ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ - ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ - ΒΟΝΝΗ. -

Αποτέλεσμα της διπλωματίας του τρόμου, του αρνητικού συσχετισμού δύναμης των ΝΑΤΟικώνπου επέβαλε και τις σημαντικές - αν όχι "μεθοδευμένες"... - υποχωρήσεις της Μόσχας, ήταν το κείμενο 12 αρχών που απεδέχθη τελικώς και επίσημα χτες η γιουγκοσλαβική ηγεσία αλλά και αρκετά (όχι όλα) πολιτικά κόμματα της χώρας. Ολα αυτά ενώ καθ' όλο το 24ωρο τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ υπερίπταντο πάνω από το Βελιγράδι και χτυπούσαν διάφορες περιοχές της χώρας, όχι μόνον κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνάντησης (περίπου δύο ωρών) του Γιουγκοσλάβου Προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με τους Μαάρτι Αχτισαάρι και Βίκτορ Τσερνομίρντιν, αλλά και ώρες μετά και την ψήφιση του σχεδίου "ειρήνευσης" από το σερβικό Κοινοβούλιο.

Το λεγόμενο "ειρηνευτικό" κείμενο, όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από το ανάλογο αντίγραφό του που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, έχει αρκετά "θολά" σημεία και "ασαφή" γλώσσα. Ωστόσο, εάν επιχειρήσει κάποιος μία ελάχιστα προσεκτική ανάγνωση, θα παραδεχτεί πως πρόκειται για μία ελαφρά "μετάλλαξη" των ΝΑΤΟικών όρων που είχαν τεθεί στο Βελιγράδι από την αρχή των φονικών ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.

Μια κάποια "ικανοποίηση" μπορεί να αντλήσει το Βελιγράδι από τις ασαφείς αναφορές του κειμένου των 12 σημείων στο ρόλο που θα παίξει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος, εντούτοις, φαίνεται μόνον κατ' όνομα, εν τύποις ενεργός. Τι σημαίνει αυτό; Πως το κείμενο συμφωνίας απλώς θα τεθεί προς ψήφιση στην έδρα του ΣΑ και πως θα τελούν υπό... την "αιγίδα" του ΟΗΕ οι ξένες δυνάμεις πολιτικών παρατηρητών και οι δυνάμεις "ασφαλείας" που θα αποσταλούν στο Κοσσυφοπέδιο. Ωστόσο, αυτή η αόριστη αναφορά στα Ηνωμένα Εθνη παίρνει μία πραγματικά πικρή αν όχι φαρμακερή "γεύση" όταν κανείς παρατηρήσει πως ένα από τα βασικά σημεία "αρχών" του κειμένου, αναφέρει ρητώς πως οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις κύρια θα συγκροτούνται από ΝΑΤΟικές χώρες.

Η μόνη ελάχιστη "υποχώρηση" που υποτίθεται πως έκανε το ΝΑΤΟ, δεν ήταν άλλη από το να επιτραπεί, μετά την καθολική αποχώρηση όλων των δυνάμεων του γιουγκοσλαβικού στρατού, αστυνομίας ή παραστρατιωτικών οργανώσεων στο Κοσσυφοπέδιο (!), η παραμονή μερικών εκατοντάδων - και σίγουρα όχι χιλιάδων - Γιουγκοσλάβων στρατιωτών σε ορισμένες περιοχές του Κοσσυφοπεδίου (κύρια στις περιοχές με σερβικά ιστορικά μοναστήρια ή σε μεθοριακές περιοχές "κλειδιά"). Εντούτοις, και αυτός ο μάλλον αμελητέος, από πλευράς ΝΑΤΟ, "συμβιβασμός", υπακούει σε σημαντικό αριθμό όρων που θα καθορίζει, ή ουσιαστικά θα περιορίζει, το ρόλο των λίγων εκατοντάδων Γιουγκοσλάβων στρατιωτών σε συγκεκριμένες περιοχές.

Κατά τα άλλα, το κείμενο των 12 αρχών θυμίζει έντονα όχι τόσο το περιβόητο ασαφές κείμενο γενικών αρχών της "Ομάδας των Οκτώ" του Πέτερσμπεργκ (αρχές Μάη στη Γερμανία) αλλά τους ΝΑΤΟικούς όρους για τον τερματισμό των βομβαρδισμών. Ας επισημανθεί, μάλιστα, σ' αυτό το σημείο, πως όσον αφορά στις επιδρομές, αυτές δε θα τερματιστούν άμεσα παρά μόνον αφού το ΝΑΤΟ πάρει στη διάθεσή του επαληθεύσιμα στοιχεία αποχώρησης όλων των γιουγκοσλαβικών δυνάμεων από το Κοσσυφοπέδιο.

Επιμελώς ασαφείς είναι οι αναφορές του κειμένου "ειρήνευσης" σ' ό,τι αφορά την αποστρατικοποίηση του αυτονομιστικού "Απελευθερωτικού Στρατού Κοσσυφοπεδίου" και τη διαδικασία "εξασφάλισης" επαναπατρισμού των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.

Επιπλέον, σαφέστατη είναι η αναφορά που γίνεται στη "συμφωνία" (επί της ουσίας συνομιλίες) του Ραμπουγέ, η οποία επανέρχεται στο προσκήνιο όχι από την πίσω αλλά από την... μπροστινή πόρτα.Αυτή η πόρτα φαίνεται να έχει ακαθόριστο "σχήμα", καθώς το "κλειδί" που θα την ανοίξει παίρνει υπόσταση πάντα μέσω των αμερικανικών και ευρωπαϊκών απαιτήσεων περί μετατροπής του Κοσσυφοπεδίου σε διεθνές προτεκτοράτο. Κάτι που διαφαίνεται από εκείνες τις"αρχές" του κειμένου των 12 σημείων που αναφέρονται στην "εγκαθίδρυση θεσμών δημοκρατίας και αυτοκυβέρνησης σε καθεστώς ευρείας αυτονομίας αλλά - προς το παρόν τουλάχιστον - εντός του πλαισίου της εδαφικής ενότητας και ανεξαρτησίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας".

Μετά από όλα αυτά, η επίσημη ανακοίνωση της γιουγκοσλαβικής ηγεσίας πως "αποδέχεται το ειρηνευτικό σχέδιο που παρουσίασαν οι ανώτατοι αντιπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ρωσίας, και το οποίο επιβεβαιώνει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Γιουγκοσλαβίας και το ρόλο των Ηνωμένων Εθνών", μοιάζει περισσότερο με υποχρεωτική επιλογή υπό ελάχιστους όρους, σε έναν πόλεμο, ο οποίος επισήμως δεν κηρύχτηκε ποτέ! Από την άλλη αξίζει να υπενθυμίσουμε πως τέτοιες συμφωνίες με το "πιστόλι στον κρόταφο" δεν ευδοκιμούν και η αντίσταση του γιουγκοσλαβικού λαού θα συνεχιστεί με κάθε τρόπο.