Αλλο ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης (ΕΣΔ) για την «αντιμετώπιση» των ναρκωτικών παρουσιάστηκε την περασμένη Τετάρτη στη Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τα ναρκωτικά - πλήρως προσαρμοσμένο στις επιταγές της ΕΕ - το οποίο διαπνέεται από τη λογική του κέρδους και της εμπορευματοποίησης του ανθρώπινου πόνου, του κόστους και της αποδοτικότητας, δημιουργώντας μόνιμους και νόμιμους τοξικοεξαρτημένους.

Με το μανδύα της υποτιθέμενης «ελεύθερης σκέψης, προσδιορισμένη από θεωρήσεις επιστημονικές, αλλά και ανθρωπιστικές, να απορρίψουμε απόψεις παλαιές και αποδεχόμενοι νέες αντιλήψεις να σχεδιάσουμε την καινούρια μας πολιτική», το νέο ΕΣΔ έρχεται να πλασάρει ως «πρωτοποριακή» τη χορήγηση υποκαταστάτων μέσω του ΕΣΥ, τον παραγκωνισμό της πρωτογενούς πρόληψης, την εκχώρηση της απεξάρτησης σε ιδιώτες, την πριμοδότηση της υποκατάστασης. Κι όλα αυτά τη στιγμή που χώρες, όπως η Δανία, αναφέρουν ότι σχεδόν οι μισοί θάνατοι από ναρκωτικά προέρχονται από μεθαδόνη...

Συγκεκριμένα, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι στόχος είναι η «επικαιροποίηση της νομοθεσίας», με την έκδοση ΠΔ για τους όρους άδειας και λειτουργίας θεραπευτικών μονάδων και συμβουλευτικών σταθμών και τροποποίηση της νομοθεσίας για τη χορήγηση υποκαταστάτων (συνταγογράφηση από τους γιατρούς του ΕΣΥ). Υπενθυμίζεται ότι πριν ένα χρόνο το ΣτΕ είχε αποσύρει παρόμοιο ΠΔ κρίνοντας ότι είναι αντίθετο με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας. Ουσιαστικά, προτείνεται η νομιμοποίηση των ιδιωτικών κλινικών που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόσο, η μετατροπή του κράτους σε νόμιμο «έμπορο ουσιών» υποκατάστασης, χωρίς να πληρεί καμία προϋπόθεση και με τον κίνδυνο δημιουργίας μιας ιδιότυπης «πιάτσας» στα νοσοκομεία.

Σε άλλο σημείο επικεντρώνεται στη «δημιουργία νέων μονάδων υποκατάστασης σε όλη την Ελλάδα». Δηλαδή, πριμοδοτείται η υποκατάσταση σε βάρος της θεραπείας, την ίδια στιγμή που φορείς από κάθε γωνιά της Ελλάδας διατυπώνουν το αίτημα για τη δημιουργία «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων.

Επίσης, αναφέρεται ότι «οι έτοιμες λύσεις του παρελθόντος ουδόλως αποδίδουν. Η παλαίωση αυτή ισχύει ακόμα και για λύσεις που σχεδιάστηκαν πριν από μια έστω δεκαετία...». Ποιες είναι οι έτοιμες λύσεις; Με ποια κριτήρια μιλάμε για παλαίωση; Ποιες υπηρεσίες αξιολογήθηκαν και με ποιο τρόπο; Ενώ γίνεται λόγος για «αρχή της υγειονομικής δημοκρατίας που απαιτεί αφενός να καλύπτονται οι ανάγκες υγείας όλων των πολιτών και αφετέρου να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των ατόμων, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών...». Στην «υγειονομική δημοκρατία» εντάσσονται και η διάλυση του λεγόμενου κράτους Πρόνοιας, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών Υγείας και η εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου;

Σε ένα άλλο σημείο αναφέρεται: «Το φαινόμενο της καθήλωσης σε ξεπερασμένα πρότυπα και σε βαλσαμωμένα, ιεροποιημένα σχεδόν σχήματα παραμένει ακόμα έντονο και καταστρεπτικό...». Προφανώς οι συντάκτες του ΕΣΔ αναφέρονται στα κλειστά θεραπευτικά προγράμματα και στα προγράμματα πρωτογενούς πρόληψης. Αξίζει να υπενθυμίσουμε τα στοιχεία της επίσημης έκθεσης για το 2006 του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας, σύμφωνα με τα οποία η Δανία ανέφερε τη μεθαδόνη ως αιτία τοξίνωσης στο 44% των θανάτων το 2004, η Γερμανία ανέφερε ότι 345 περιπτώσεις θανάτων οφείλονται σε ουσίες υποκατάστασης.

Ακόμη, το ΕΣΔ μιλάει για «θεώρηση της ουσιοεξάρτησης και μάλιστα της ηρωινοεξάρτησης ως νόσου με την κατ' ακολουθία αναγκαία επιλογή μιας ορθολογικής και αληθώς ολιστικής θεραπευτικής διαδικασίας...». Είναι ξεκάθαρο ότι τέτοιου είδους αντιφάσεις οδηγούν σε επικίνδυνα αδιέξοδα. Η εξάρτηση από ουσίες είναι ένα καθαρά κοινωνικό φαινόμενο, πολυπαραγοντικό και πολυδιάστατο και η αντιστροφή αυτής της πραγματικότητας θεωρείται ανορθολογισμός και μεταφυσική αντίληψη που χαρακτηρίζει με έναν ολοκληρωτικό και άρα επικίνδυνο τρόπο χιλιάδες νέους σαν αρρώστους.

Γίνεται αναφορά στο «σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Η ανεργία, η σχολική διαρροή, η οικονομική και πολιτιστική φτώχεια εμπίπτουν στις προαναφερθείσες κατηγορίες και έννοιες; Εάν ναι τι έχει γίνει μέχρι σήμερα ώστε να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα, που, σημειωτέον, σχετίζονται άμεσα με την εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες; Στην ίδια σελίδα γίνεται αναφορά στην απόφαση της Λισαβόνας για την «Οικονομία της γνώσης» και τους τρεις πυλώνες της: 1) Ερευνα, 2) Καινοτομία και 3) Διάχυση της πληροφορίας. Τίθενται τρία βασικά ερωτήματα: α) Ερευνα για ποιους; β) Ποιο το περιεχόμενο των καινοτομιών; γ) Ποιο το περιεχόμενο της πληροφορίας που διαχέεται; Οσο για την αναφορά στη συστηματική αξιολόγηση των υπαρχουσών θεραπευτικών μονάδων, δε διευκρινίζεται πώς θα γίνει αυτό, από ποιους θα γίνει και με ποιους όρους.