Εχούντ Μπάρακ

Επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και τις δημοσκοπήσεις, τελικά, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Εχούντ Μπάρακ, ο οποίος επικράτησε του, μέχρι πρότινος, πρωθυπουργού και ηγέτη του Λικούντ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, από τον πρώτο, κιόλας, γύρο των πρόωρων βουλευτικών εκλογών.

Ο Μπάρακ αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό όλες τις αδυναμίες και τα λάθη του Μπίμπι, καταφέρνοντας να αυτοπροβληθεί ως η ασφαλής εναλλακτική λύση απέναντι στα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι πολιτικές επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης, τόσο στο εσωτερικό της, χώρας όσο και στην ισραηλινο-παλαιστινιακή "ειρηνευτική διαδικασία". Τάχθηκε κατά των διακρίσεων ανάμεσα σε υπερορθόδοξους και κοσμικούς Εβραίους και κέρδισε, με τον τρόπο αυτό, την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των, ρωσικής καταγωγής, Εβραίων, που είχαν δώσει την πρωθυπουργία, το 1996, στον ηγέτη του Λικούντ.

Ο απόστρατος στρατηγός ακολούθησε, κατά πόδας, το παράδειγμα του μέντορά του Γιτζάκ Ράμπιν, τάχθηκε υπέρ της ολοκλήρωσης της "ειρηνευτικής διαδικασίας", αποφεύγοντας φυσικά να αποσαφηνίσει με ακρίβεια τα σχέδιά του και δεσμεύτηκε να συνεχίσει την πολιτική του δολοφονημένου πρώην πρωθυπουργού. Η εκλογή του Μπάρακ έγινε δεκτή θετικά από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τη Ρωσία, αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που είχαν, έστω και εμμέσως, εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους για την αδυναμία του Νετανιάχου να εφαρμόσει την ενδιάμεση συμφωνία του Ουάι Πλαντέισον, εξαιτίας των διαφωνιών στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού του.

Ο αραβικός κόσμος εμφανίστηκε διχασμένος, ενώ η παλαιστινιακή αρχή δεν έκρυψε την επιφυλακτικότητά της. Αλλωστε, πέντε χρόνια μετά την έναρξη της "ειρηνευτικής διαδικασίας", είναι σαφές ότι η πορεία προς την ολοκλήρωσή της, κάθε άλλο, παρά εξαρτάται από τον εκάστοτε Ισραηλινό πρωθυπουργό. Τον πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχει, όπως είναι ξεκάθαρο, η Ουάσιγκτον, η οποία την εμπνεύστηκε και την προωθεί κατά βούληση.

Ε. Μ.