Συγκέντρωση ενάντια στην απόφαση κλεισίματος του εργοστασίου της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) διοργανώνουν την ερχόμενη Τετάρτη, στη Λάρισα, το Εργατικό Κέντρο, το Σωματείο Εργαζομένων στο εργοστάσιο και η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων του νομού. Η συγκέντρωση αποφασίστηκε σε σύσκεψη που συγκάλεσε το Εργατικό Κέντρο, με στόχο να παρθούν πρωτοβουλίες για το συντονισμό της δράσης εργαζομένων, αγροτών και φορέων της περιοχής, ύστερα και από την ανακοίνωση της απόφασης κλεισίματος του εργοστασίων της Λάρισας και της Ξάνθης.

Το διεκδικητικό πλαίσιο, όπως διαμορφώθηκε στη σύσκεψη, είναι:

• Να μην κλείσει το εργοστάσιο ζάχαρης.
• Εναντίωση στην Κοινή Οργάνωση Αγοράς Ζάχαρης της ΕΕ.
• Εθνική ενίσχυση στην τευτλοπαραγωγή από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Απειθαρχία στις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στη σύσκεψη υπογραμμίστηκε η ανάγκη να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου, που έρχεται ως απόρροια της απόφασης της ΕΕ για δραστική μείωση της τιμής των τεύτλων και της ζάχαρης και εφαρμόζει πιστά η κυβέρνηση της ΝΔ. Οπως τονίστηκε, οι επιπτώσεις του θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρές, καθώς 4.000 και πλέον τευτλοπαραγωγοί στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας θα εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια, οι 900 εργαζόμενοι του εργοστασίου θα χάσουν τη δουλιά τους και εκατοντάδες επαγγελματίες - μεταφορείς, τευτλοεξαγωγείς - θα βρεθούν σε αδιέξοδο.

Οσον αφορά στα περί μετατροπής του εργοστασίου σε μονάδα παραγωγής βιοαιθανόλης, επισημάνθηκε ότι αποτελούν κυβερνητικά «φούμαρα» για τον αποπροσανατολισμό των τευτλοπαραγωγών και των εργαζομένων στην ΕΒΖ, που υφίστανται τις ολέθριες συνέπειες του κανονισμού για τη ζάχαρη. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πόρισμα της διαβόητης μελέτης βιωσιμότητας της ΕΒΖ αναφέρεται ότι για να καταστεί βιώσιμη η μονάδα βιοαιθανόλης, στη Λάρισα, πρέπει να χρησιμοποιείται εισαγόμενη και όχι εγχώρια πρώτη ύλη και συγκεκριμένα με φτηνό ουκρανικό σιτάρι αντί τεύτλων.

Είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι για τη χώρα μας το κλείσιμο εργοστασίων της ΕΒΖ και η εγκατάλειψη της καλλιέργειας από τους 20.000 παραγωγούς θα έχουν πολλαπλές αρνητικές συνέπειες. Και αποτελεί μονόδρομο ο κοινός αγώνας των τευτλοπαραγωγών, των εργαζομένων και των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο, στοχεύοντας στην αιτία του προβλήματος που είναι η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, την οποία εφαρμόζουν πιστά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.