Η ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ απαιτούν την εναρμόνιση της φορολογικής πολιτικής στην ΕΕ και τη διαμόρφωση ενός ενιαίου φορολογικού πλαισίου για την οικονομική δραστηριότητα σε όλα τα κράτη - μέλη. Η εξισωτική αυτή προσπάθεια που αδιαφορεί για το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης κάθε χώρας, τις επιπτώσεις που θα έχει μια ενιαία φορολογική πολιτική στους εθνικούς προϋπολογισμούς, στην ανάπτυξη, τις κοινωνικές δαπάνες και κυρίως στα εισοδήματα των εργαζομένων, έχει σαν στόχο να αυξήσει τα φορομπηχτικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και να αλαφρύνει τις επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο από την όποια συμμετοχή στα φορολογικά βάρη, αυξάνοντας έτσι τα κέρδη τους.

Η φορολογική πολιτική που διαμορφώνεται βήμα βήμα, από την ΕΕ και που χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόταση φορολόγησης των τόκων που συζητάμε σήμερα θα εντείνει ακόμα περισσότερο τις περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες, θα κάνει ακόμα πιο ασύδοτο το μεγάλο κεφάλαιο και θα ενισχύσει τη διαφθορά της οικονομικής ζωής.

Η πρόταση της Επιτροπής ευνοεί ουσιαστικά τους κάθε λογής φορολογικούς παραδείσους και τις πολυποίκιλες εξαιρέσεις στη φορολόγηση των εισοδημάτων του μεγάλου κεφαλαίου. Φορολογεί τους τόκους του μικροκαταθέτη και αποταμιευτή και απαλλάσσει της φορολογίας τις επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή που, στο όνομα της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης ή της μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων, βρίσκονται υπό επεξεργασία προτάσεις ή προωθούνται ιδέες για παραπέρα αύξηση της έμμεσης φορολογικής επιβάρυνσης, που πλήττει κύρια τα πλατιά λαϊκά στρώματα, καθώς και η παραπέρα μείωση των δημόσιων κοινωνικών παροχών υγείας και συνταξιοδοτικής κάλυψης, λόγω υψηλού κόστους. Προφανώς οι ιθύνοντες της ΕΕ θεωρούν ότι τα κέρδη και τα εισοδήματα τεράστιας κλίμακας που διαφεύγουν νόμιμα από κάθε φορολογική επιβάρυνση, μέσα από σειρά εξαιρέσεων και παρεκκλίσεων που προβλέπουν οι εθνικές φορολογικές νομοθεσίες, όπως τα εισοδήματα από ρέπος ή άλλα χρηματοοικονομικά παράγωγα, δεν μπορούν και δεν πρέπει έστω να συμβάλλουν στην επίτευξη των παραπάνω στόχων. Ολο το κόστος για το λαό και τους εργαζόμενους και όλα τα κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο.

Εμείς θεωρούμε απαράδεκτο και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό των προθέσεων της ΕΕ και της ΟΝΕ, το γεγονός ότι η προτεινόμενη οδηγία καλύπτει μόνο τα φυσικά πρόσωπα, όταν είναι γνωστό ότι στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι δικαιούχοι των καταθέσεων εξωτερικού ή των διασυνοριακών ομολόγων - δημόσιων ή μη - είναι οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι οι τροπολογίες που ζητούσαν την επέκταση της οδηγίας στα νομικά πρόσωπα, απορρίφτηκαν. Για μας, είναι αδιανόητο να θεσπίζονται φόροι που εξαιρούν τις εταιρίες. Μια τέτοια ρύθμιση ουσιαστικά βάλλει ευθέως κατά της απασχόλησης και της ανάπτυξης, αφού συμβάλλει στη διατήρηση των κεφαλαίων στις τράπεζες ή στη μετατροπή τους σε ομόλογα ή άλλα χρηματοοικονομικά παράγωγα, αντί να τα ωθεί, μέσω και των φορολογικών ρυθμίσεων, σε επενδύσεις στην παραγωγική διαδικασία. Δεν πρόκειται για φορολόγηση, αλλά για ποινικοποίηση της σκληρής προσπάθειας για αποταμίευση των εργαζομένων. Η ρύθμιση αυτή ανοίγει το δρόμο για τη διαφθορά της οικονομικής ζωής, την εκμετάλλευση των εργαζομένων και τη δημιουργία εικονικών εταιριών, με αποκλειστικό σκοπό την εξαίρεση από τη φορολογία. Δημιουργεί ακόμα τις προϋποθέσεις - που διευκολύνονται από τη σύγκλιση των επιτοκίων - για μεταφορά των καταθέσεων σε κράτος άλλο από αυτό της κατοικίας ή για ενίσχυση της διασυνοριακής αγοράς ομολόγων σε βάρος της εγχώριας, με σκοπό την καταστρατήγηση της φορολογικής νομοθεσίας για τους "κατοίκους" και την αποφυγή του φόρου. Ειδικότερα για τα ομόλογα χωρίς τοκομερίδια (zero coupon bonds) διευκολύνεται η δυνατότητα χρησιμοποίησής τους ως μέσο ξεπλύματος, σε περίπτωση πώλησης πριν από τη λήξη τους σε πρόσωπα που δεν καλύπτονται από την οδηγία και άρα δεν υπάγονται σε φορολόγηση.

Η υπό εξέταση πρόταση οδηγίας αποτελεί τμήμα του πακέτου που συμφωνήθηκε το Δεκέμβρη του 1997 από το Συμβούλιο, και θέλουμε να επαναλάβουμε την πλήρη διαφωνία μας με τη λογική των πακέτων, που αποσκοπούν στο να κάμψουν τις όποιες επιμέρους αντιρρήσεις υπάρχουν και να περάσουν αποφάσεις που θίγουν τις πιο αδύναμες χώρες, όπως συμβαίνει με την πρόταση οδηγίας για τους τόκους των συνδεδεμένων επιχειρήσεων που θίγει άμεσα την Ελλάδα, χώρα εισαγωγής κεφαλαίου.