Στις 28 του περασμένου Σεπτέμβρη, σε ηλικία 93 χρόνων, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο ο Ελευθέριος Μουζάκης, ο ιδιοκτήτης της γνωστής στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας επιχείρησης «ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ». Το Σάββατο δημοσιοποιήθηκε μέρος της διαθήκης του, σύμφωνα με την οποία ο μακαρίτης αφήνει το 85% των μετοχών του στην οικογένειά του και το 15% στους συνεργάτες του. Τα ποσά στα οποία αναλογούν οι μετοχές είναι δυσθεώρητα για τον κοινό νου και αντανακλούν τον πλούτο που συσσώρευσε ο μεγαλοβιομήχανος ξεζουμίζοντας επί δεκαετίες τους εργάτες στα εργοστάσιά του. Για να μην κατηγορηθεί μάλιστα για αχαριστία μετά θάνατον, ο Ελ. Μουζάκης αφήνει και το ...αστρονομικό ποσό των 880.411 ευρώ στους εργαζόμενους, ζητώντας να διανεμηθεί κατά 60% στους υπάλληλους και κατά 40% στους εργάτες.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς για το όψιμο «ενδιαφέρον» του Μουζάκη προς τους εργαζόμενους της επιχείρησής του... Οσους τουλάχιστον έχουν απομείνει, αφού, μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβρη, οπότε και πέθανε, είχε προλάβει να απολύσει πάνω από 800 εργάτες, κλείνοντας τα δυο κλωστοϋφαντουργεία στην περιοχή της Αττικής. Σήμερα διατηρεί μόνο το βαφείο με μερικές δεκάδες εργαζόμενους, ενώ την παραγωγή από τα κλειστά πλέον εργοστάσια την αντικατέστησε με εισαγωγές από την Ινδία. Οσο για το πώς έφτιαξε την περιουσία που σήμερα αφήνει στους κληρονόμους του, οι μαρτυρίες συνδικαλιστών και εργαζομένων για τη βαθιά εργασιακή εκμετάλλευση και το συνδικαλιστικό άβατο που είχε επιβάλει στα εργοστάσιά του είναι αποκαλυπτικές. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η «ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ» ήταν για χρόνια το μεγαλύτερο γκέτο στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, όπου η απεργία απαγορευόταν «διά ροπάλου».

Ο μεγαλοβιομήχανος θέλησε να μεριμνήσει για την υστεροφημία του. Αλλά και για τον καθαγιασμό συνολικά της τάξης του, όπως και πολλοί άλλοι όμοιοί του «ευεργέτες», άλλοτε εν ζωή, άλλοτε μετά θάνατον. Πάντοτε όμως «με ξένα κόλλυβα». Γιατί ακόμα και τα ψίχουλα που άφησε δήθεν στους εργαζόμενους δεν είναι δικά του. Είναι κλεμμένη υπεραξία. Κέρδη φτιαγμένα από τον ιδρώτα εκείνων που για χρόνια εκμεταλλευόταν στα εργοστάσιά του. Τα οποία τώρα εμφανίζει σαν αντίδωρο σε όσους απέμειναν μετά τις χρυσοφόρες για τον ίδιο «εκκαθαρίσεις» που έκανε στην επιχείρησή του. Η ειρωνεία; Ακόμα και στην ...κληρονομιά ο μεγαλοβιομήχανος διατηρεί το διαχωρισμό ανάμεσα σε «εργάτες» και «υπάλληλους». Οπως τόσα χρόνια έκανε και με τις αποζημιώσεις των εκατοντάδων που απέλυε, αφού πρώτα τους ξεζούμιζε...