- Την ερχόμενη Κυριακή ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων πραγματοποιεί τη συνέλευσή του, ποια είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που θα σας απασχολήσουν;

- Τα ζητήματα που θα απασχολήσουν τη συνέλευση είναι η συλλογική σύμβαση για το 1999 και το πλαίσιο διεκδίκησης, οι εργασιακές σχέσεις και ο αντεργατικός νόμος, το ωράριο και οι επιδιώξεις των μεγαλεμπόρων για πλήρη απελευθέρωσή του, το ασφαλιστικό, η κοινωνική και οικονομική πολιτική κ. ά. Ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την επιβίωση του εμποροϋπαλλήλου, ο οποίος σήμερα πλήττεται βάναυσα. Μιλάμε για μισθούς πείνας, όταν τα κέρδη των μεγαλεμπόρων είναι τεράστια, για εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, για ωράρια"τρελά"... Το σημαντικότερο, αν μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια ιεράρχηση, είναι το θέμα των εργασιακών σχέσεων, που τον κλάδο μας τον έχει απασχολήσει πολύ τα τελευταία χρόνια, από την απελευθέρωση του ωραρίου και μετά. Οι εργοδότες συνεχώς εφευρίσκουν μεθόδους για την παραπέρα εκμετάλλευση του εργαζόμενου, διώξεις συνδικαλιστών, τρομοκρατία, παραβίαση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος. Υπάρχουν εργοδότες που αναγκάζουν εργαζόμενους ορισμένου χρόνου να διαθέτουν μπλοκ παροχής υπηρεσιών, να εμφανίζονται δηλαδή σαν ελεύθεροι επαγγελματίες (!), όταν είναι εργαζόμενοι και μάλιστα απ' αυτούς που βιώνουν του χειρίστου είδους εκμετάλλευση. Ενα όργιο ασυδοσίας επικρατεί σε όλες ανεξαιρέτως τις εμπορικές επιχειρήσεις, κύρια στις μεγάλες.

- Πώς επηρεάστηκε ή πώς πιστεύετε ότι θα επηρεαστεί η ζωή και η δουλιά του εμποροϋπαλλήλου από τον τελευταίο αντεργατικό νόμο 2639/98 για τις εργασιακές σχέσεις;

- Προς το χειρότερο, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Αλλά, κοιτάχτε, ο νόμος αυτός θα πλήξει συνολικά την εργατική τάξη. Τα όσα προβλέπει, οι εμποροϋπάλληλοι τα βιώνουν σε μεγάλο βαθμό εδώ και χρόνια και είχαν προειδοποιήσει ότι θα έρθει η σειρά και άλλων κλάδων. Ουσιαστικά η κυβέρνηση κατ' εντολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του μεγάλου κεφαλαίου, νομιμοποιεί την εργοδοτική ασυδοσία, παραδίδει τα εργασιακά δικαιώματα, θυσία στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Σήμερα ένα 10% του εργατικού δυναμικού εργάζεται με ελαστικές μορφές απασχόλησης, η συντριπτική πλειοψηφία είναι εμποροϋπάλληλοι. Οσοι εργάζονται μ' αυτές τις μορφές εργασίας, ξέρουν τι σημαίνουν. Παύουν να είναι άνθρωποι, ξεχνάνε τι σημαίνει δικαίωμα. Από την πείρα μας λοιπόν λέμε ότι η ζωή όλων των εργαζομένων θα γυρίσει στο μεσαίωνα, αν αυτός ο νόμος εφαρμοστεί στην πράξη, είναι χρέος λοιπόν να μην αφήσουμε να γίνει αυτό.

- Πώς μπορεί αυτή η δυσμενής κατάσταση για τους εργαζόμενους να ανατραπεί;

- Προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι να αντικαταστήσουν την ατομική παρέμβαση με τη συλλογική, μέσα από τα σωματεία τους. Δυστυχώς στην κατεύθυνση αυτή καμία βοήθεια δεν πρέπει να προσμένουν από τις πλειοψηφίες των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οι κυβερνητικές και εργοδοτικές αυτές πλειοψηφίες, πιστές στο "όραμα" της ΟΝΕ, δεν αφήνουν περιθώρια αντίστασης. Γι' αυτό και οι προσπάθειες συσπείρωσης εκείνων που θέλουν να αγωνιστούν, που λαμβάνουν χώρα τελευταία με πρωτοβουλία συνδικάτων και συνδικαλιστών, αποκτούν μεγάλη σημασία. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι ότι μόνο αν αντιτάξουμε ένα αρραγές μέτωπο πάλης θα καταφέρουμε να αποκρούσουμε την επίθεση, να διασφαλίσουμε δικαιώματα και τελικά να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, που τόσα δεινά έχει προκαλέσει στον ελληνικό λαό.

Β. Ν.