Παρά το όποιο πολιτικό κόστος και τη λαϊκή κατακραυγή στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να ακολουθήσει την ίδια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική και να εξυπηρετήσει για όσο καιρό της δίνεται η δυνατότητα να υπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Ο σαφής προσανατολισμός της κυβέρνησης να θέσει τα πάντα υπό τον έλεγχο των ιδιωτών, δεν της επιτρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω από την εξαγγελθείσα πολιτική της. Αντίθετα, από ό,τι φαίνεται, το εκλογικό αποτέλεσμα την οδηγεί στο να επισπεύσει τις διαδικασίες για το κλείσιμο μια σειράς ζητημάτων που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου. Οι διαθέσεις της κυβέρνησης φάνηκαν ολοκάθαρα από τη συνέντευξη που έδωσε την Πέμπτη ο υπουργός Ανάπτυξης Ευαγγ. Βενιζέλος, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι στον τομέα που εποπτεύει δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, αλλά αντίθετα η εφαρμογή της "εκσυγχρονιστικής" πολιτικής θα επισπευστεί.

Αλλωστε, όταν ο υπουργός, μετά από ένα οδυνηρό για το κόμμα του εκλογικό αποτέλεσμα, διατείνεται ότι τίποτε δεν αλλάζει και ότι επισπεύδουμε τις διαδικασίες, σαφώς και εκφράζει τη συνολική βούληση της κυβέρνησης. Εχοντας υπόψη το στρατηγικής σημασίας για τη χώρα τομέα που εποπτεύει ο εν λόγω υπουργός, και ακούγοντάς τον να αναφέρει ότι πρέπει να ξεπουληθούν όλα, τότε είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τι θα σημάνει για τον ελληνικό λαό η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και τι όργιο διαπλοκής θα δούνε τα μάτια μας. Το τι ανακοίνωσε όμως ο υπουργός Ανάπτυξης κατά τη διάρκεια της συνέντευξης θα δούμε παρακάτω.

Φυσικά, η εφαρμογή στο ακέραιο της εξαγγελθείσας κυβερνητικής πολιτικής που εκπορεύεται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, είναι λογικό να μην εκπλήσσει κανέναν. Αυτό όμως που προκάλεσε μεγάλη έκπληξη είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να ακυρώσει ακόμα και τον εν εξελίξει διαγωνισμό για τις Εταιρίες Παροχής Αερίου, με μοναδικό στόχο, όπως επισημαίνουν ειδήμονες του χώρου - όχι για λόγους νομικής ασφάλειας που αναφέρει ο υπουργός Ανάπτυξης - να βάλει έστω και την τελευταία στιγμή στο παιχνίδι των δικτύων του φυσικού αερίου ντόπιο μεγαλοπαράγοντα που δραστηριοποιείται και στο Φ.Α.

Και μόνο η ανακοίνωση ότι ενδέχεται να ακυρωθεί ο διαγωνισμός και να προκηρυχτεί νέος, αρκεί για να δείξει το μέγεθος της συναλλαγής της κυβέρνησης με το ιδιωτικό κεφάλαιο και δη, σε τομείς που αφορούν τον ενεργειακό σχεδιασμό και επάρκεια σε ενέργεια της χώρας. Από την άλλη, την όποια κυβερνητική συναλλαγή καλείται να ξεπληρώσει ο ελληνικός λαός, ο οποίος για περισσότερο από μια δεκαετία τώρα ακριβοπληρώνει το έργο του φυσικού αερίου, το οποίο αποτελεί και θα συνεχίσει επί μακρόν να είναι το "μήλον της Εριδος" του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Στο ανοιχτό "μέτωπο" της επικείμενης ιδιωτικοποίησης - διάλυσης της ΔΕΗ, το υπουργείο Ανάπτυξης δεν αναμένεται να κάνει καμία υποχώρηση. Μάλιστα, προκειμένου να ξεπεράσει τις λαϊκές αντιδράσεις, ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει για ψήφιση σε θερινό τμήμα της Βουλής το εκτρωματικό νομοσχέδιο για την απελευθέρωση - διάλυση της ηλεκτρικής ενέργειας. Οι κινήσεις είναι ταχύτατες και για την "επίλυση" του ασφαλιστικού προβλήματος των εργαζομένων και ήδη εντός της βδομάδας θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα της μελέτης ξένης εταιρίας που έχει αναλάβει (έναντι αμοιβής) να αποφανθεί για τον αποτελεσματικότερο τρόπο επίλυσης.

Αν και η μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα γίνει μετά το 2000 και συνεπώς κατά το χρόνο της απελευθέρωσης της αγοράς (Φλεβάρης 2001), ωστόσο το περιβάλλον "εξυγίανσής" - σύμφωνα με την κυβέρνηση - πρέπει να προετοιμαστεί άμεσα. Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα δημιουργεί ερωτηματικά για το αν η κυβέρνηση προχωρήσει στις μαζικές απολύσεις (βασική προϋπόθεση τη χαρακτηρίζει η κυβέρνηση) 10.000 περίπου εργαζομένων, αφού ενόψει των βουλευτικών εκλογών κάτι τέτοιο θα σημάνει βαρύτατο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μένει όμως να δούμε τι θα επιλέξει η κυβέρνηση. Θα επιλέξει να επιφορτιστεί το πολιτικό κόστος και να συμμορφωθεί με τις επιταγές του κεφαλαίου ή θα αναστείλει προσωρινά αυτή την εκτέλεση.

Η πρεμούρα της ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης να εκποιήσει το γρηγορότερο δυνατό - μέσω του Χρηματιστηρίου - τον ενεργειακό τομέα της χώρας, την οδηγεί στο να παρακάμπτει ακόμα και τις αντιδράσεις των διοικήσεων των ενεργειακών επιχειρήσεων. Αυτό συμβαίνει με τα ΕΛΠΕ, που ενώ η διοίκηση χαρακτηρίζει ανέφικτη τη μετοχοποίηση και δεύτερου πακέτου, εντούτοις, την περασμένη βδομάδα ο υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του έτους θα έχει μετοχοποιηθεί και άλλο πακέτο των ΕΛΠΕ, που πιθανά να πιάσει τη λεγόμενη "οροφή" προ της πλήρους ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης, δηλαδή στο 49%

Στο χορό της αναγκαστικής ιδιωτικοποίησης - διάλυσης είναι υποχρεωμένη να συρθεί και η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ), αφού η "προοπτική" που της ορίζει η κυβέρνηση, είναι η παράδοσή της, μέσω της αγοράς μεγάλου μέρους του μετοχικού της κεφαλαίου, τόσο στα ΕΛΠΕ όσο και στη ΔΕΗ. Πιο συγκεκριμένα, όπως δήλωσε ο κ. Βενιζέλος, εντός των ημερών θα ενεργοποιηθεί το call option (δικαίωμα προτίμησης) που έχουν τα ΕΛΠΕ για την εξαγορά μετοχικού κεφαλαίου 20% με αποτέλεσμα το συνολικό μετοχικό πακέτο των ΕΛΠΕ στη ΔΕΠΑ να φτάνει στο 35%, αφού αυτή τη στιγμή κατέχει το 15%. Το ίδιο δικαίωμα έχει και η ΔΕΗ, η οποία στοχεύει να το ενεργοποιήσει, αποσπώντας το 20% της ΔΕΠΑ. Υπό αυτά τα δεδομένα, με τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΗ να κατέχουν συνολικά το 55% της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου, γίνεται πασιφανές ότι η ΔΕΠΑ παύει πλέον να υφίσταται με τη σημερινή μορφή της, αφού το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο θα ελέγχεται από τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΗ.

Σαφώς και φαντάζει παράλογο, πώς είναι δυνατό δύο "δημόσιες" επιχειρήσεις να καταβροχθίζουν μία άλλη αδελφή επιχείρηση. Οντως είναι παράλογο, αλλά την "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ποσώς την ενδιαφέρει το μέλλον της ενεργειακής επάρκειας της χώρας. Ασχετα με το τι προβλέπουν οι κοινοτικές οδηγίες, η κυβέρνηση είναι υπόδουλη των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Η δικαιολογία ότι τα εκποιούμε όλα και παραδίδουμε τον τομέα της ενέργειας στην ιδιωτική πρωτοβουλία επειδή πρέπει να εναρμονιστούμε με τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι ανυπόστατη. Αλλωστε και η Γαλλία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ουδεμία όμως πολιτική δύναμη της χώρας δέχτηκε να διαλυθεί ο κρατικός κολοσσός ενέργειας, η EDF.

Σταμάτης ΖΗΣΙΜΟΥ