Ολόκληρος ο κόσμος είναι καθημερινά μάρτυρας των εγκλημάτων πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αν όμως το Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης εγείρει κατηγορία μόνο κατά του Μιλόσεβιτς, και όχι και κατά των ηγετών του ΝΑΤΟ, τότε αυτό χάνει τη διεθνή αξιοπιστία του και δεν πρέπει να παραπονιέται αν πολύς κόσμος το θεωρεί όργανο του ΝΑΤΟ.

Αυτή είναι η γνώμη του νομομαθούς καθηγητή δρ. Μπέρνχαρντ Γκρέφρατ, που διατέλεσε επί σειρά ετών μέλος της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ.

Στην κατηγορούσα αρχή της Χάγης υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για εγκλήματα πολέμου που έχει διαπράξει το ΝΑΤΟ, όπως επίσης και πολλές καταγγελίες, ανάμεσα στις οποίες η καταγγελία ονομαστών Καναδών νομικών, την οποία η Καναδή αρχεισαγγελέας του δικαστηρίου Λουίζ Αρμπουρ θα πρέπει να γνωρίζει, δηλώνει ο Γερμανός διεθνολόγος. Οι Καναδοί νομικοί ζητάνε να ασκηθεί δίωξη κατά των υπευθύνων πολιτικών και στρατιωτικών του ΝΑΤΟ - κατά των Κλίντον, Ολμπράιτ, Κοέν, Μπλερ, Κουκ, Σιράκ, Ζοσπέν, Βεντρίν, Σρέντερ, Φίσερ, Σάσπινγκ κλπ.

Η Αρμπουρ, υπογραμμίζει ο δρ. Γκρέφραντ, σε άρθρο του στην εφημερίδα "Νόιες Ντόιτσλαντ", είναι έμπειρη νομικός και γνωρίζει ότι η έγερση κατηγορίας κατά των Γιουγκοσλάβων πολιτικών αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί πολιτική σκοπιμότητα, όπως επίσης γνωρίζει ότι το δικαστήριο έχει αρμοδιότητα όχι μόνο για εγκλήματα Σέρβων στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και για εγκλήματα του ΝΑΤΟ, στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Στην κατηγορία των ΝΑΤΟικών εγκλημάτων, σύμφωνα με το άρθρο 3 του καταστατικού του δικαστηρίου, υπάγονται μεταξύ άλλων: 1) η χρησιμοποίηση δηλητηριωδών όπλων, τα οποία προκαλούν παθήσεις, 2) οι σκόπιμες καταστροφές πόλεων ή χωριών ή οι ερημώσεις, που δε δικαιολογούνται με στρατιωτικές αναγκαιότητες, 3) η επίθεση εναντίον απροστάτευτων πόλεων, χωριών, κατοικιών ή κτιρίων ή ο πυροβολισμός τους.

Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 85 του πρόσθετου πρωτοκόλλου Ι των συμβάσεων της Γενεύης θεωρούνται ως εγκλήματα πολέμου: 1) επιθέσεις κατά του αστικού πληθυσμού ή κατά μεμονωμένων ατόμων (μη στρατιωτικών), 2) διεξαγωγή μιας χωρίς διάκριση επίθεσης, που βλάπτει τον αστικό πληθυσμό ή τα αστικά αντικείμενα εν γνώσει του ότι η επίθεση θα προκαλέσει απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, τραυματισμούς ιδιωτικών προσώπων ή θα βλάψει μη στρατιωτικά αντικείμενα - συνέπειες που είναι δυσανάλογες κατά την έννοια του άρθρου 57, 4) επιθέσεις στρεφόμενες εναντίον απροστάτευτων τόπων και αποστρατιωτικοποιημένων ζωνών.

Είναι γνωστό, υπογραμμίζει ο Γερμανός διεθνολόγος, ότι με εγκληματίες πολέμου δε διαπραγματεύεται κανείς. Η έγερση κατηγορίας, συνεπώς, έρχεται στην ώρα της για τις ΗΠΑ, που χωρίς άλλο δεν είναι πρόθυμες για διαπραγματεύσεις, αλλά το μόνο που απαιτούν είναι η αποδοχή των όρων που προτείνουν.

Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ