Ενάντια σε όλες τις μορφές ιδιωτικοποίησης των κρατικών τραπεζών τάσσεται η ΟΤΟΕ απαντώντας έμμεσα και στις πρόσφατες δηλώσεις του Γ. Παπαντωνίου, ο οποίος αναλύοντας την κυβερνητική πολιτική έκανε λόγο για πλήρη ιδιωτικοποίηση όλων των μικρών τραπεζών και διευκόλυνση των ιδιωτών ν' αποκτήσουν "πακέτα" των μεγάλων. Οι εκπρόσωποι της ΟΤΟΕ παράλληλα, σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, έκαναν λόγο για την ανάγκη στήριξης του εκσυγχρονισμού των κρατικών τραπεζών και του τραπεζικού συστήματος.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι υποστήριξαν ότι οι επικείμενες ανακατατάξεις στον τραπεζικό χώρο είναι πρωτίστως θέμα πολιτικό και όχι τεχνοκρατικό και ότι η πορεία των κρατικών τραπεζών σχετίζεται με το κατά πόσο η κυβέρνηση θέλει τις τράπεζες στην υπηρεσία του κράτους και του ελληνικού λαού ή στα χέρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων που αυτή αναπτύσσει. Οσον αφορά τις συνεχείς επικλήσεις των εκπροσώπων της κυβέρνησης για υψηλό λειτουργικό κόστος των τραπεζών, με απώτερο στόχο την υπονόμευση των εργασιακών σχέσεων, οι συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ επισήμαναν ότι το κόστος αυτό έχει τη ρίζα του στο "φόρτωμα" των τραπεζών με θαλασσοδάνεια που χορηγούνται σε μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς να επιστρέφονται.

Το προεδρείο της ΟΤΟΕ κοινοποίησε πακέτο 6 προτάσεων για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό των τραπεζών. Οι προτάσεις αφορούν τη χάραξη μακροπρόθεσμων στρατηγικών, τον απεγκλωβισμό των κρατικών τραπεζών από οποιεσδήποτε κυβερνητικές ή κομματικές παρεμβάσεις, με παράλληλη αναδιάρθρωση του μάνατζμεντ, τον περιορισμό των ενδιάμεσων γραφειοκρατικών επιπέδων, την αξιοποίηση σύγχρονων μεθόδων υποκίνησης του προσωπικού και τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων κράτους και κρατικού ενδιαφέροντος τραπεζών. Οι σχέσεις αυτές δεν μπορούν να αποβαίνουν σε βάρος των τελευταίων μέσα από την ανάληψη του κόστους της δημοσιονομικής εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας. Πάνω σ' αυτό αναφέρθηκαν χαρακτηριστικά τα διάφορα δάνεια οικονομικής εξυγίανσης και οι συνεχείς καταπτώσεις εγγυητικών επιστολών από την πλευρά του δημοσίου.

Επισημάνθηκε, τέλος, ότι παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις που εκφράζουν οι τραπεζίτες, υπάρχουν περιθώρια σημαντικής μείωσης των επιτοκίων χορηγήσεων και ιδιαίτερα αυτών των καταναλωτικών δανείων και των πιστωτικών καρτών, χωρίς παράλληλη μείωση των επιτοκίων ταμιευτηρίου.