Ετσι, λοιπόν, θα αποδράσουμε και εμείς, σειρά μας είναι άλλωστε, θα αποδράσουμε χωρίς να δράσουμε, χωρίς να μετακινηθούμε. Απλώς, θα διαβάσουμε μια αράδα από το εξαιρετικό βιβλίο του Ισαάκ Ασίμοφ «Το χρονικό των επιστημονικών ανακαλύψεων». Γράφει: Βινλανδία: Το 1000, ένας Βίκινγκς, ο Μπγιάρνε Χέργιουλφσον, παρασύρθηκε από μια θύελλα πέρα από τη Γροιλανδία και έφτασε σε μια ξηρά που βρίσκεται ακόμη πιο δυτικά. Ο γιος του Ερρίκου του Ερυθρού, ο Λάιφ Ερικσον (έζησε περί το 1000), αποφάσισε να εξερευνήσει προς δυτικά για να εξακριβώσει αν η ξηρά αυτή υπάρχει. Ο Ερικσον ανακάλυψε την περιοχή που τώρα ονομάζουμε Λαμπραντόρ και Νέα Γη και την ονόμασε Βινλανδία (Γη των Αμπελιών), προσπαθώντας ίσως να την παρουσιάσει με λαμπρότερα χρώματα. Το 1002 ιδρύθηκε μια αποικία στη Βινλανδία, αλλά διαλύθηκε γρήγορα, εξαιτίας των εσωτερικών συγκρούσεων και της αντίστασης των ιθαγενών της Αμερικής. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εξακολουθούσαν να αγνοούν αυτές τις ανακαλύψεις.

Οσο για το Βυζάντιο, εκείνη την εποχή ήταν υπό τον Βασίλειο τον Β`(βασίλευσε από το 976 έως το 1025) και η βυζαντινή αυτοκρατορία έγινε για τελευταία φορά μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη.

Ωραία ήταν η βόλτα μας, επιστρέφουμε στα Καθημερινά μας, και ας είναι Κυριακή.