"O ρατσισμός αυξάνει καθημερινά σε βάρος των Αλβανών οικονομικών μεταναστών", υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι των δύο Συλλόγων Αλβανών Εργαζομένων της Θεσσαλονίκης.Μετά τα δύο επεισόδια απαγωγής σε λεωφορεία των ΚΤΕΛ - λένε - πολλοί κάτοικοι μόλις ακούνε "Αλβανός" δείχνουν να φοβούνται και σε ορισμένες περιπτώσεις αρνούνται να προσφέρουν εργασία σε αλλοδαπό ή να του νοικιάσουν το σπίτι τους.

"Ενας Αλβανός κάνει ένα αδίκημα και το πληρώνουν όλοι οι συμπατριώτες μας. Αυτό είναι παράλογο. Βλέπαμε στην τηλεόραση τα ρεπορτάζ με τους ομήρους του ΚΤΕΛ και μας έπιανε τρόμος, σκεπτόμενοι το τι θα ακολουθήσει", δηλώνει οΣ. Μπάχο,μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Αλβανών Ν. Θεσσαλονίκης. Στο Σχολάρι, την βδομάδα που ακολούθησε την αιματηρή απαγωγή, εξαφανίστηκαν όλοι οι Αλβανοί, που εργάζονταν στην περιοχή ή όσοι παρέμεναν απέφευγαν να κυκλοφορούν στους δρόμους, καθώς άκουγαν τις απειλές ορισμένων που έλεγαν ότι θα πάρουν τα όπλα να κυνηγήσουν τους ξένους.

Οι εκπρόσωποι των Αλβανών εργαζομένων στη χώρα μας μιλάνε για σοβαρές περιπτώσεις αυθαιρεσίας, που ασκούνται σε βάρος τους από κρατικούς φορείς, καθώς και για άσχημη συμπεριφορά. Υπάρχουν καταγγελίες για Αλβανούς εργαζόμενους, που πήγαν στην πατρίδα τους έχοντας τις βεβαιώσεις της "πράσινης κάρτας" και στην επιστροφή οι αστυνομικές δυνάμεις στα σύνορα τις έσκισαν και τους απαγόρευσαν την είσοδο. Κι έτσι αναγκάστηκαν οι μετανάστες για να γυρίσουν στις οικογένειές τους, που ήδη έχουν εγκατασταθεί χρόνια στην Ελλάδα, να πληρώσουν πολλά χρήματα για να εξασφαλίσουν βίζα ή να περάσουν κρυφά και με πολλούς κινδύνους τα σύνορα.

Δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές, είχαν ενταθεί οι επιχειρήσεις - "σκούπα" σε όλη σχεδόν τη Βόρεια Ελλάδα και εκατοντάδες Αλβανοί συλλαμβάνονταν για να οδηγηθούν στα σύνορα και να επαναπροωθηθούν στη χώρα τους. Αν και οι εξορμήσεις της Αστυνομίας δεν ήταν οι συνηθισμένες, η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης δεν έχει κάνει σχετικές ανακοινώσεις. Στα Αστυνομικά Τμήματα της Θεσσαλονίκης παρουσιάζονταν συγγενείς των συλληφθέντων και παρακαλούσαν τις αρχές για την απελευθέρωση των δικών τους.

"Με τη σύλληψη ενός "παράνομου" μετανάστη, μπορεί να χωρίσουν μια οικογένεια. Είναι πολλοί αυτοί που βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά δε διαθέτουν "πράσινη κάρτα", γιατί δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν τα χαρτιά που τους ζήτησαν. Οι άνθρωποι αυτοί όμως έχουν ήδη στη χώρα μας τις οικογένειές τους και τις δουλιές τους. Ετσι και να απελαθούν, θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να επιστρέψουν, αφού στο μεταξύ υποστούν μια αφάνταστη ταλαιπωρία και πληρώσουν για βίζα όσα χρήματα κατάφεραν να συγκεντρώσουν. Στο μεταξύ, θα τους περιμένουν με αγωνία στο σπίτι η γυναίκα και τα παιδιά τους τα οποία πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο και γνωρίζουν καλύτερα από τη μητρική τους γλώσσα τα ελληνικά", λέει ο Μ. Τάκου, μέλος της Διοίκησης του Συλλόγου Αλβανών Νομού Θεσσαλονίκης.

"Αφησαν τα πράγματα έτσι, προκειμένου να συνεχιστεί η στυγνή εκμετάλλευση και μαζευτήκανε τα προβλήματα, συνεχίζει ο Μ. Τάκου. Ανοιξαν τα σύνορα και μαζί με τους οικονομικούς πρόσφυγες μπήκαν στην Ελλάδα και κακοποιά στοιχεία από την Αλβανία. Τόσα χρόνια δεν υπήρξε κανένας έλεγχος. Το μόνο που ενδιέφερε το κράτος και τους εργοδότες ήταν η φτηνή εργατική δύναμη, η οποία, όσο μένει στο περιθώριο μιας κοινωνίας, τόσο πιο εύκολα μπορείς να την εκμεταλλευτείς. Από τους ξένους όμως, που ζουν στο περιθώριο, στρατολογούν τα μέλη τους και οι συμμορίες. Επρεπε να γίνει η νομιμοποίηση από την αρχή. Οι Αλβανοί μετανάστες δεν έπεσαν μόνο θύματα στυγνής εκμετάλλευσης, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις εξαπατήθηκαν με το χειρότερο τρόπο. Υπήρξαν εργοδότες, που άφησαν απλήρωτους εργάτες για αρκετούς μήνες κι όταν αυτοί διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους κλήθηκε η Αστυνομία να τους συλλάβει για παράνομη παραμονή στην Ελλάδα".

Σε κάθε περίπτωση, τα μέλη των οργανώσεων που εκπροσωπούν τους Αλβανούς μετανάστες δε συμφωνούν με τον τρόπο που γίνεται η νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργαζομένων. Πολλές γυναίκες δουλεύουν σαν οικιακοί βοηθοί σε σπίτια ή απασχολούνται στη φύλαξη παιδιών, χωρίς ασφάλιση. "Δουλεύω από το πρωί ως αργά το βράδυ ως οικιακή βοηθός σε δύο σπίτια. Ενσημα δε μου κολλάνε, γιατί, όπως μου είπαν, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Για να μη χάσω τη δουλιά, σταμάτησα να ζητάω ασφάλιση", λέει μια Αλβανίδα εργαζόμενη, μέλος του Συλλόγου.

Αυτοί, όπως και μια σειρά άλλοι αλλοδαποί που έχουν μια περιστασιακή απασχόληση, δε θα μπορέσουν να πάρουν ποτέ την "πράσινη κάρτα" κι ας βρίσκονται χρόνια στην Ελλάδα. Το ίδιο γίνεται και με όσους δουλεύουν σε αγροτικές εργασίες.

Κείμενα: Λ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ