Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και, ειδικότερα, οι σημαντικές απώλειες ψήφων που είχε το ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε "γκρίνια" στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος. Παράλληλα, επανέφερε στο προσκήνιο τις έριδες μεταξύ των στελεχών της "εκσυγχρονιστικής" πτέρυγας και της πτέρυγας, που ακούει στο όνομα "εσωκομματική αντιπολίτευση". Με επίκεντρο την αναζήτηση απάντησης στο ερώτημα ποιος φταίει που το ΠΑΣΟΚ έχασε στις ευρωεκλογές μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους - που τους κέρδισαν τα άλλα μικρότερα κόμματα - στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος, έχουν αρχίσει τα χτυπήματα "πάνω και κάτω από τη μέση" μεταξύ ηγετικών στελεχών του κινήματος και της κυβέρνησης.

Δεν αμφισβητούμε την ύπαρξη διαφορών, ανάμεσα στην πτέρυγα των "εκσυγχρονιστών" (με επικεφαλής των πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτη) και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που απαρτίζουν τη λεγόμενη "εσωκομματική αντιπολίτευση" (όπου προς το παρόν ηγείται ο Α. Τσοχατζόπουλος). Μόνο που οι διαφορές αυτές είναι σε επιμέρους ζητήματα και όχι στο γενικό πλαίσιο της ακολουθούμενης πολιτικής, που καθορίζεται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, με βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - που επαναπροσδιορίστηκε με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ - και έχει στόχο, σε πρώτη φάση, την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) και, στη συνέχεια, την πολιτικοστρατιωτική ένωση.

Οι διαφορές, ανάμεσα στην πτέρυγα των "εκσυγχρονιστών" του "νέου" ΠΑΣΟΚ και της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" του "παλιού" ΠΑΣΟΚ, έχουν να κάνουν με τη "διαδικασία" και όχι με την ουσία της ακολουθούμενης πολιτικής. Ενδεικτικά, θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα: Τις διαφορές των "μεν" από τους "δε", σε διάφορα ζητήματα οικονομικής (όπως το επίμαχο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων κερδοφόρων και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων) ή σε ζητήματα εξωτερικής - αμυντικής πολιτικής (όπως η στάση της κυβέρνησης απέναντι σε ανθελληνικές αξιώσεις του ΝΑΤΟ, με αποκορύφωμα την υπογραφή που έβαλε ο πρωθυπουργός για τους αμερικανοΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία).

Για παράδειγμα, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας που προωθεί η "εκσυγχρονιστική" πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ (που ελέγχει και την κυβέρνηση), η αντίδραση των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που πρόσκεινται στην "εσωκομματική αντιπολίτευση", είναι άνευ ουσίας. Η διαφορά των στελεχών της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" (είτε αυτών που μετέχουν στην κυβέρνηση και κατέχουν κάποιο κυβερνητικό πόστο είτε των άλλων, που μετέχουν σε ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ), εκφράζεται με δηλώσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή στην περίπτωση που κινείται στον αστερισμό της λογικής "διαφωνώ αλλά ψηφίζω ή διαφωνώ αλλά εφαρμόζω την απόφαση της κυβέρνησης"!

Κανείς τους δεν αμφισβήτησε την ΟΝΕ και το Μάαστριχτ (που επιτάσσουν τη μείωση του κράτους με την ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα κλπ.) και απλά προτείνουν καλύτερη διαχείριση της εξουσίας... Ανάλογη είναι η στάση τους και σε ζητήματα εξωτερικής ή αμυντικής πολιτικής, καθώς θα ήταν ευχαριστημένοι, αν η κυβέρνηση εφάρμοζε την πολιτική της "νέας τάξης πραγμάτων" - που υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ - αλλά με έναν ...αστερίσκο!

Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι τα στελέχη της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" του ΠΑΣΟΚ κατάπιαν τη γλώσσα τους, όταν η κυβέρνηση - που ελέγχεται από την πτέρυγα των "εκσυγχρονιστών" - προωθούσε την εκποίηση της Ιονικής Τράπεζας, μεγάλων πακέτων μετοχών του ΟΤΕ, των Ελληνικών Πετρελαίων, του ΟΤΕ κλπ. Οπως, επίσης, κατάπιαν τη γλώσσα τους, για την άρνηση της κυβέρνησης Σημίτη να παράσχει πολιτικό άσυλο στον Οτσαλάν ή στην τελευταία απαράδεκτη απόφαση του πρωθυπουργού να υπογράψει με τους άλλους 18 ηγέτες του ΝΑΤΟ τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία! Οι όποιες διαφοροποιήσεις τους εξαντλήθηκαν με δηλώσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κανείς τους, όμως, δε βρήκε το θάρρος να παραιτηθεί, διαχωρίζοντας έτσι τη θέση του με την απαράδεκτη και εγκληματική - σε πολλές περιπτώσεις - πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του "νέου" ΠΑΣΟΚ.

Ο νέος κύκλος "τριβών" και αντιπαράθεσης, που έχει προκαλέσει στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ το "κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών", επανέφερε στο προσκήνιο και τις ευθύνες που είχαν μια σειρά πρώην υπουργοί, βουλευτές και άλλα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στον τρόπο, με τον οποίο χειρίστηκαν θέματα εσωτερικές ή εξωτερικής πολιτικής.

Για παράδειγμα, κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ:

• Μεταθέτουν τις συλλογικές ευθύνες της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ για την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους και τις μεταθέτουν στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Θ. Πάγκαλο (πρώην υπουργό Εξωτερικών), Αλ. Παπαδόπουλο (πρώην υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Δημόσιας Διοίκησης), Φ. Πετσάλνικο (πρώην υπουργό Δημόσιας Τάξης), οι οποίοι και αποπέμφθηκαν από την κυβέρνηση, αλλά συνεχίζουν να κατέχουν επιτελικές θέσεις στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
• Διαπιστώνουν, τώρα, ότι οι αμερικανοΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία επί 2,5 μήνες περίπου, ζημίωσαν εκλογικά την κυβέρνηση, ομολογώντας, έτσι, τη στήριξη που πρόσφερε η ελληνική κυβέρνηση στους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ, για να βομβαρδίζουν ανηλεώς επί 2,5 μήνες τη Γιουγκοσλαβία, χωρίς καμία απόφαση του ΟΗΕ κλπ., ενώ μέχρι χτες ο πρωθυπουργός και μια σειρά άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ υποστήριζαν πως η Ελλάδα δε μετέχει στους βομβαρδισμούς και τις άλλες αμερικανοΝΑΤΟικές επιχειρήσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας.

Οπως όλα δείχνουν, ο πόλεμος μεταξύ υπουργών και άλλων ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ - που έχει προκαλέσει το δυσμενές για το κυβερνών κόμμα αποτέλεσμα των ευρωεκλογών - δεν προβλέπεται να λήξει σύντομα. Απεναντίας, όπως διαφάνηκε και από τις "κακίες" που ακούστηκαν στις συνεδριάσεις οργάνων του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης (Εκτελεστικό Γραφείο, Κυβερνητική Επιτροπή κλπ.), όπου έγιναν οι πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα, οι τριβές και η αντιπαράθεση στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ θα συνεχιστούν για μεγάλο διάστημα και ίσως φτάσουν και μέχρι τις παραμονές των εθνικών εκλογών, που θα γίνουν την άνοιξη ή το αργότερο το Σεπτέμβρη του 2000.

Πάντως, όπως έχει δείξει η μέχρι σήμερα εμπειρία, η αντιπαράθεση ανάμεσα στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ - που εκφράζουν την πτέρυγα των "εκσυγχρονιστών" και τη λεγόμενη "εσωκομματική αντιπολίτευση" - έχει να κάνει, κυρίως, με τη νομή της εξουσίας. Πώς μοιράζονται, δηλαδή, οι καρέκλες των υπουργείων και άλλα πόστα της εξουσίας (κρατικές τράπεζες, οργανισμούς, ιδρύματα κλπ.) και όχι με την ουσία και το περιεχόμενο της ασκούμενης αντιλαϊκής πολιτικής, που πλήττει τα πλατιά λαϊκά στρώματα και εφαρμόζεται με την έγκριση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ανήκουν στο μπλοκ των "εκσυγχρονιστών" ή της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης".

Και με βάση αυτή την εμπειρία, είναι πολύ πιθανό, η αντιπαράθεση ανάμεσα στα στελέχη της πτέρυγας των "εκσυγχρονιστών" και της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", όχι μόνο να κλιμακωθεί - μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν την άνοιξη ή το αργότερο το φθινόπωρο του 2000 - αλλά και να αξιοποιηθεί σαν μοχλός συσπείρωσης και συγκράτησης των διαρροών προς τα αριστερά (από τους ΠΑΣΟΚους, που εκφράζουν την "εσωκομματική αντιπολίτευση") και προς τα δεξιά (από τους ΠΑΣΟΚους, που εκφράζουν τον "εκσυγχρονισμό")... Το μεγάλο ζητούμενο είναι το εξής: Θα τα καταφέρουν κι αυτή τη φορά να ξεγελάσουν το λαό (που πληρώνει τα σπασμένα των γαλαζοπράσινων πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας) ή μήπως έχει φτάσει η ώρα να επαληθευτεί η ρήση "μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του ώρα" και να σκοντάψουν στο λαϊκό κίνημα;

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ