Ο δήμαρχος της Ραφήνας Ανδρέας Κεχαγιόγλου - τόσα χρόνια αυτό του καταλογίζουν οι κάτοικοι της πόλης - «δεν έβλεπε, δεν άκουγε». Εφτασε, όμως, πριν δέκα μέρες περίπου, κάτω από την πίεση των αγανακτισμένων και ξεσηκωμένων κατοίκων λόγω της ανεξέλεγκτης λειτουργίας του λιμανιού, να πει «πως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι για την κάποτε ειδυλλιακή πόλη μας». Και έτσι οργανώθηκε η κινητοποίηση από το δήμο, μπλοκάροντας και με απορριμματοφόρα του δήμου, τους γύρω απ' το λιμάνι δρόμους, και το λιμάνι, για ένα 4ωρο και αναγκάζοντας τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας να ζητήσει συνάντηση με τη δημοτική αρχή της πόλης. Γιατί όμως τα έκανε όλα αυτά; Γιατί όπως λένε οι Ραφηνιώτες: «Δεν είχε πλέον μούτρα να βγει στους δρόμους της πόλης μας. Οι καταστηματάρχες τού την πέφτανε, οι ιδιοκτήτες ακινήτων το ίδιο, οι κάτοικοι που δεν μπορούν να βάλουν ούτε το πόδι τους μες στη θάλασσα, ακόμα περισσότερο. Κάτω απ' την πίεση των γεγονότων, πήρε και κράτησε αυτή τη θέση».

Βέβαια η στροφή που έκανε αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε την προηγούμενη Δευτέρα με τον Χρ. Παπουτσή, ήταν αναμενόμενη. «Ικανοποιημένος πλήρως απ' τις δεσμεύσεις του υπουργού», δηλώνει σήμερα ο δήμαρχος. Μόνο που οι Ραφηνιώτες γνωρίζουν πως σύντομα - με ή χωρίς το δήμαρχό τους - θα αναγκαστούν ξανά να κατέβουν στους δρόμους. Γιατί γνωρίζουν πως ό,τι προβλέπεται για την πόλη τους, χειρότερη θα κάνει τη ζωή τους στο μέλλον κι όχι καλύτερη...

Οπως και να 'χει το πράγμα, πάντως, η ουσία είναι πως οι κάτοικοι της Ραφήνας έχουν φτάσει ήδη στα όριά τους. «Απ' την άνοιξη έως το φθινόπωρο δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Παρκάρουν οι ταξιδιώτες τα αυτοκίνητά τους μπρος στις πόρτες των σπιτιών μας. Για να μπούμε μέσα πρέπει να πηδάμε αυτοκίνητα! Σας έχει συμβεί να ακούτε επί τρία 24ωρα να χτυπά συνεχώς συναγερμός αυτοκινήτου; Στο "Αιγινίτειο" θα πάμε σε λίγο όλοι μας». Λόγια αγανακτισμένων Ραφηνιωτών είναι αυτά. Λόγια που μπορεί να ειπώθηκαν απ' τη Ματίνα Μακρή, κάτοικο της περιοχής για δεκαετίες τώρα, εκφράζουν όμως όλους τους ανθρώπους που επέλεξαν κάποτε να ζήσουν στη Ραφήνα κι όχι στο κέντρο της πόλης «για μια καλύτερη ποιότητα ζωής». Τώρα, λένε, «έχουμε καταντήσει χειρότερα κι απ' τον Πειραιά»...

Και δεν είναι μόνο οι κάτοικοι που πνίγονται. Είναι και οι επαγγελματίες του τόπου αυτού. Οι άνθρωποι που επένδυσαν στην περιοχή, για να κυνηγούν σήμερα με το... τουφέκι έναν πελάτη. «Οταν ο άλλος δε βρίσκει πουθενά να παρκάρει, αναγκαστικά θα κάνει τα ψώνια του αλλού. Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια καινούρια αγορά περιφερειακά της Ραφήνας (Πικέρμι, Παλλήνη) με αποτέλεσμα τα μαγαζιά της πόλης μας να υποφέρουν», λέει στο «Ρ» ο καταστηματάρχης Στέφανος Βουδούρης. Στο ίδιο πνεύμα κι ο συνάδελφός του Θανάσης Γιακουβάκης - υπήρξε κάποτε και κοινοτικός σύμβουλος Ραφήνας - υπογραμμίζει: «Δυστυχώς το λιμάνι επηρέασε αρνητικά, αρνητικότατα την εμπορική ζωή του τόπου. Ζω 65 χρόνια εδώ, η πόλη μας καμιά σχέση δεν έχει με ό,τι ήταν τότε». `Η όπως αλλιώς το είπε η Φανή Βουδούρη: «Καταλαβαίνετε τι είναι να νιώθω καθημερινά εγκλωβισμένη μέσα στην πόλη που ζω, γιατί είναι αδύνατον να μετακινηθώ με το αυτοκίνητό μου;»...