Οι άρχοντες του πολέμου, ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, δε νοιάζονται ούτε νοιάστηκαν ποτέ για τα δικαιώματα των λαών. Τα χρησιμοποιούν μόνο σαν πρόφαση, οπότε χρειάζεται, για να δικαιολογήσουν απέναντι στην κοινή γνώμη των χωρών τους τις ληστρικές επιδρομές και τις απρόκλητες επιθέσεις τους ενάντια, σε μικρές συνήθως χώρες. Το είδαμε αυτό στο Αφγανιστάν, όταν εξόπλιζαν φανατικούς μουσουλμάνους αντάρτες, που τάχα μάχονταν για την ελευθερία του αφγανικού λαού. Το είδαμε στη Νικαράγουα, όταν έριχναν ενάντια στην επαναστατική κυβέρνηση των Σαντινίστας, τις μισθοφορικές ορδές των Κόντρας, επειδή τους είχε πιάσει ξάφνου ο πόνος για την τύχη των ινδιάνων Μισκίτος, που καταπιέζονταν δήθεν από τους Νικαραγουανούς. Το είδαμε τέλος και στην περίπτωση του Ιράκ, όπου ο ιρακινός λαός είδε τη χώρα του να σαλαμοποιείται, στο όνομα της προστασίας των Κούρδων και των μουσουλμάνων Σιιτών.

Ο σκοπός της λυσσασμένης επίθεσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στη Γιουγκοσλαβία είναι η ολοσχερής καταστροφή της υλικής και στρατιωτικής υποδομής της χώρας και η μετατροπή του γιουγκοσλαβικού λαού, σε παρέα της Διεθνούς Κοινότητας, επειδή η κυβέρνηση και ο λαός αυτής της χώρας είχαν το σθένος να εναντιωθούν στη Νέα τάξη, που οι ιμπεριαλιστές θέλουν να επιβάλουν στην περιοχή των Βαλκανίων. Το παράδειγμα του Ιράκ είναι ολοζώντανο δίπλα μας. Εδώ και οκτώ χρόνια οι συνεχώς επαναλαμβανόμενοι βομβαρδισμοί, συνοδευόμενοι από ένα ανελέητο εμπάργκο, έχουν μεταβάλει τους Ιρακινούς σ' ένα λαό επαιτών, που βυθίζεται κάθε μέρα που περνά, ολοένα και περισσότερο στην εξαθλίωση, ενώ δεκάδες χιλιάδες άτομα - κυρίως παιδιά - πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα και τις αρρώστιες.

Η μόνη ικανή δύναμη να σταματήσει τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών και να ματαιώσει τα ανομολόγητα σχέδιά τους για τους λαούς των Βαλκανίων και ολόκληρου του κόσμου, είναι η συσπείρωση και ανυποχώρητη αντίδραση των ιδίων αυτών λαών. Η αντίδραση αυτή πρέπει να είναι μαζική, αλλά και πολύπλευρη και συνεπής. Γιατί δεν μπορούμε από τη μια να ξεσηκωνόμαστε ενάντια στο στρατιωτικό ιμπεριαλισμό της Νέας τάξης και από την άλλη να παραμένουμε απαθείς μπροστά στον οικονομικό και πολιτιστικό της ιμπεριαλισμό, που περνά μέσα από την επιβολή σε ολόκληρο τον κόσμο του αμερικανικού τρόπου ζωής, ιδεολογικού φορέα και πέμπτης φάλαγγας του ιμπεριαλισμού.

Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνω να μποϊκοτάρουμε αυτόν τον "αμερικάνικο τρόπο ζωής" - που αφορά τη διατροφή μας, το ντύσιμο και τη διασκέδασή μας - που αποδείχτηκε ότι δεν είναι και ο καλύτερος. Πρέπει να αντισταθούμε με κάθε μέσο, που έχουμε στη διάθεσή μας.ΟΡΕΣΤΗΣ ΗΛΙΑΝΟΣ

Συγγραφέας