Ο Ε. Γιαννόπουλος δε διστάζει στην επιχείρηση αντιστροφής της πραγματικότητας να κατηγορεί το "Ρ" ότι "επιτίθεται κατά δημοσιογράφων που δεν υπακούουν στη γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος"...

Πρώτον, ο τελευταίος που μπορεί να παριστάνει τον "υπερασπιστή" των δημοσιογράφων και της ελευθεροτυπίας είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης. Καταντά αστείο, αυτός που λασπολογεί και απειλεί με διώξεις τους δημοσιογράφους, που επιχειρεί τη φίμωση του "Ρ", που έχει στο ενεργητικό του την εντελώς πρόσφατη νυχτερινή επιδρομή των "δυνάμεων της τάξης" κατά του ΣΚΑΪ, που οι προσωπικές επιθέσεις του κατά δημοσιογράφων αποτελούν ατέλειωτο κατάλογο, να αυτοαναγορεύεται σε "προστάτη" των δημοσιογράφων!

Δεύτερον, οι δημοσιογράφοι ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων δημόσιων προσώπων. Αυτά που γράφουν και λένε, δεν τα λένε για τον εαυτό τους και άρα δεν αφορούν μόνο τον εαυτό τους. Οπως δικαιούνται να ασκούν, έτσι και υποχρεούνται να δέχονται κριτική.

Τρίτον, ο "Ρ" δεν πρόκειται να απεμπολήσει το δικαίωμα άσκησης πολιτικής κριτικής προς τον οποιονδήποτε διατυπώνει δημόσιο λόγο. Σε ό,τι δε αφορά τους δημοσιογράφους, η κριτική του, εκτός από πολιτικό, δικαιούται να έχει, έχει, και θα έχει, και δεοντολογικό χαρακτήρα, ορισμένες φορές έντονου ύφους, όταν αυτό θεωρείται σκόπιμο.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται η διαφορά μας με τον κ. Γιαννόπουλο. Εμείς διεκδικούμε το δικαίωμα να ασκούμε και να υφιστάμεθα κριτική. Εκείνος διεκδικεί το "δικαίωμα" του να επιβάλει απαγόρευση εκείνης της κριτικής που δεν είναι της αρεσκείας του.