Μόνιμη η πυρηνική απειλή | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Μόνιμη η πυρηνική απειλή

Μια εκτυφλωτική λάμψη φάνηκε στον ορίζοντα. Ενα τεράστιο σύννεφο καπνού σε σχήμα μανιταριού ανέβαινε προς τον ουρανό κρύβοντας τον ήλιο. Σκοτείνιασε κι ένα δυνατό βουιτό έβγαινε από τα έγκατα της Γης. Ολα έμοιαζαν με συντέλεια του κόσμου και θύμιζαν την Αποκάλυψη». Αυτά ήταν περίπου τα λόγια της επιστημονικο-τεχνικής ομάδας του «Σχεδίου Μανχάταν» που περιέγραψε την πρώτη δοκιμή της ατομικής βόμβας στο οροπέδιο του Λος Αλαμος του Νέου Μεξικού για λογαριασμό των ΗΠΑ. Αυτή έγινε στις 16 Ιούλη του 1945 ενώ ο δεύτερος παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος είχε ουσιαστικά λήξει. Παρ' όλα αυτά, στις 6 και 9 του επόμενου μήνα Αυγούστου, του ίδιου χρόνου, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έριχνε τις δύο ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες με ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές.

Ηταν μια χαρισματική βολή θανάτου στον ιαπωνικό λαό κι ένα κάλεσμα στην αμερικανική κεφαλαιοκρατία να κατακτήσει την ιαπωνική αγορά με ιδιαίτερα κερδοσκοπικούς όρους. Το θλιβερό αποτέλεσμα εκείνης της γενοκτόνας κερδοσκοπίας, πέρα από το θάνατο και την καταστροφή, ήταν και είναι τα συνεχή μαρτύρια κι οι θάνατοι χιλιάδων «χιμπακούσα». Είναι οι άνθρωποι που ακόμη και στις μέρες μας, όσοι ακόμη επιζούν, φέρουν πάνω τους τις παραμορφωτικές πληγές της ατομικής ενέργειας. Εξακολουθούν να αποτελούν τη ζωντανή μαρτυρία ενός ολοκαυτώματος και να διατηρούν εξίσου ζωντανή την ανθρώπινη μνήμη για τις συνέπειες της σύγχρονης πυρηνικής λέπρας. Το ατομικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι έμελλε να συνοδευτεί από τον ξέφρενο πυρηνικό εξοπλιστικό ανταγωνισμό της μεταπολεμικής περιόδου.

Τα κάθε λογής πυρηνικά όπλα έφτασαν σε σημείο ποσοτικής και ποιοτικής συσσώρευσης να απειλούν με πολλαπλάσια καταστροφή του πλανήτη, λες και δε φτάνει η μία! Τα πυρηνικά απόβλητα της πάσης φύσεως χρήσης πυρηνικής ενέργειας, πολεμικής και λεγόμενης «ειρηνικής», βρίσκονται αποθηκευμένα σε τσιμεντένια και ατσάλινα κιβώτια ριγμένα σε στεριές και θάλασσες του πλανήτη. Ουδείς γνωρίζει την τελική τους κατάληξη. Υπάρχουν φτωχές χώρες με διεφθαρμένες κυβερνήσεις που έχουν μεταβληθεί σε χαβούζα αποθήκευσης πάσης φύσεως αποβλήτων πλουσίων χωρών έναντι χρημάτων κι άλλων ανταλλαγμάτων. Η Γη έχει μεταβληθεί σε μια πλανητική βόμβα με άγνωστο μέλλον. Στη γνωστή ανθρώπινη Ιστορία, το διάβα του ανθρώπου σημαδεύτηκε από ολοκαυτώματα που συνόδευσαν τον αγώνα του για ελευθερία και πρόοδο. Τέτοια υπήρξαν για παράδειγμα στην Ελλάδα το Κούγκι και το Ζάλογγο, το Μανιάκι και τα Ψαρά, το Αλβανικό μέτωπο και η Εθνική Αντίσταση. Τέτοιος υπήρξε ο αγώνας των λαών για δημοκρατικές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα. Τέτοιες υπήρξαν οι θυσίες των όπου γης εργαζομένων για καλύτερη ζωή και μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

Τέτοια είναι μέχρι και τις μέρες μας η αντίσταση του σερβικού λαού απέναντι στις πολεμικές, πολιτικές και οικονομικές επιδρομές και αποκλεισμούς της ισχυρότερης μιλιταριστικής μηχανής της ιστορίας, της μηχανής του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εάν όμως τολμούσε κανείς να αξιολογήσει αυτό το αιματηρό δράμα από την άποψη της ιστορικής προοπτικής, θα έβαζε στην κορυφή της εγκληματικής πυραμίδας τον ατομικό βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945. Δεν είναι μόνο οι άμεσες τεράστιες συνέπειες εκείνου του ολοκαυτώματος. Είναι κι οι τεράστιες συνέπειες για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Εκείνο το ολοκαύτωμα άνοιξε το δρόμο μιας μόνιμης πυρηνικής απειλής. Οσο κι αν μετά τη διάλυση του σοβιετικού πόλου ισχύος οι αναπτυσσόμενες δυτικο-συμμαχικές επεμβάσεις, κυρίως διά του ΝΑΤΟ, παραμένουν στη χρησιμοποίηση συμβατικών όπλων, λειτουργεί μια ανεξέλεγκτη αγορά διασποράς πυρηνικής τεχνολογίας. Αυτή λειτουργεί είτε με τη μορφή άμεσης προμήθειας πυρηνικών όπλων και τεχνολογικής γνώσης κατασκευής, είτε με τη μορφή έμμεσης προμήθειας δυνατότητας κατασκευής διά μέσου πυρηνικών αντιδραστήρων για την υποτιθέμενη αποκλειστική «ειρηνική» χρήση. Το γεγονός, επιπλέον, της επαναφοράς κατασκευής της «αμερικανικής αμυντικής ομπρέλας», δηλ. του σχεδίου «Πόλεμος των Αστρων», δείχνει τις επίσημες προθέσεις του στρατιωτικού - βιομηχανικού συμπλέγματος εξουσίας των ΗΠΑ.

Τόσο η ανεξέλεγκτη πυρηνική διασπορά όσο και η επαναφορά του «Πολέμου των Αστρων» αποτελούν ανανέωση της πυρηνικής απειλής σε ανώτερο επίπεδο. Με αυτή την έννοια, ο ατομικός βομβαρδισμός της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι θα συνεχίσει να αποτελεί ιστορικό σταθμό αναφοράς. Οσο θα υπάρχουν πυρηνικά όπλα, έστω κι αποθηκευμένα, η απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος θα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Ο πυρηνικός χειμώνας θα αποτελεί μόνιμο εφιάλτη. Η μοίρα των επιζώντων να θεωρούν τους πεθαμένους τυχερούς μετά τον πυρηνικό πόλεμο, θα παραμένει μόνιμο δέος στη σκέψη του ανθρώπου. Ο αφορισμός, ότι μετά τον Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ο επόμενος θα γίνει με ρόπαλα, θα αποτελεί τη χιουμοριστική πλευρά μιας τραγικής προοπτικής.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Για τα 77 χρόνια από το πυρηνικό έγκλημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε Χιροσίμα - Ναγκασάκι (2022-08-06 00:00:00.0)

Εκδηλώσεις μνήμης για το ολοκαύτωμα (2012-08-10 00:00:00.0)

Αντιδράσεις για την πυρηνική δοκιμή των ΗΠΑ (2010-10-15 00:00:00.0)

Η τρομοκρατία των ιμπεριαλιστών (2002-08-06 00:00:00.0)

Στις 8 Αυγούστου, ραντεβού στην Ακρόπολη (2001-08-01 00:00:00.0)

"Σύννεφο" θανάτου (1998-08-09 00:00:00.0)