυβερνητικής τακτικής ανέδειξαν και μία ακόμα παράμετρο, που έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία: Εκαναν ακόμη περισσότερο φανερή την ανάγκη να πάρει θέση όλη η κοινωνία και αποτελεί ένα ιδιαίτερης αξίας θετικό γεγονός η συνεχιζόμενη και συνεχώς ενισχυόμενη λαϊκή αλληλεγγύη και συμπαράσταση, η ενεργητική συμπαράταξη γονιών και μαθητών στο πλευρό των αγωνιζόμενων καθηγητών. Μια εξέλιξη, η οποία δεν πηγάζει μόνο από κάποιους συναισθηματικούς απλώς λόγους, αλλά πρώτα και κύρια από τη συνειδητοποίηση της κοινότητας τόσο των προβλημάτων όσο και των αγώνων, που απαιτούνται για την αντιμετώπισή τους.
Μέσα σ' αυτό τον κοινό αγώνα, που έχει ήδη μπει στο δεύτερο μήνα (όπως και στους προηγούμενους των αγροτών και των ναυτεργατών), σημειώνονται πολύμορφες διεργασίες και πραγματοποιούνται σοβαρά βήματα πολιτικής ωρίμανσης των κινητοποιούμενων, αλλά και ευρύτερα των εργαζομένων και του λαού. Χρεοκοπούν τα ψεύτικα επιχειρήματα της κυβερνητικής προπαγάνδας, τα τεχνητά διλήμματα και οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Γίνονται σοβαρά βήματα συνειδητοποίησης της ανάγκης ύπαρξης ενός μαζικού και ισχυρού, ενωτικού, καλά οργανωμένου και σωστά προσανατολισμένου λαϊκού κινήματος. Αναδείχνεται ακόμη περισσότερο η ανάγκη μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής, αλλά και των βασικών προϋποθέσεων για την υλοποίησή της, πρώτα και κύρια της αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών και της αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ.
Feeds
ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ το συνολικό πρόβλημα της παιδείας 
