"Περπατησιά" του ωραίου και αληθινού

Οταν γράφει κανείς για ένα βιβλίο σαν κι αυτό, έχοντας μόλις ακούσει σε μια παρασκευιάτικη ραδιοφωνική εκπομπή δυο ανθρώπους που ενώ μερικά χρόνια πριν ονειρεύτηκε ότι θα παραμείνουν η νέα "καταβολάδα", το νέο "αίμα" των οραμάτων και αγώνων του λαού μας, εκείνοι τον διέψευσαν, "μεταγγίζοντας" ουσιαστικά την καπιταλιστική κοινωνία που στη νιότη τους υποσχέθηκαν να αντιπαλέψουν, τότε νιώθει βαθύτερα το τεράστιο νόημα της απλής λέξης που χρησιμοποιεί ο Δημήτρης Στολίδης προλογίζοντας το βιβλίο του "Οι καταβολές μας - Σελίδες του αγώνα",σε έκδοση της "Τυποεκδοτικής".Της λέξης περπατησιά,που όσο κι αν τη λάβωσαν ντόπιοι και ξένοι εχθροί, όσο κι αν προσπάθησαν, ακόμα και "σπλάχνα" της, με ιδεολογήματα να τη... μεταλλάξουν, εκείνη αμετάλλαχτη συνεχίζει τις αγωνιστικές καταβολές της. Το να γράφει, λοιπόν, κανείς ένα τέτοιο βιβλίο στη σημερινή, παραπληροφορητική κοινωνία του "κυβερνοχώρου", σημαίνει ότι η "περπατησιά" του δε... μεταλλάχτηκε. Και κακά τα ψέματα, μόνο με όσα διδάσκει η"περπατησιά" πάνω στις λαϊκές αγωνιστικές καταβολές, μπορεί να προχωρήσει ελπιδοφόρα ο τόπος μας.

Τα παραπάνω θέλουν να υπογραμμίσουν ότι με το βιβλίο αυτό ο Δ. Στολίδης επιτελεί το χρέος του απέναντι στην ογδοντάχρονη "περπατησιά" του ΚΚΕ και στην ιστορική αλήθεια. Τιμά τους αγώνες του λαού. "Απαθανατίζει", με χρονολογικά και ονοματολογικά στοιχεία, με πολλά γεγονότα (ακατάγραφα μέχρι τώρα), με απλότητα και τη συγκίνηση της ακοίμητης μνήμης του, πλήθος νεκρών και ζώντων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, συντρόφων του (από τότε που μικρός ΕΠΟΝίτης στη γενέθλια γη του, το Ξηροχώρι Ευβοίας, ξεκίνησε την αγωνιστική του πορεία) στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και στα κατοπινά τρομαχτικά. Καταθέτει πολύτιμες μαρτυρίες και άλλων αγωνιστών, φωτογραφίες, ονόματα ηρώων που πέθαναν μαχόμενοι, δολοφονημένοι, βασανισμένοι, εκτελεσμένοι στα κατοχικά, μετακατοχικά, εμφυλιοπολεμικά και μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια, αλλά και κρατικών και παρακρατικών διωκτών τους, ντοκουμέντα από κολαστήρια. Η μνήμη του κατέγραψε αναμνήσεις από την καθημερινή ζωή των αγωνιστών και αγωνιστριών, από τη διεθνιστική αλληλεγγύη στους δεσμώτες Ελληνες κομμουνιστές, αλλά και φύλαξε με τρυφερότητα τεκμήρια ενός ακόμα έπους τους - πάλι με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές. Το έπος του"Πολεμάμε και Τραγουδάμε". Δηλαδή τη μορφωτική, πολιτιστική, καλλιτεχνική δράση των αγωνιστών που γεννήθηκε με την Εθνική Αντίσταση στα χωριά, στις πόλεις και στα βουνά, συνεχίστηκε στο Δημοκρατικό Στρατό και δεν ηττήθηκε ούτε στα φρικτότερα κολαστήρια.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ