Ποιος ευθύνεται για το ξεπούλημα όλων των κερδοφόρων ΔΕΚΟ (δημοσίων επιχειρήσεων) της χώρας, οι οποίες - στα πλαίσια των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων - στήθηκαν από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή του ιδιωτικού κεφαλαίου και επί δεκαετίες αποτελούσαν την κεντρική αρτηρία, τον κορμό της ελληνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας;

Το ερώτημα αυτό απασχολεί την κοινή γνώμη της χώρας τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, με αφορμή το ολοκληρωτικό πλέον - παράδοση και της διοίκησης σε ιδιώτες - ξεπούλημα του ΟΤΕ. Το ΠΑΣΟΚ... εξερράγη. Ακου, λέει, να ξεπουλήσει η ...δεξιά τον ΟΤΕ σε ιδιωτικά συμφέροντα; Και τα λέει αυτά το ΠΑΣΟΚ του - και της - Παπανδρέου, του Σημίτη, του Παπαντωνίου, του Χριστοδουλάκη, του Παπαδόπουλου, της Διαμαντοπούλου και άλλων εκλεκτών... Αλήθεια, ξέρουν τίποτα όλοι αυτοί για ξεπουλήματα ή είναι αθώοι του αίματος;

Ο ελληνικός λαός βέβαια ξέρει ότι το γιγάντιο εγχείρημα του ξεπουλήματος των ΔΕΚΟ - και όχι μόνο - είναι έργο δικομματικό. Οτι δράστες, ως ενεργούμενα του κεφαλαίου και του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, είναι και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Και αυτό βέβαια το λένε και τα επίσημα κείμενα.

Το εγχείρημα της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων επιχειρήσεων πάει σε βάθος χρόνου, ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και εκτελέστηκε από τις αλληλοδιαδεχόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εμείς θα σταθούμε σε τρία κωδικά σημεία που πιστοποιούν τις θέσεις αυτές.

Σημείο πρώτο: Το θέμα των ΔΕΚΟ έρχεται στην επικαιρότητα την περίοδο 1986-87, οπότε τίθεται σε εφαρμογή σχέδιο αποχαρακτηρισμού τους από τη λειτουργία τους ως δημόσιων επιχειρήσεων. Ενδεικτικά αναφέρουμε την Κυβερνητική Απόφαση με ημερομηνία 28 Αυγούστου 1987 και με θέμα «Εξαίρεση δημόσιων επιχειρήσεων από εφαρμογή κανόνων δημόσιου τομέα». Πρόκειται για τη γνωστή ως τροπολογία Παπανδρέου (σ.σ. του τότε πρωθυπουργού) για την αποδημοσιοποίηση των ΔΕΚΟ, όπου μεταξύ άλλων εξεταζόταν... η εκλογίκευση της επιχειρηματικής τους λειτουργίας, η αύξηση της παραγωγικότητάς τους και η βελτίωση της ανταγωνιστικής τους ικανότητας... Η συγκεκριμένη απόφαση υπογράφεται από τον πρωθυπουργό Α. Γ. Παπανδρέου και μια πλειάδα υπουργών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Σημείο δεύτερο: Ο νόμος 2414/96 - τομή για τις ΔΕΚΟ που προώθησε ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου (κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου - Κ. Σημίτη). Εχουμε μπει ήδη στη διαδικασία ιδιωτικοποίησής τους. Ο νόμος αυτός απλώς θέτει το συνολικό ρυθμιστικό πλαίσιο, καθώς με το άρθρο 1 προγράφονται συνολικά 35 γνωστές ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΟΠΑΠ κλπ.). Αποκαλυπτικά των προθέσεων είναι τα ακόλουθα σημεία:

• Αρθρο 2 παράγραφος 3: Με προεδρικά διατάγματα ορίζεται ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις λειτουργούν με βάση τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, χωρίς να μεταβάλλεται ο χαρακτήρας τους ως εταιρειών που ασκούν δραστηριότητα κοινής ωφέλειας...
• Αρθρο 4 παράγραφος 2 ε): Το Συμβόλαιο Διαχείρισης περιλαμβάνει ...τους δείκτες παρακολούθησης του κόστους παραγωγής, παραγωγικότητας, βαθμού αξιοποίησης προσωπικού κλπ. Στο δε στ) αναφέρει ότι αναγράφεται «το ποσό που διατίθεται συνολικά ετησίως για τις δαπάνες του προσωπικού...».

Αποκαλυπτικό όμως είναι και το άρθρο 10 «θέματα προσωπικού» παράγραφος 4, όπου αναφέρεται: «οι διοικήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων υποχρεούνται να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αναβάθμιση και αξιοποίηση του προσωπικού τους καταρτίζοντας, όπου χρειάζεται, νέους κανονισμούς προσωπικού και οργανογράμματα. Ιδιαίτερα για τους ΓΚΠ (Γενικούς Κανονισμούς Προσωπικού) των επιχειρήσεων και ζητήματα που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, οποιαδήποτε αλλαγή απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη και των δύο μερών (επιχείρηση - εργαζόμενοι) με τη διαδικασία της υπογραφής συλλογικής σύμβασης από την πιο αντιπροσωπευτική οργάνωση του χώρου».

Σημείο τρίτο: Ο στόχος της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων είχε τεθεί από τότε. Τον υλοποίησε πλήρως, δέκα χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ με το νέο σαρωτικό νόμο 3429/05 για τις ΔΕΚΟ. Τα επίμαχα σημεία του νέου αντεργατικού εκτρώματος είναι τα άρθρα 13 (νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό) και 14 (υφιστάμενο προσωπικό). Με το πρώτο ορίζεται ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα περάσουν πρώτα από επτάμηνη... δοκιμαστική περίοδο (θα γίνεται δηλαδή το ξεκλήρισμα) και στη συνέχεια, αν προσληφθούν, θα προσλαμβάνονται με συμβάσεις αορίστου χρόνου, όπως προβλέπεται από τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που ισχύουν για τον ιδιωτικό τομέα. Με τη δεύτερη επανέρχεται το θέμα της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων με την ίδια ακριβώς διατύπωση του άρθρου 10 του ν.2414/95 του ΠΑΣΟΚ...

Η μόνη διαφορά είναι ότι η διατύπωση «με τη σύμφωνη γνώμη των δύο μερών», αντικαθίσταται με τη φράση «ύστερα από διαπραγματεύσεις των δύο μερών» η οποία συμπληρώνεται: η συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών (για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων) θα πρέπει να ολοκληρωθεί 4 μήνες μετά την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου (το καρότο). Αν η παραπάνω προθεσμία παρέλθει άπρακτη, οι ως άνω αλλαγές γίνονται με νόμο (το μαστίγιο).

Ποιος, επομένως, ευθύνεται για το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ; Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του...