Αναμφισβήτητα, το αίτημα να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος αποτελεί αυτή την περίοδο αίτημα αιχμής για το λαϊκό κίνημα, γιατί το άρθρο 16 (στα χαρτιά τουλάχιστον, ανεξάρτητα από το βαθμό εφαρμογής του που εξαρτάται από τους κάθε φορά συσχετισμούς) έχει κατακτηθεί για να κατοχυρώνει τη δημόσια και κυρίως τη δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού, σε κρατικά εκπαιδευτήρια, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι λαϊκές οικογένειες - από την ίδια την εμπειρία τους (μια ακριβοπληρωμένη «δωρεάν Παιδεία») - είναι σε θέση να κατανοήσουν ότι η αναθεώρηση αυτού του άρθρου δεν είναι άλλο από το ...«κερασάκι στην τούρτα», πράξη κορύφωσης μιας διαδικασίας για την - και συνταγματικά κατοχυρωμένη - ολοκληρωτική μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα μόνο, που θα πουλιέται ακριβά σε ιδρύματα τα οποία θα λειτουργούν «νέτα - σκέτα» σα να είναι ιδιωτικά.

Γι' αυτό και καμιά πρωτοβουλία ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν μπορεί να συσπειρώνει πραγματικά πλατιά λαϊκά στρώματα, αν δε συνδέει ευθέως την πάλη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 με την πάλη συνολικά ενάντια στις αναδιαρθρώσεις που ιδιωτικοποιούν την εκπαίδευση. Που χτίζουν σχολειά δύο ταχυτήτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Κάθε πρωτοβουλία που μιλά στενά για το άρθρο 16 είναι καταδικασμένη να καταλήξει σ' αυτό που εμφανίζονται να επιδιώκουν κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ (δήθεν διαφωνούντες με την επίσημη θέση του κόμματός τους υπέρ της αναθεώρησης): και το άρθρο 16 μπορεί να παραμείνει και οι αναδιαρθρώσεις να προχωρήσουν. Κάθε τέτοια πρωτοβουλία επιδιώκει με έναν ύπουλο τρόπο να «χαϊδέψει» το λαϊκό αίσθημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, για να εγκλωβίσει τη λαϊκή αντίδραση αποκλειστικά και μόνο εκεί και να φρενάρει τους αγώνες ενάντια στους υπόλοιπους νόμους και μεθοδεύσεις που ιδιωτικοποιούν την εκπαίδευση.

Η θέση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, για παράδειγμα, δεν μπορεί να στηρίζεται στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που έχουν βάλει και συνεχίζουν να βάζουν πλάτη στις αναδιαρθρώσεις (και με το λεγόμενο διάλογο που ξεκίνησαν), ενώ δεν έκρυψαν την πρόθεσή τους να μετατρέψουν την Ακαδημία επιμόρφωσης εργατοπατέρων σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο... Μια πρωτοβουλία, λοιπόν, που στηρίζεται σ' αυτούς τους φορείς, δεν μπορεί να στοχεύει πραγματικά στην υπεράσπιση της ενιαίας, δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, αλλά αποσκοπεί σε άλλου τύπου οφέλη.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις, η σύσκεψη που κάλεσε χτες το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, προκειμένου να στηθεί μια «εθνική επιτροπή φορέων» για την υπεράσπιση του άρθρου 16. Πώς εξηγείται όμως σε μια τέτοια πρωτοβουλία να καλείται η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ με τις γνωστές θέσεις και τη γνωστή δράση τους απέναντι σ' αυτά τα ζητήματα και να μην καλούνται άλλοι φορείς που βρίσκονται πραγματικά μέσα στο κίνημα και παλεύουν έμπρακτα ενάντια σε κάθε προωθούμενη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης; Η μόνη εξήγηση είναι πως εξαρχής ο στόχος τους ήταν να μην ξεφύγει η πρωτοβουλία «ούτε ρούπι» από τα στενά όρια του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, γιατί οι δεσμεύσεις τους στο κεφάλαιο δεν τους επιτρέπουν να αντιταχθούν συνολικά στις αναδιαρθρώσεις.

Κάτω από αυτό το πρίσμα εξηγούνται και οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν της σύσκεψης: συνδικαλιστές έμαθαν από προδημοσιεύσεις στις εφημερίδες ότι οι φορείς τους θα συμμετέχουν στη σύσκεψη, χωρίς οι ίδιοι οι φορείς να έχουν συζητήσει ποτέ κάτι τέτοιο. Οσοι συμμετείχαν, μίλησαν ως εκπρόσωποι παρατάξεων και πολιτικών κινήσεων και τελικά, το αποτέλεσμα της σύσκεψης εμφανίζεται ως πρωτοβουλία «φορέων» (χωρίς οι ίδιοι οι φορείς να έχουν πάρει καμιά τέτοια απόφαση). Ακόμα και η ίδια η εκτελεστική γραμματεία της ΠΟΣΔΕΠ, που ήταν ο διοργανωτής δεν είχε συζητήσει γι' αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά την αποφάσισε μόνο μια συγκεκριμένη παράταξη! Οι δήθεν εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που εμφανίστηκαν εκεί, ανήκουν όλοι σε μια συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, ενώ όταν το προεδρείο ρωτήθηκε για εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις που γίνονται αυτή την περίοδο, η απάντηση ήταν ένας κατάλογος εκδηλώσεων του ΣΥΝ...