ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

(του ανταποκριτή μας

Βησ. Γκίνια). -

Οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ταυτόχρονα με τη "νέα" μορφή πολέμου επιβάλλουν τη δική τους άποψη για το "νέο" διεθνές "δίκαιο" που θα εξυπηρετεί τις στρατιωτικο-πολιτικές ανάγκες της "νέας τάξης". Επισήμως το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις, ισχυριζόμενο ότι η παραπομπή είναι "ανεξάρτητη διαδικασία". Σύμφωνα με ΝΑΤΟικές πηγές, το πλαίσιο ποινικοποίησης έχει τα εξής στοιχεία: 1. Το ένταλμα έχει εκτελεστική ισχύ, υπερισχύει έναντι οποιουδήποτε "δικαίου" ξεχωριστού κράτους και οι "υπόδικοι" μπορούν να συλληφθούν στο έδαφος όλων των κρατών - μελών του ΟΗΕ, άρα και εντός της γιουγκοσλαβικής επικρατείας.Το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία ποινικών και πολιτικών κυρώσεων.

2. Με το ένταλμα αφαιρείται "αυτοδικαίως" από τους "υποδίκους" το δικαίωμα να φέρουν δημόσιο αξίωμα.Δηλαδή, ο Μιλόσεβιτς θεωρείται ότι έχει ήδη εκπέσει από το αξίωμα του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατικής της Γιουγκοσλαβίας. Παρ' όλα αυτά, στο ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ότι μέχρι να δικαστεί, ο Μιλόσεβιτς "μπορεί να είναι συνομιλητής".

3. Οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ποινικοποιούν ως "έγκλημα πολέμου" κάθε "μονομερή ευθύνη" αντίστασης του αντιπάλου, ο οποίος στερεί από το ΝΑΤΟ τη "δυνατότητα δικαιολογημένης επίθεσης" στα πλαίσια του "δικαίου πολέμου" τους και δε συνθηκολογεί. Η επίσημη άποψη του ΝΑΤΟ όσον αφορά π. χ. τις "ανθρώπινες ασπίδες", που δήθεν δημιουργούν οι σερβικές δυνάμεις στο Κόσσοβο, είναι ότι συνιστούν "έγκλημα πολέμου", γιατί, λέει, "εκθέτουν τον επιτιθέμενο", δηλαδή το ΝΑΤΟ. Κάθε πόλεμος ή ενέργεια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ εναντίον οποιουδήποτε "εχθρού" λαμβάνει χαρακτήρα σταυροφορίας.Δεν ποινικοποιούνται μόνο οι "θετικές" ενέργειες ατόμων αντίθετες προς την ad Hoc "διεθνή νομιμότητα", αλλά και (...) "παραλείψεις", όπως για παράδειγμα η μη παρεμπόδιση "εξάπλωσης της τρομοκρατίας" στο Κόσσοβο.

4. Κάθε ποινικοποίηση των αντιπάλων σχετικοποιείται ανάλογα με τις ανάγκες του πολέμου και χρησιμεύει ως στρατιωτικός "ελιγμός". Ο αρχηγός του ΝΑΤΟ Γ. Κλαρκ, ερωτηθείς προχτές για τη μη σύλληψη των Κάρατζιτς και Μλάντιτς, δήλωσε ότι "όταν μπορούσαμε να τους συλλάβουμε, η πολιτική μας δεν ήταν να φυλακίσουμε τους εγκληματίες πολέμου, και όταν αλλάξαμε πολιτική δεν μπορούσαμε να τους βρούμε, είχαν εξαφανιστεί".

5. Κάθε αντίπαλος γίνεται όμηρος με ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Δικαστήριο.