Στα άρθρα αυτά γίνεται λεπτομερής αναφορά στις θηριωδίες των ναζιστών σε βάρος του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της κατοχής, «το Δίστομο δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση», αναφέρεται στο συγκεκριμένο άρθρο. Και συνεχίζει: «στις 16/6/1944, οι Γερμανοί στρατιώτες κατέστρεψαν και καταλήστεψαν το Δίστομο, δολοφονώντας 218 κατοίκους του, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά, με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο».

Παρακάτω στο άρθρο γίνεται αναφορά των δικαστικών αποφάσεων και του Αρείου Πάγου: «εκατοντάδες είναι τα χωριά της Ελλάδας που καταληστεύτηκαν, διαλύθηκαν και στις περισσότερες περιπτώσεις οι κάτοικοί τους δολοφονήθηκαν. Ο στρατηγός Ρίνγκελ, διοικητής της 5^ης ορεινής ταξιαρχίας, έδωσε εντολή για κάθε τραυματισμό Γερμανού στρατιώτη να εκτελούνται δέκα Κρητικοί πολίτες, και αυτό γιατί για πρώτη φορά στον πόλεμο αυτό, η Βέρμαχτ είχε τόσες μεγάλες απώλειες.

Για πρώτη φορά οι Γερμανοί αντιμετώπισαν στην Κρήτη ένα λαϊκό πόλεμο». Στη συνέχεια αναφέρεται στην καταστροφή της ΚΑΝΔΑΝΟΥ, ως αντίποινα για τη θανάτωση 25 Γερμανών στρατιωτών.

Το Φεβρουάριο του 1942, το ΕΑΜ ιδρύει τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ). Οι δύο αυτές οργανώσεις εξελίχθηκαν στους δύο πιο βασικούς παράγοντες στο στρατιωτικό και πολιτικό τομέα, του απελευθερωτικού αγώνα». «Οι αστοί πολιτικοί βλέποντας τη μεγάλη επιρροή των κομμουνιστών, μέσω των οργανώσεων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, δημιούργησαν τον Αστικό Αντιστασιακό Πόλο, της Εθνικής Δημοκρατικής Ενωσης (ΕΔΕΣ), η οποία με τη βοήθεια των Αγγλων από τα τέλη του Ιούλη του 1942 είχε δημιουργήσει ένα μικρό, εντελώς ελεγχόμενο από τους Αγγλους, απελευθερωτικό στρατό που δρούσε στη βορειοδυτική Ελλάδα». Και συνεχίζει: «η μανία των κατακτητών στρεφόταν ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, και του ΕΛΑΣ».

Πιο κάτω γίνεται αναφορά στη Νιγρίτα Θεσσαλονίκης και στη σύλληψη 97 πατριωτών, με την κατηγορία της «κομμουνιστικής δραστηριότητας». Η πόλη της Θεσσαλονίκης είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης από τις συνεχείς συλλήψεις.

Οι εκτελέσεις ήταν στην ημερήσια διάταξη «σε αναφορά του προς τον Φίρερ ο στρατηγός Κρεντζκ, υπεύθυνος για τη στρατιωτική διοίκηση της περιοχής Θεσσαλονίκη - Αιγαίο, γράφει: με ιδιαίτερη σκληρότητα τα στρατεύματά μας επιβάλλουν την τάξη στην περιοχή. Τα χωριά που έκρυβαν αντάρτες πυρπολήθηκαν. Ετσι, τον Οκτώβρη του 1941 στη Θεσσαλονίκη και τη γύρω περιοχή, εκτελέστηκαν 800 Ελληνες και τουλάχιστον δέκα χωριά καταστράφηκαν».

Συνεχίζει: «από το φθινόπωρο του 1943, ο μοναδικός αντίπαλος των Γερμανών κατακτητών στην Ελλάδα ήταν ο ΕΛΑΣ και ο αστικός ΕΔΕΣ δεν έπαιζε πια κανένα στρατιωτικό ρόλο. Οι αρχηγοί της οργάνωσης αυτής στα τέλη του 1943 συνεργάστηκαν με το Γερμανό κατακτητή.

Στις 15/9/1943, μια διμοιρία της 22^ης μεραρχίας τεθωρακισμένων, δολοφονεί 500 κατοίκους της κρητικής κοινότητας Βιάμος.

Στις 23/9/1943, μονάδες του 22^ου ορεινού σώματος, δολοφονούν 4.000 Ιταλούς στρατιωτικούς στην Κεφαλονιά, κατηγορώντας τους ότι είχαν καταθέσει τα όπλα.

Την 1/10/1943, η 1^η ορεινή ταξιαρχία δολοφονεί 250 πολίτες και καταστρέφει πάνω από μια ντουζίνα χωριά για το θάνατο ενός Γερμανού αξιωματικού, στην περιοχή της Αρτας.

Στις 26/11/1943, κατόπιν διαταγής του στρατηγού Φέλμι δολοφονούνται 100 πολίτες της Τρίπολης.

Στις 5-14/12/1943, επιχείρηση Καλαβρία. Ομάδες της 117^ης ταξιαρχίας των ΛΟΚ καταστρέφει τη μικρή πόλη Καλαβρία στην Πελοπόννησο. Καταστρέφονται 24 χωριά της γύρω περιοχής, 2 μοναστήρια και δολοφονούνται παραπάνω από 1.300 Ελληνες.

Αυτά γράφει ο Γερμανός Μάρτιν Σέκεντορφ, που ετοιμάζει μια τρίτη συνέχεια στην ίδια εφημερίδα, για το ίδιο θέμα.