Για πολλούς από την περασμένη βδομάδα έχει περάσει ένας ολόκληρος αιώνας. Η αλήθεια όμως είναι ότι μόλις πριν λίγες μέρες ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου, ο Βενιζέλος και οι άλλοι, της γνωστής παρέας, προσπαθούσαν να μας φουσκώσουν τα μυαλά για τους πακτωλούς των 15 τρισεκατομμυρίων που έρχονται από την ΕΕ και τα οποία θα αλλάξουν την όψη της χώρας.
***
Η όψη της χώρας άλλαξε. Πολύ πιο γρήγορα από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Τα 5,9 Ρίχτερ, που ταρακούνησαν την πρωτεύουσα, σάρωσαν στο πέρασμά τους τις λαϊκές συνοικίες της Βορειοδυτικής Αθήνας. Εκεί που ο μόχθος χιλιάδων και χιλιάδων οικογενειών είχε στριμωχτεί σε κάποια τετραγωνικά μέτρα κατοικίας, εκεί γράφεται ένας νέος, ένας αληθινός Γολγοθάς. Τους υποσχέθηκαν λύσεις. Τους έταξαν καινούρια σπίτια. Θα τους δώσουν, λέει, "δωρεάν βοήθεια" και "άτοκα δάνεια". Μα κι έτσι να 'ταν τα πράγματα, ρώτησε κανείς αυτούς τους μεροκαματιάρηδες, αυτούς δηλαδή που με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν επί δεκαετίες να ξεφύγουν από το βραχνά του ενοικίου, αν είναι σε θέση να πληρώνουν επί 15 χρόνια τα περιβόητα άτοκα δάνεια; Η πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι ούτε καν έτσι. Το κυβερνητικό κοστολόγιο για τις οικοδομές είναι 120.000 δραχμές το τετραγωνικό μέτρο! Αραγε, ποιοι από όλους αυτούς, που υπέγραψαν τη σχετική απόφαση, έχτισαν ή απέκτησαν σπίτι με 120 χιλιάδες το τετραγωνικό. Ούτε 400 και 500 χιλιάρικα το μέτρο, για να μην πούμε πολύ περισσότερα, δεν τους έφτανε για να στεγάσουν την ευδαιμονία τους...
***
Η επωδός είναι γνωστή. Τόσο αντέχουμε, ως οικονομία! Τόσα μπορούμε, τόσα δίνουμε! Πόσα; Αν θεωρήσουμε ότι 15.000 κατοικίες με μέσο εμβαδόν 80 τετραγωνικά θα βρεθούν στο "κόκκινο" και θα απαιτείται πλήρης ανακατασκευή τους, η περιβόητη κρατική βοήθεια θα 'ναι όλο κι όλο περί τα 48 δισεκατομμύρια δραχμές (!), που θα δοθούν τα επόμενα τρία χρόνια. Για τον ίδιο αριθμό κατοικιών το "άτοκο δάνειο" σημαίνει, στη χειρότερη περίπτωση, επιβάρυνση του δημοσίου ακόμα με 50 περίπου δισ., που θα πληρωθούν σε διάστημα 15 χρόνων! Μόνο τόση είναι η επιβάρυνση; Τόση και ακόμα λιγότερη, γιατί μην ξεχνάμε πως σε καμιά περίπτωση η κυβέρνηση δε θα επιτρέψει να κριθούν κατεδαφιστέες 15.000 κατοικίες. Και μόνο τόσο αντέχει η οικονομία; Τόσο και ακόμα λιγότερο, όταν λόγος γίνεται για την ανάγκη στήριξης πληγέντων που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα. Μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια και τέρμα!
***
Και τα 15 τρισεκατομμύρια, που υποτίθεται πως θα μας έπνιγαν; Αυτά που θα άλλαζαν την όψη της χώρας ολόκληρης, δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε μερικές χιλιάδες κατοικίες; Ποσά που υποτίθεται πως θα έκαναν πλούσιο ένα λαό 10 εκατομμυρίων δεν μπορούν ν' αντέξουν το δράμα και την καταστροφή 15 - 20 χιλιάδων οικογενειών; Αν πάει κανείς με τα "μέτρα και τα σταθμά" της κυβέρνησης και της ΕΕ, όχι μόνο δεν μπορούν, αλλά απαγορεύεται κιόλας. Με νόμους, ρυθμίσεις και εγκυκλίους η Κομισιόν απαγορεύει την καταβολή έστω και ενός ΕΥΡΩ για δαπάνες οι οποίες είναι εκτός των προτεραιοτήτων που η Επιτροπή καθόρισε και η κυβέρνηση αποδέχτηκε.
Αυτά όλα, βέβαια, ποσώς ενδιαφέρουν, αντίθετα αφήνουν παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους. Ειδικά αυτούς, που βρέθηκαν στο δρόμο και αναγκάζονται να προσποιούνται πως ζουν, μέσα σε άθλιες συνθήκες ανύπαρκτων σχεδόν καταυλισμών. Αυτοί καταλαβαίνουν την αθλιότητα εκείνων που "τάζουν λαγούς με πετραχήλια" και υπόσχονται οικονομικούς παραδείσους για ολόκληρο το λαό και αφήνουν να ζουν μέσα στη λάσπη τους λαβωμένους από τις καταστροφές που προκάλεσε η ενεργοποίηση του Εγκέλαδου.
Και ο τελευταίος πολίτης της ΕΕ γνωρίζει ότι τα διάφορα "Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης", μαζί και τα 15 τρισεκατομμύρια που υποτίθεται πως θα δοθούν στη χώρα μας, είναι ποσά που προορίζονται για τις τσέπες κάποιων "χρυσοκάνθαρων", που προσφέρουν δήθεν τις υπηρεσίες τους για την προώθηση διαφόρων επενδύσεων. Αποτελούν το έδεσμα στο μεγάλο φαγοπότι που στήνουν οι πολυεθνικές και άλλοι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης. Ιδού μια ακόμα πλευρά της αθλιότητας: Ακόμα και για την τιμή των όπλων αν αποφασιζόταν να δοθεί μόλις το 1% από τα ποσά αυτά για την αποκατάσταση των αστέγων θα δημιουργούνταν ένα ταμείο 150 δισ. δραχμών, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της αποκατάσταση των αστέγων. Αλλωστε, χρήματα του ελληνικού λαού που υφαρπάχθηκαν με άλλο τρόπο είναι τα ποσά που φέρεται να συνεισφέρει στη χώρα η ΕΕ. Ομως, ούτε αυτό δεν αντέχει ο μονόδρομος της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ.
***
Η ουσία του προβλήματος είναι μία: Η κυβέρνηση έχει χρέος και οφείλει να αφήσει κατά μέρος τη δημαγωγία και τον ευτελή εντυπωσιασμό περί στήριξης και αποκατάστασης των σεισμοπαθών. Οφείλει και έχει χρέος να δώσει όλους τους αναγκαίους πόρους για την πραγματική αποκατάσταση των θυμάτων. Αυτό, βέβαια, ακούγεται ωραίο και καλό, αλλά δε φτάνει. Για την κυβέρνηση και την ΕΕ, εκείνο που μετράει είναι να υλοποιηθούν τα σχέδια ανασυγκρότησης και αναδιάρθρωσης του συστήματος. Σ' αυτά τα σχέδια, όμως, τα θύματα του σεισμού, οι χιλιάδες και χιλιάδες άστεγοι της Αθήνας δε χωράνε. Το αντίθετο μάλιστα. Θεωρούνται και εμπόδιο στην απρόσκοπτη πορεία προς την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, γι' αυτό και κάθε αναφορά των κυβερνώντων καταλήγει στο στερεότυπο "οι καταστροφές είναι πολλές, αλλά η ένταξη της χώρας στη Νομισματική Ενωση δεν απειλείται". Στο βαθμό που οι ίδιοι, σε συνεργασία με τις οργανώσεις των εργαζομένων και το μαζικό λαϊκό κίνημα, σ' ολόκληρη τη χώρα, δεν αποφασίσουν να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της διεκδίκησης ουσιαστικών λύσεων στην καταστροφή που υπέστησαν, έτσι θα αντιμετωπίζονται και στη συνέχεια. Ως "εμπόδιο" και "ανεπιθύμητο στοιχείο απορύθμισης".
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Η αθλιότητά τους δεν έχει όρια. Πριν μια βδομάδα υπόσχονταν πακτωλούς 15 τρισ., που θα έκαναν πλούσιους 10 εκατομμύρια πολίτες, και τώρα δηλώνουν αδυναμία να προσφέρουν στέγη σε μερικές χιλιάδες οικογένειες
Feeds
Ρίχτερ ανηθικότητας! 
