Ενα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του σκακιού είναι η αλήθεια και η απόλυτη καθαρότητα. Τίποτα κρυφό, τυχερό ή πλάγιο, δεν υπάρχει στο σκάκι. Είναι τόσο αληθινό και υπαρκτό, σαν τους πλανήτες που δισεκατομμύρια χρόνια κινούνται στο διάστημα και δε συγκρούονται. Στο σκάκι, θεωρητικά τουλάχιστον, τα πάντα μπορούν να προβλεφτούν και να ελεγχθούν έγκαιρα, στην πράξη όμως κάθε παίκτης αντιμετωπίζει εκπλήξεις και συνδυασμούς που οφείλονται όχι μόνο στην ικανότητα του αντιπάλου, αλλά κύρια στην πολυπλοκότητα των συνδυασμών και στις απρόβλεπτες θέσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των παρτίδων. Οπως γνωρίζουμε οι συνδυασμοί, σχεδόν πάντα εμπεριέχουν τακτικά χτυπήματα το αποτέλεσμα των οποίων θα φανεί μετά από 2 ίσως και μετά από 10 κινήσεις.

Στη θέση του διαγράμματος αυτού του κειμένου, αλλά και σ' αυτή της σπουδής με τα αλγεβρικά σύμβολα, την έκπληξη την κάνουν τα λευκά τα οποία μάλιστα μειονεκτούν σε υλικό. Και στις δύο σπουδές γίνεται φανερό ότι συχνά δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο η απόκτηση υλικού, όσο το πλεονέκτημα να έχεις το τέμπο της κίνησης και μ' αυτό, φυσικά, να πάρεις την πρωτοβουλία και να μετατρέψεις μια χαμένη θέση σε ισοπαλία (ή και σε νίκη σε άλλες περιπτώσεις). Στο διάγραμμα τα λευκά παρατηρούν μία έστω και προσωρινή έλλειψη κινητικότητας των δύο κομματιών του μαύρου, χωρίς βέβαια να αγνοούν τον κίνδυνο προώθησης των ελεύθερων πιονιών α - β - και γ. Πώς κατάφεραν εδώ τα λευκά την ισοπαλία; Η θέση στη 2η σπουδή είναι: Λευκά: Ρβ4, Βδ3, Στρ. β2, δ6 (4). Μαύρα: Ργ6, Βζ8, Πα7, Πβ7, Στρ. α4, β3, β6 (7)

Εδώ τα πράγματα είναι περισσότερο δύσκολα για τα λευκά, πώς κατάφεραν την ισοπαλία; Οι απαντήσεις στον επόμενο «Ρ».