Ακούσαμε, λοιπόν, τον κ. Σημίτη να επιχειρεί να εξηγήσει το γιατί μέχρι τώρα η Ελλάδα δεν "πέτυχε". Αλλά τι δεν πέτυχε; Μα να είναι βαθύτερα ενσωματωμένη στο σύστημα του ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποιημένης ασυδοσίας του κεφαλαίου. Ετσι, τουλάχιστον, υποστηρίζει ο πρωθυπουργός. Οτι η χώρα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της για να "κατακτήσει" τον παραπάνω... στόχο. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός είναι τόσο πεισμένος ότι η χώρα μας πρέπει να επιταχύνει πάνω στις ράγες αυτού του μονόδρομου, που επιδίδεται σε ιστοριοδιφικές περιηγήσεις, ώστε να αποφευχθούν - όπως λέει - οι ύφαλοι του παρελθόντος και για να είμαστε "προετοιμασμένοι", ώστε, τούτη τη φορά, να τα καταφέρουμε...

***

Ετσι, τον ακούσαμε από το βήμα της ΔΕΘ να προβαίνει σε αναφορές για τον καταρρεύσαντα "διπολισμό", που, κατά τον πρωθυπουργικό ισχυρισμό, η ύπαρξή του είχε επηρεάσει "δυσμενώς" την Ελλάδα. Τώρα, όμως, που το "σιδηρούν παραπέτασμα" (σ.σ.: προσφιλής στον κ. πρωθυπουργό η παραπάνω ψυχροπολεμική ορολογία), δεν υπάρχει, ο κ. Σημίτης διαπιστώνει ότι ο κόσμος, συνεπώς και η Ελλάδα, βρίσκεται σε μια "γόνιμη πορεία"...

Μένει να μας εξηγήσει το πόσο "γόνιμο" είναι, ενώ επί 40 χρόνια ζούσαμε σε καθεστώς πλήρους ειρήνης με τους βόρειους γείτονές μας, τώρα, την τελευταία δεκαετία, να έχουμε εμπλακεί τόσες φορές σε πολεμικές συρράξεις έξω από την πόρτα μας (διάλυση Γιουγκοσλαβίας, πόλεμος στη Βοσνία, πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο κλπ.). Αλήθεια, είναι "γόνιμος" ο πόλεμος που γέννησε η πτώση του σοσιαλισμού στα Βαλκάνια, κύριε πρωθυπουργέ;

Είναι άραγε το ίδιο "γόνιμο" να εμπλέκεται η Ελλάδα (και όλος ο κόσμος) σε ένα καθεστώς βομβαρδισμών, όπως συμβαίνει στον Περσικό, ή σε μια διαρκή ανασφάλεια, που την τροφοδοτούν από το 1989 οι περιφερειακές συγκρούσεις σε όλες σχεδόν τις γωνιές του πλανήτη (Ναγκόρνο Καραμπάχ, Τσετσενία, Νταγκεστάν, Αφγανιστάν, Ρουάντα, Κασμίρ, Σομαλία, Ανατολικό Τιμόρ κλπ.);

Περίεργη αυτή η αντίληψη περί "γονιμότητας"... Προσαρμοσμένη, δε, απόλυτα, στην άλλη, την αντίληψη περί "ζωής", που διαπερνά τους υπέρμαχους ενός αντιδραστικού συσχετισμού δύναμης, που επιβλήθηκε στον κόσμο και έχει ως αμείλικτη συνέπεια την επιστροφή της ανθρωπότητας σε μια "νέας τάξης" βαρβαρότητα.

***

Τον ακούσαμε, λοιπόν, να λέει ότι ο Διχασμός οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή. Πολύ βολική εκδοχή. Πολύ επιλεκτική προσέγγιση. Και πολύ στρεψόδικη για το σήμερα. Ειδικά για το σήμερα, που μια νέα "Μεγάλη Ιδέα", ένας νέος μικροϊμπεριαλιστικός οίστρος της πλουτοκρατίας, έρχεται να μας θυμίσει τις καταστροφές, τον πόνο, την προσφυγιά, τα θύματα της προηγούμενης. Εκείνης της "Μεγάλης Ιδέας" της αστικής τάξης, που εξαργυρώθηκε - μια φορά - στη φλεγόμενη Σμύρνη και - αμέτρητες φορές - στις προσφυγικές παραγκουπόλεις της Νέας Ιωνίας, της Νέας Σμύρνης, της Καισαριανής, της απαντοχής.

Μίλησε, όμως, για ένα ακόμα προσφιλές του θέμα ο πρωθυπουργός. Για τον Εμφύλιο. Που έγινε υπαίτιος να χάσει η Ελλάδα "μια μεγάλη ευκαιρία ανάπτυξης και προόδου", όπως είπε, και που - συμπλήρωσε - προκάλεσε "νέο διχασμό". Μόνο που η αλήθεια δεν τάσσεται "και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ", κ. Σημίτη.

Είναι άλλο πράγμα η ιστορία και άλλο η κομπογιαννίτικη μυθοπλασία εκείνων που συμμάχησαν με τον Σκόμπι, εκείνων που εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη και τον Μπάτση (μια και μιλάμε για μοντέλο ανάπτυξης), εκείνων που έχτιζαν τους "νέους Παρθενώνες" στα Μακρονήσια, εκείνων που πήραν τα ηνία και μαστίγωναν την Ελλάδα στην πλατεία Πέτρουλα και στην οδό Γρηγόρη Λαμπράκη. Οταν ο κ. Σημίτης εκθείαζε τον Καραμανλή, προχτές, από το βήμα της ΔΕΘ, όταν βάφτισε "διχασμό" τους διωγμούς, μάλλον είχε ξεχάσει αυτές τις... "λεπτομέρειες".

Επίσης, "έλλειμμα" μνήμης διέκρινε και την αναφορά του στη δικτατορία και την τραγωδία της Κύπρου. Ο "μετεμφυλιακός διχασμός" έφταιξε και γι' αυτά, μας είπε ο πρωθυπουργός. Οχι το ΝΑΤΟ, όχι οι ΗΠΑ, όχι η άρχουσα τάξη, αλλά ο γενικός, ο αφηρημένος, ο ολίγον ταξικά... ουδέτερος "διχασμός". Για τον οποίο λίγο - πολύ έφταιγαν "όλοι". Και εκείνοι που βρίσκονταν στα μπουντρούμια και εκείνοι που τους έδερναν! Και εκείνοι που σκοτώνονταν και εκείνοι που τους σκότωναν ή πλήρωναν άλλους για να τους εξοντώνουν και να τους "γυψώνουν"! Ετσι, κ. Σημίτη; Ε, όχι κι έτσι, κ. Σημίτη...

***

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο κ. Σημίτης επιδόθηκε από τη ΔΕΘ σε νέες επιδόσεις παραχάραξης της ιστορίας του τόπου. Δυστυχώς γι' αυτόν, όμως, η Ιστορία δεν μπορεί να μπει στην προκρούστεια κλίνη των λογιστών της ΟΝΕ. Ακόμα χειρότερα: Ούτε η ζώσα Ιστορία θα είναι ευγενικότερη με τον κ. πρωθυπουργό. Αλλωστε, ούτε το "ευχαριστούμε τις ΗΠΑ", ούτε η υπόθεση Οτσαλάν, ούτε η υπογραφή του κάτω από τη ΝΑΤΟική επιδρομή, ούτε η εμμονή του στον ευρωενωσιακό Καιάδα, της αφήνει πολλά περιθώρια.