Ενας νέος, πυρηνικός αυτή τη φορά, εφιάλτης προβάλλει στη Μεσόγειο. Οχι πλέον ως πιθανότητα να εμφανιστεί κάποτε στο μέλλον, αλλά ως ορατή άμεσα υλοποιούμενη απειλή. Καταχωρήθηκε ήδη παγκοσμίως ως "Ακουγιού" από το όνομα της περιοχής στη γειτονική Τουρκία, όπου έχει αποφασιστεί να εγκατασταθεί ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Οι ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί εδώ και χρόνια, απ' όταν έγιναν γνωστά τα πρώτα σχέδια, συμπληρώνουν ήδη τόμους. Η υπόθεση, πέρα από τους προφανείς τεράστιους οικολογικούς κινδύνους που συνεπάγεται μια τέτοια κατασκευή, περιπλέκεται περισσότερο από το γεγονός πως ένα πυρηνικό εργοστάσιο σε εποχή απελευθέρωσης των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και ανακατανομών στην εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ τεραστίου μεγέθους οικονομικών συμφερόντων. Σ' αυτό, αν προστεθεί και η εγγενής δυνατότητα κάθε πυρηνικού εργοστασίου να συμβάλλει στην κατασκευή πυρηνικών όπλων, γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί το Ακουγιού συνιστά ήδη ένα μεγάλο μπελά και για τις διακρατικές σχέσεις στην περιοχή.

Τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας παρατηρείται μια αναζωπύρωση των σχετικών συζητήσεων, καθώς βρίσκονται εδώ καλεσμένοι μιας σειράς φορέων της Αυτοδιοίκησης δύο Καναδοί εμπειρογνώμονες που δραστηριοποιούνται κατά της κατασκευής του εργοστασίου από... καναδική εταιρία.

Ας δούμε ορισμένα δεδομένα του προβλήματος:

Η τουρκική κυβέρνηση έχει από καιρό κάνει καθαρό πως σχεδιάζει να εγκαταστήσει πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στα παράλια της Μεσογείου, απέναντι από την Κύπρο (σε μια περιοχή γνωστή ως Ακουγιού). Πρόκειται για το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο που θα κατασκευαστεί στη Μεσόγειο και η τελική απόφαση για την έναρξη των κατασκευών αναμένεται σύντομα.

Το προβάδισμα στην προμήθεια των απαραίτητων πυρηνικών αντιδραστήρων (πυρηνικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας) έχει η καναδική κυβέρνηση μέσω της καναδικής πυρηνικής εταιρίας AECL.Ανταγωνιστές των Καναδών είναι η NPI (κοινοπραξία της γερμανικής "Siemens" και της γαλλικής "Frametome") και ακόμη μία κοινοπραξία της "Westinghouse" (ΗΠΑ) και της "Mitsubishi" (Ιαπωνία). Τα μονοπώλια αυτά προωθούν με διάφορους τρόπους την κατασκευή του εργοστασίου, ανεξάρτητα από τον ανταγωνισμό για το ποιος θα πάρει τη δουλιά.

Ταυτόχρονα, καθώς η περίπτωση του Ακουγιού αφορά ολόκληρη τη Μεσόγειο, ενάντια στην κατασκευή του δραστηριοποιούνται πολλοί φορείς και επιστήμονες. Ολοι σημειώνουν το γνωστό πλέον, πως ένα πυρηνικό εργοστάσιο που βασίζεται στη σημερινή τεχνολογία της διάσπασης και όχι της ποθητής ακόμα σύντηξης, δεν είναι ποτέ πλήρως ασφαλές. Στην προκειμένη περίπτωση είναι άμεσος ο κίνδυνος πυρηνικού ατυχήματος, αφού το εργοστάσιο θα χτιστεί σε σεισμογενή περιοχή (π.χ. στις 27/6/98 έγινε σεισμός μεγέθους 6,3 ρίχτερ, με επίκεντρο 136 χιλιόμετρα ανατολικά του Ακουγιού).

Ολοι, επίσης, τονίζουν την πιθανότητα ρύπανσης κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου, από ατύχημα, βλάβη ή σαμποτάζ. Ολοι προειδοποιούν πως οι πυρηνικοί αντιδραστήρες - που θέλει η Τουρκία - με την κατάλληλη τεχνογνωσία και μέσα επιτρέπουν την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Εντοπίζουν δηλαδή τη δυνατότητα της Τουρκίας να αποκτήσει και πυρηνικά όπλα μέσω αυτού του πολιτικού πυρηνικού προγράμματος.

Τα προαναφερόμενα ήταν αντικείμενο και της διεθνούς συνάντησης (για την αποπυρηνικοποίηση της Μεσογείου και τους κινδύνους από την εγκατάσταση του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακουγιού) που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Ιούλη, στη Ρόδο με διοργανωτή τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.