Ολο και περισσότερο και όλο σοβαρότερα θεατροποιείται η συνθετική, μουσικοδιδακτική και σκηνοθετική δουλιά του Σταμάτη Κραουνάκη, με τη μουσικο-θεατρική ομάδα του «Σπείρα-Σπείρα». Μετά την έξοχη φεστιβαλική μουσικο-θεατρική παράστασή του «Θητεία στο κάλλος» (με μελοποιημένα αποσπάσματα Χορικών αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών), ανέβασε στο θέατρο «Αθηναΐς» το έργο «Δουλάρες». «Πολυμήχανος» δημιουργός ο Κραουνάκης συνέλαβε και υλοποίησε την ιδέα μιας σατιρικής παράστασης, με τη μορφή του θεάτρου-καμπαρέ, με θέμα τους δούλους-υπηρέτες από την αρχαιότητα μέχρι τους σημερινούς - ποικίλων εργασιακών μορφών - «υπηρέτες»-προλετάριους, γυναίκες και άνδρες, και εμμέσως τα αφεντικά τους (αν και απουσιάζουν από τη μυθοπλοκή). Ο κύριος κειμενικός «ιστός» της παράστασής του αποτελείται από μικρά αποσπάσματα και σπαράγματα θεατρικών έργων, ποιημάτων, μυθιστορημάτων (λ.χ. Αριστοφάνη, Μισιτζή, Κορομηλά, Αννινου, Ξενόπουλου, Σεβαστίκογλου, Σολωμού, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Ροστάν, Μαριβώ, Ζενέ κ.ά.), γνωστά λαϊκά και έντεχνα τραγούδια μας (λ.χ. «Τα βάσανα της πλύστρας», «Η καμαριέρα», «Ο γερο-νέγρο Τζιμ» κ.ά.) και με συνδετικά κείμενα (για να φανεί η διαχρονικότητα και επικαιρότητα του θέματος με τα σημερινά δεδομένα ντόπιων και μεταναστών εργατών - εργατριών και οικιακών βοηθών) των Ιωσήφ Βιβλιλάκη και Ευανθίας Στιβανάκη. Σαρκαστικός ο τίτλος της παράστασης υπογραμμίζει το μέγεθος, την πολυμορφία και τις συνέπειες στη ζωή των εκμεταλλευομένων (που αναγκάζονται να επιστρατεύσουν και την πονηριά για να επιβιώσουν), της «δουλείας». Δουλείας, που «αλυσοδένει» φανερά τους ανθρώπους. Δουλείας, συχνά έμμεσης και αφανούς, όταν ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε «δούλο», ακόμα και σε «αρχιδουλάρα» - «όργανο» των εκμεταλλευτών του. Αλλά και οι καλλιτέχνες μπορεί να γίνουν διασκεδαστές - «υπηρέτες», όπως υπονοεί ο «δαιμόνιας» ευρηματικότητας Κραουνάκης, βάζοντας τους δουλοντυμένους ερμηνευτές της παράστασης να υποδέχονται τους θεατές, με τον Κομπέρ-«τυραννικό» υπεύθυνο του θεάματος και με την πορνο-δρακουλίνα Τζένιφερ, που δεν πίνει, αλλά της πίνουν το αίμα... Η παράσταση του Κραουνάκη, θεματολογικά και εικαστικά δραστική (κοστούμια Γιάννης Μετζικώφ, σκηνικό Τάκης Χατούπης, φωτισμοί Κατερίνα Μαραγκουδάκη), χορογραφικά εκφραστική (Φρόσω Κορρού), υποκριτικά καλοδιδαγμένη (με τη συνεργασία του ηθοποιού Χρήστου Στέργιογλου), ευλύγιστη συνθετικά (Σταμάτης Κραουνάκης, Χρίστος Θεοδώρου) ευφραίνει καρδίαν. Ευφραίνει, τελικά, χάρη στις εξαιρετικές, αξιέπαινες ερμηνείες στο λόγο και στο τραγούδι όλων ανεξαιρέτως των μελών της ομάδας (τους αναφέρουμε βάσει της διανομής): Γιώργος Νανούρης, Βασίλης Μοσχονάς, Ρούλη Καρασιλιώτη, Πωλίνα, Αργυρώ Καπαρού, Δάφνη Λέμπερου, Βικτωρία Ταγκούλη, Ελεάννα Καραντίδου, Παρθένα Χοροζίδου, Γιώργος Στιβανάκης, Μιχάλης Βόλακας, Δημήτρης Ερατεινός.