Η αναγκαστική "αστυφιλία" που εκδηλώθηκε στην Τουρκία, έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα σε κατασκευαστές - εργολάβους να κερδοσκοπήσουν ασύστολα και εγκληματικά, κτίζοντας πολυκατοικίες, με κακής ποιότητας δομικά υλικά, χωρίς καμιά ασφάλεια και, φυσικά, χωρίς καμιά μέριμνα για αντισεισμική προστασία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 65% των σπιτιών που κατασκευάστηκαν σ' αυτή την περίοδο, κτίστηκαν χωρίς άδεια και δίχως επίβλεψη. Βεβαίως, οι εργολάβοι ενήργησαν έτσι εκμεταλλευόμενοι την περίεργη, έως ύποπτη, "αβλεψία", για να μην πούμε τη συνενοχή, των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών, οι οποίες επέτρεψαν και την παραβίαση των σχετικών νόμων.

Ακόμα και ο ίδιος ο Ετσεβίτ μίλησε για ευθύνη των κατασκευαστών - εργολάβων. Ταυτόχρονα, όμως, ετοιμάζεται να τους δώσει κι άλλο "ζεστό" χρήμα για ν' αναλάβουν την "ανοικοδόμηση" των ερειπίων, το οποίο προτίθεται, λένε οικονομολόγοι, να εξοικονομήσει από τις περικοπές κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού για την κοινωνική πολιτική, δηλαδή, για την Πρόνοια, την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό κλπ. Υπάρχει, μάλιστα και σκέψη να επιβληθεί "κεφαλικός φόρος" και ν' αποδοθούν κι αυτά τα έσοδα στους εργολάβους της "ανοικοδόμησης"...

****

Ηρθε, λοιπόν, ο σεισμός να φέρει νέα δεινά στην εργατική τάξη της γειτονικής χώρας. Διότι τα "παλιά" υπάρχουν και συνεχίζονται. Είναι αυτά, της σκληρής εκμετάλλευσης, των φτηνών μεροκάματων, των άθλιων συνθηκών δουλιάς, των απολύσεων, της ανεργίας, της μετανάστευσης στα "σκλαβοπάζαρα" της Δύσης, που "προσφέρει" στους εργαζόμενους της Τουρκίας ο καπιταλισμός, καταστροφικός κι αυτός, αν και οικονομικοπολιτικό σύστημα κι όχι φυσικό φαινόμενο, σαν τον σεισμό. Είναι, επιπλέον, το "δηλητήριο" του εθνικισμού και του φανατισμού που καλλιεργεί το καπιταλιστικό στρατοκρατικό καθεστώς, μέσα στην εργατική τάξη, στη φτωχολογιά, επιχειρώντας να στρέψει τον τουρκικό λαό εναντίον των λαών γειτονικών χωρών - της Ελλάδας, αλλά και της Συρίας και του Ιράκ και του Ιράν - με στόχο να τον αποπροσανατολίσει από τα προβλήματά του, τα οποία δε λύνονται με τις εθνικιστικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους λαούς, αλλά με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης μέσα σε κάθε χώρα και τη διεθνή εργατική αλληλεγγύη, εναντίον του κοινού εχθρού, που είναι ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός.

*****

Αλλωστε και το "δικό" μας κράτος, όπως εκφράζεται και εκπροσωπείται από τις "δικές" μας κυβερνήσεις, το ίδιο απάνθρωπο είναι με το τουρκικό, έστω κι αν φαίνεται πιο "σύγχρονο", πιο "δημοκρατικό" και "ευρωπαϊκό". Κι εδώ, ιδιαίτερα στις δεκαετίες του '60 και του '70, κερδοσκόπησαν οι εργολάβοι, χτίζοντας πολυκατοικίες - "γκέτο" και "παραγκόσπιτα" στις μεγάλες πόλεις για να στεγάσουν την αναγκαστική "αστυφιλία" - η βιομηχανία της χώρας μας έχει συγκεντρωθεί σχεδόν ολόκληρη στην περιοχή της Αθήνας και σε λίγες άλλες περιοχές - κι εδώ η διαφθορά "βασιλεύει" στη διοίκηση και στις δημόσιες υπηρεσίες, κι εδώ σε σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές οι φτωχοί την πληρώνουν και ο κρατικός μηχανισμός είναι άφαντος, κι εδώ η εργατική τάξη υποφέρει από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Ας συμπαρασταθεί, λοιπόν, ο Σημίτης στον "πόνο" του Ετσεβίτ, "σοσιαλιστές" και "εκσυγχρονιστές" είναι αμφότεροι και "μεταξύ κατεργαρέων, ειλικρίνεια". Υστερα, τώρα τελευταία, αυτοί οι δυο έγιναν "φίλοι" και "συνεργάτες", τα "βρίσκουν" εύκολα στο ΝΑΤΟ, από κοινού συμμετείχαν στην απόφαση για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να έρθει επιτυχώς εις πέρας η στρατιωτική επιχείρηση, ενώ ένας μετά τον άλλο θα υποδεχτούν, σε λίγο καιρό, τον Κλίντον, να συζητήσουν μαζί του τη διχοτόμηση της Κύπρου και του Αιγαίου, που θα τεθούν υπό αμερικάνικη επικυριαρχία, θα εξετάσουν την πορεία "εμπέδωσης" της "νέας τάξης" του ιμπεριαλισμού, στην περιοχή μας...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη και η ενεργός βοήθεια της ελληνικής εργατικής τάξης που αναπτύσσονται με αφορμή τις καταστροφικές συνέπειες του σεισμού, έχουν ως αποδέκτες τους εργαζόμενους, το φτωχό λαό που δοκιμάζεται κι όχι γενικώς κι αορίστως την Τουρκία...