Συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της "τρομοκρατίας" του κουρδικού λαού υποδεικνύει η Ουάσιγκτον στην ελληνική κυβέρνηση, ως προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της "κρίσης" στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ετσι, η κυβέρνηση Σημίτη προχωρά σε κινήσεις εξευμενισμού των ΗΠΑ και της Τουρκίας, προσδοκώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της υπόθεσης Οτσαλάν με το "μικρότερο κόστος". Πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η διαμόρφωση σκληρής και εχθρικής στάσης απέναντι στον αγώνα του κουρδικού λαού και τη δράση του PKK, κάτι που ως γνωστό αποτελεί απαίτηση των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ, που έχουν χαρακτηρίσει τη δράση τους "τρομοκρατική". Οι "ισχυροί σύμμαχοι" αξιώνουν από την κυβέρνηση Σημίτη, σε πρώτη φάση, να αποκηρύξει το PKK και να σταματήσει η "αλληλεγγύη" στον αγώνα για ανεξαρτησία των Κούρδων, με το γνωστό επιχείρημα ότι είναι "εσωτερικό θέμα" της Τουρκίας.

Ο ελληνικός λαός όμως και η νεολαία αντιδρούν και κινητοποιούνται πιο δυναμικά, συνεχίζοντας να οργανώνουν συλλαλητήρια, πορείες και συναυλίες αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό σε όλη τη χώρα.