Χρειάζεται πολύ θράσος | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Χρειάζεται πολύ θράσος

Ο Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (Ε. Β.), σε συνέντευξή του στο "ΒΗΜΑ" (08.08.99), ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε και στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, σημείωσε: "Δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, κατά ποία λογική και για ποιο σκοπό τα μικρότερα κόμματα - μαζί και το ΚΚΕ - θα εγκλωβιστούν σε τέτοια μετωπική αντιπαράθεση και δε θα ψηφίσουν ως πρόεδρο τον Κ. Στεφανόπουλο. Απ' τη δική τους οπτική γωνία, έχουν απόλυτον συμφέρον, να συμπράξουν σε μια συναινετική εκλογή. Στη διαδικασία αυτή, η ψήφος των μικροτέρων κομμάτων είναι κρίσιμη και χρήσιμη, άρα, ασκούν εξουσία και γι' αυτό πρέπει να δείξουν στον ελληνικό λαό πως αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους".

Κατ' αρχήν, χρειάζεται πολύ θράσος να ζητούν το ΠΑΣΟΚ και ο Ε. Β. να συναινέσει το ΚΚΕ σε ένα κεφαλαιώδες πολιτικό ζήτημα, όπως η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και αυτό, γιατί έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Πέρα απ' αυτό, τα κομμουνιστικά κόμματα, γενικά, δε συνεργάζονται σε πολιτικό επίπεδο με αστικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, επωμιζόμενα ευθύνες για τη διαχείριση της κρίσης του αστικού συστήματος.

Αλλά ποιες είναι οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας; Διεκπεραιώνει και ολοκληρώνει κύρια τη νομοθετική διαδικασία της επιβολής της λιτότητας και της υποταγής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, γενικότερα, στον ιμπεριαλισμό. Συμπράττει, ουσιαστικά, με την κυβέρνηση της πλειοψηφίας της Βουλής, στην πολιτική της λιτότητας και της εξάρτησης.

Ακόμη, ο Ε. Β. μάς ζητά να ψηφίσουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δηλαδή χωρίς καμία δέσμευση από το ΠΑΣΟΚ ότι θα ακολουθήσει στο μέλλον κάποια αποδεκτή από εμάς πολιτική. Δεν έχει καταλάβει ο Ε. Β. ότι αυτά δε γίνονται; Ε, αυτή τη φορά, πρέπει να το καταλάβει.

Συμφωνούμε, βέβαια, με τον Ε. Β. ότι η ψήφος μας είναι κρίσιμη και χρήσιμη. Οχι, βέβαια, για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά για την ανατροπή της κυβέρνησης, που ληστεύει το εισόδημα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, που ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, που ακολουθεί και εφαρμόζει την πολιτική της νέας τάξης των ΗΠΑ.

Κ. ΚΑΠΠΟΣ