Λίγες βδομάδες πριν, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης θριαμβολογούσε για τα "επιτεύγματα" της κυβέρνησής του στο θέμα της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων,παραβρισκόμενος στα εγκαίνια του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας.

Βασικό επιχείρημα του πρωθυπουργού ήταν ότι, με την αρτιότητα του νομοθετικού έργου, φτάσαμε να μειώσουμε τον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων από 45.000 το 1980, σε 21.000 ατυχήματα το 1997. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός αγνόησε ένα άλλο, ιδιαίτερα θλιβερό στοιχείο: Οτι το 1980 είχαν καταγραφεί από το υπουργείο Εργασίας 116 θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα και το 1994 104,ενώ ένα χρόνο πριν, το 1993, είχαμε φτάσει τα 120.

Ο Κ. Σημίτης παρέλειψε ακόμη να πει ότι δε δίνονται στοιχεία από το 1994 και έπειτα, με ευθύνη της κυβέρνησής του, καθώς με την υπαγωγή των Επιθεωρήσεων Εργασίας στις νομαρχίες, σταμάτησε και η συγκεντρωτική καταγραφή από το υπουργείο Εργασίας. Συμπληρωματικά, είναι τουλάχιστον δημαγωγικό να χρησιμοποιούνται οι αριθμοί για να δικαιώσουν μια πολιτική, τη στιγμή που δε λαμβάνονται υπόψη άλλοι παράγοντες μείωσης του απόλυτου αριθμού των εργατικών ατυχημάτων, όπως η σημαντική συρρίκνωση της βιομηχανίας και η διόγκωση των υπηρεσιών, την ίδια ώρα που δεν υπολογίζεται και το είδος των ατυχημάτων.

Χαρακτηριστικό είναι ότι επίσημα στοιχεία για τη σοβαρότητα των ατυχημάτων, όπου καταγράφεται ο αριθμός ημερών ανικανότητας για εργασία, δείχνουν ότι το 1980 οι μέρες αυτές ήταν κάτι παραπάνω από 900.000,ενώ το 1994 παρόλο που τα ατυχήματα έχουν μειωθεί κάτω από το μισό, ο δείκτης αυτός είχε ξεπεράσει τις 750.000 μέρες. Δηλαδή, τα ατυχήματα μειώνονται, αλλά η σοβαρότητά τους συγκριτικά αυξάνεται.

Επίσης, κάθε χρόνο περίπου 10.000 - 11.000 εργαζόμενοι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ οδηγούνται σε πρόωρη συνταξιοδότηση για λόγους υγείας, με το χαρακτηρισμό "κοινή νόσος",επειδή δεν υπάρχει ακόμη στη χώρα μας διάγνωση των επαγγελματικών ασθενειών!

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε μια συνεχόμενη έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων και Υπουργικών Αποφάσεων, προκειμένου να εναρμονίσει την ελληνική νομοθεσία με διάφορες σχετικές Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά έχει ακολουθήσει μια εγκληματική πολιτική στο ζήτημα υλοποίησης της νομοθεσίας.Υπονόμευσε ακόμη περισσότερο τη λειτουργία των Επιθεωρήσεων Εργασίας και των Τεχνικών Επιθεωρήσεων, τις οποίες ούτε καν είχε εφοδιάσει με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό ελέγχου και το απαιτούμενο προσωπικό. Παράλληλα, με το νέο νόμο για τη σύσταση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, δεν εξασφαλίζει καν την παρουσία των συνδικαλιστικών εκπροσώπων των εργαζομένων στους ελέγχους!

Ομως, η εγκληματική κυβερνητική πολιτική έχει να κάνει και με την ουσιαστική αποδοχή - αναζητείται η ευκαιρία της πρακτικής συμμόρφωσης - των εργοδοτικών πιέσεων. Ολο και συχνότερα, οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ επιτίθενται στο θεσμό των βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων,αμφισβητώντας ταυτόχρονα τη σκοπιμότητα καταβολής της εργοδοτικής εισφοράς για τον επαγγελματικό κίνδυνο! Την ίδια στιγμή, οι βιομήχανοι ασκούν σοβαρές πιέσεις για την επικράτηση ιδιωτικών εταιριών παροχής υπηρεσιών υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας!

Απαράδεκτη είναι η κυβερνητική πολιτική και στο ζήτημα της παραγωγής ειδικευμένου προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών υγιεινής και ασφάλειας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει καταγραφεί η ανάγκη κατάρτισης 514.171 μελών Επιτροπών Υγιεινής και Ασφάλειας, 2.415 τεχνικών ασφάλειας, 844 γιατρών εργασίας και 358.213 ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων για να εκτελούν χρέη τεχνικού ασφάλειας.

Την ευθύνη αυτή έχει παραπέμψει η κυβέρνηση στο... ΕΛΙΝΥΑΕ, αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, το τεράστιο μέγεθος της αδιαφορίας της.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ